Damaged.

Κεφάλαιο 2ο- Η γνωριμία.

Όλα τα φώτα ήταν κλειστά. Το μόνο που θα μπορούσε να διακρίνει καθαρά το ανθρώπινο μάτι,ενός νηφάλιου ανθρώπου,ήταν οι ζωγραφιές επάνω στα σώματα των ανθρώπων. Ήταν πολύπλοκα σχεδιασμένες,με έντονα χρώματα.
  Ήταν νίον μπογιά. Φωσφόριζε. Όλοι ήταν αναγκασμένοι να έχουν μια ζωγραφιά πάνω τους. Άλλοι είχαν επιλέξει κάτι απλό,όπως γραμμές στο σώμα τους,διαφόρων χρωμάτων. Άλλοι πολύπλοκα σχέδια στα πλευρά τους,άλλοι χαρακτηριστικά άγριων ζώων στο πρόσωπο τους. Ο ζωγράφος ήταν ο Θωμάς,και πίστευε πως κάτι πάνω στους ''καλεσμένους'' έπρεπε να τους ξεχωρίζει. Όλοι χόρευαν,όλοι ήταν λιώμα από το ποτό. Άλλοι έκλαιγαν..από το ποτό. Κανένας δεν νοιαζόταν για το τι θα γίνει μετά,το μόνο που τους ένοιαζε ήταν το τώρα. Χόρευαν,και έπιναν,σαν να μην υπάρχει αύριο. Περνούσαν καλά. Όλοι ήταν ιδρωμένοι και τα σώματα τους ενώνονταν. Η μουσική ήταν υπερβολικά δυνατή. Ο dj βρισκόταν στον θρόνο του,και ο λαός του από κάτω,να έχει την καλύτερη νύχτα της ζωής του στα χέρια του.

Έπαιζε το damaged,όταν η Μελωδία πλησίασε τον Θωμά,για να της δώσει τη δική της πινελιά.

 ''λοιπόν,τι θέλεις να σου ζωγραφίσω;'' την ρώτησε ο Θωμάς,αρκετά εντυπωσιασμένος από την Μελωδία.
Ήταν ψηλή,απ'όσο έβλεπε,με καστανά μακριά μαλλιά. Σαρκώδη χείλη,με όμορφο χαμόγελο. Είχε σκοτάδι,δεν μπορούσε να διακρίνει τα μάτια της.
''δεν ξέρω'' είπε και έβγαλε την μπλούζα της. Χαμογέλασε. Έμεινε με το μπλε φωσφοριζέ της μπούστο.
''θα εμπιστευτώ τον καλλιτέχνη''
''μείνει ήσυχη'' είπε ο Θωμάς,και άρχισε να ζωγραφίζει το γυμνασμένο της σώμα. Δεν ξαφνιάστηκε αν απορείτε. Είχε γνωρίσει πολλούς τολμηρούς ανθρώπους. Το χρώμα που κυριαρχούσε σε αυτή του τη ζωγραφιά,ήταν το μπλε. Σχεδίαζε πολύπλοκες γραμμές,στη λεκάνη της Μελωδίας,στα πλευρά της,και στον λαιμό της.  Έφτασε στο πρόσωπο της,και προσεκτικά ζωγράφισε τα χείλη της. Το χαμόγελο της ήταν ξεκάθαρο. Είχε παραμείνει εκεί,κοιτώντας τα χείλη της. Και εκείνη κοιτούσε στα μάτια του. Ήταν μόνο λίγα εκατοστά μακριά από το να ενώσει τα χείλη τους. Όμως ο Θωμάς ξύπνησε από τη μουσική.
''είσαι έτοιμη'' απάντησε,αρκετά άβολα.
Εκείνη χαμογέλασε,τον άρπαξε από τα χέρια και τον πήρε να χορέψουν. Εκείνος αρνήθηκε,την χάζευε από μακριά,και κοιτούσε επίμονα τα χείλη της. Τον τσάκωσε πολλές φορές να την κοιτάει,και του χαμογελούσε. Ανέβηκε στη σκηνή με άλλες τρεις κοπέλες,και απροσδόκητα χορέψανε την ίδια χορογραφία. Ίσως ο Θωμάς να έχασε τη Γη κάτω απ'τα πόδια του. Ίσως και να ήθελε να μάθει το όνομα της κοπέλας αυτής,πάρα πολύ. Ήταν αποφασισμένος να κάνει αυτή τη κοπέλα δική του.

 Μελωδία Σωτηρίου-18

Η Μελωδία είναι μια ξεχωριστή 18χρονη. Μόλις άρχισε τις σπουδές της,στη ψυχολογία. Μακριά καστανά μαλλιά και ψηλά πόδια. Ένα χαμόγελο ευγενικό,και σαρκώδη χείλη. Με μάτια μεγάλα και μπλε σαν τους ωκεανούς. Είναι επιθετική με δυνατό χαρακτήρα. Σκληρή αλλά συμπονετική. Χρειάζεται λίγους ανθρώπους δίπλα της. Εξαιρετικά απαιτητική. Ανοίγει τα φτερά της,και εκφράζεται με πολλούς τρόπους,αλλά κυρίως τον χορό.

  Η ώρα ήταν 4:00 και το πάρτυ ακόμα συνεχιζόταν,όλοι χορεύανε και πίνανε. Δεν τους σταματούσε τίποτα. Κανείς δεν ήξερε αν θα τελείωνε αυτό το πάρτυ. Ο Θωμάς είχε τελειώσει με τους καλεσμένους,Ο Βασίλης έπαιζε ακόμα μουσική με την ίδια ένταση,κάνοντας τους όλους να χορεύουν,και ο Μάριος έβγαζε κάθε στιγμή φωτογραφία. Χαμόγελα στραβά,κανονικά,δάκρυα,αγκαλιές,ακόμα και τις κακές εκπλήξεις του πάρτι,τις κρατούσε σε φωτογραφίες. Ακόμα και τα παιδιά κατέληξαν να γίνουν από το ποτό.

''Μαλάκες ας μη πιούμε,ποιος θα μαζεύει τους άλλους;''

Όλοι ήπιαν,και όλοι χόρεψαν,και όλοι είχαν κατακτήσεις! Το βράδυ αυτό ήταν γεμάτο με απροσδόκητα μηνύματα,κλήσεις και συναντήσεις! Αυτά δεν γίνονται σε όλα τα πάρτι; Να διασκεδάζετε! Σα να το κάνετε πρώτη φορά! 
 Να γράφετε μεθυσμένοι. Να διορθώνετε ξεμέθυστοι.