ငါးမျှားချိတ် သံယောဇဥ်

P-4

ရေတို့ဖြင့်စိုရွှဲနေသောဇင်မိုးရဲ့ဘောင်းဘီကအောက်သို့အနည်းငယ်လျှောကျနေပြီးချက်မွေးတချို့ကခပ်ထင်းထင်းပေါ်လွင်နေသည်။ ရေစိုနေသောဘောင်းဘီအောက်မှာမှ လီးတံကအမြောင်းလိုက်ချပ်ကပ်ထင်ရှားစွာပေါ်လွင်နေသည်။

ထိုင်နေသော ညီမင်းကိုရှေ့မတ်တပ်ရပ်ကာ ခြေထောက်တဘက်ကသစ်ပင်အမြစ်ခွဆုံပေါ်သို့တင်ထားကာ ကျန်ခြေတဘက်ကို ခပ်ကွေးကွေးရပ်နေတော့ သူ့ပေါင်ခွကြားကညီမင်းကိုမျက်နှာနှင့်တည့်တည့်ဖြစ်နေသည်။

ရေစိုနေသောဘောင်းဘီအသားကပါးလျနေတော့လီးတံထိပ်ဒစ်ခေါင်းလေးကိုပင်ထင်းနေအောင် မြင်နေရသည်။

ညီမင်းကိုရဲ့မျက်လုံးတို့က ထိုနေရာမှာပဲတရစ်ဝဲဝဲနှင့်ကြည့်နေမိကာတံတွေးများကို ဂလု ကနဲနေအောင် မျိုချမိနေသည်။

နောက်ကို ခြေထောက်ရွေ့လိုက်ချိန်လှုပ်ကနဲ ရမ်းခါသွားတဲ့ လီးတံကြီးကို ငေးကြည့်နေရာမှသွေးများပွက်ပွက်ဆူထလာသည်။

ဇင်မိုးရဲ့ ပေါင်တွင်းသားဖွေးဖွေးလေးတို့ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ငုံ့နမ်းလိုက်ချင်စိတ်တို့ကို အတငိးချိုးနှိမ်ပြစ်လိုက်ကာ မျက်ဝန်းတို့ကို ရှောင်လွှဲပြစ်ဖို့ သတိတချက်ဝင်လာချိန်
"တော်ပြီ နေဝင်တော့မယ် ပြန်ကြရအောင် "
"အင်း ပြန်မယ်လေ အကို ကျနော့်ထဲက တဝက်မျှယူသွားလေ"
"ဟာ မယူချင်ပါဘူး မင်းမျှားလို့ရတာက မင်းအိမ်အတွက်ဟင်းချက်ဖို့ရတာပေါ့ ငါက အိမ်လည်းမသယ်သွားဘူး သူများတွေပေးပြစ်တာ "

"မိုးတွေကမဲနေတာပဲ ဒီညရွာမှာသေချာတယ် ဒီနေ့တဲမှာ ကျနော်တယောက်ထဲပဲအိပ်ရမှာ  အမေတို့ကအမျိုးတွေဆီ ညအိပ်သွားကြတယ်"
"ေဩာ်...."
ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်တဲ့ အသံတို့နောက်မှာ ပြန်ဖို့အတွက် ငါးမျှားတံကို သိမ်းလိုက်သည်။

ညီမင်းကို အိမ်သို့သာ ပြန်လာရပေမဲ့ စိတ်တို့ကဘောင်းဘီအောက်မှလှုပ်ခါရမ်းနေသောဇင်မိုးရဲ့ပျော့အိအိဒစ်ခေါင်းထိပ်ကလေးထင်ရှားစွာပေါ်လွင်နေတာကိုပဲမျက်စိထဲမြင်ယောင်နေမိသည်။