NudeBuddy | Hyunlix ✓

[9]

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

Oldukça kısa bir süre sonra, Felix'in oturduğu bankın önünde siyah bir araba durdu.

Felix hala ağlamakla meşgul olduğundan arabanın geldiğini fark etmemişti.

Sonunda arabanın kapısı açıldığında kafasını kaldırıp baktı.

Ah, tanıdık bir adamdı bu.

Kırmızı saçları dağılmıştı, resmen eşofmanlarının içindeydi.

Felix'i gördüğünde yüzündeki telaş biraz daha büyüdü, hızlı adımlarla Felix'in yanına gitti.

Ama yanına oturmadı. Önüne diz çöktü, Felix'in ondan kaçırdığı gözlerine bakmaya çalıştı.

"Felix?" Dedi, Felix onun çıplak sesini ilk defa duyuyordu.

Bu yüzden şaşkınlığını gizleyemedi.

Hyunjin'in de onun sesini ilk defa duyacağını biliyordu. Elbette ki bu normal sesi olmayacaktı, ağlamaktan çatlamış ve çatallanmış olacağına emindi.

Yine de hala hıçkırmasına rağmen boğazını temizledi.

"Hyunjin..."

"Ne oldu Felix?" Diye sordu Hyunjin, olabildiğinde yumuşak bir sesle, ki ona çok yakışıyordu.

"Annem... Eve almadı."

"Sebep?"

"Saat geç olduğundan..." Yine kendini tutamadı, ağlamaya başladı.

"Tamam kalk."

Hyunjin bir anda doğruldu, Felix ise ona baktı. "Nereye?"

"Gecenin bir yarısı bankta oturup hüngür hüngür ağlayacak mısın Felix?"

Felix burnunu çekti, başını öne eğdi. "Ağlamam kesildiğinde... Arkadaşımın evine gideceğim."

"Tamam gel, ağlaman geçtiğinde seni oraya bırakırım."

Felix biraz dirense de sonunda kabul etti. Hyunjin'in uzattığı eli tuttu, onunla beraber siyah arabaya bindi.

✧

Kısa bir süre ikisi bir otel odasına girmişlerdi. Felix etraftaki eşyalardan Hyunjin'in burada kaldığını anlamış, odayı incelemenin verdiği dalgınlıkla ağladığını unutmuştu.

Hyunjin hırkasını çıkarıp yatağa attıktan sonra kapının önünde dikilen Felix'e döndü. "Gel." Dedi.

Odanın köşesindeki koltuğa karşılıklı ama yakın bir şekilde oturdular.

"Annen sahiden eve geç gittiğin için evden mi attı seni?" Dedi Hyunjin, hafif öfkeyle karışık bir ses tonuyla.

Felix burnunu çektikten sonra başını öne eğdi. "Normalde o kadar sinirli değildir... Bu gece gitmemi istemiyordu ama ben birazcık evden kaçtım... Döndüğümde de almadı..."

"Birazcık?" Hyunjin güldü, sıcak bakışlarla Felix'in yüzüne baktı. "Birazcık evden kaçmak nasıl oluyormuş?"

"Birazcık işte." Felix bir anda bakışlarını Hyunjin'in yüzüne dikti. "Ne yapayım? Seni görme şansı kaç kere elime geçer?"

Hyunjin gülümsedi, elini uzatıp Felix'in sarı saçlarını kulağının arkasına götürerek hafifçe okşadı.

"Üzgünüm."

"Neden ki? Senin suçun bile değildi." Dedi Felix, hızlı bir şekilde konuşarak.

"Ailenin böyle olduğunu bilseydim, seni erkenden eve göndermenin bir yolunu bulurdum."