SAM ZAMORA CHAPTER 8
THIRD PERSON'S P.O.V.
"Anton?!"
Ang gulat na gulat na tanong ni sam sa taong naka banggaan ng kaniyang Papa. Hindi niya lubos akalain na makikita niya rito ang anak ng taong kaniyang minamahal. Si Andrew Jumbo. Habang pinagmamasdan ni Sam si Jumbo ay pansin niya ang malaking pagbabago ng binata, o kung binata pa rin ba ito. Mas lumaki ang kaniyang katawan at mas lumitaw ang ka gwapuhan nito.
"Oh my God! Sam!"
Pati si Anton ay gulat na gulat rin at hindi siya makapaniwala na ang akala nilang patay na ay dito niya pala sa London makikita at buhay na buhay. Alam niyang napakalaki ng pagbabago ni Sam dahil mas naging babae ang itsura nito, pero gayon pa man ay hindi nito natatabunan ang kaniyang pagkakakilanlan kay Sam. Isama pa na kilala niya rin ang ama nito at patunay ang lalaking kaniyang nakabanggan na si Sam nga ang kaniyang nakikita at ito ay buhay.
"What the heck is happening! I thought nawala ka na?! Noong nabaril ka sabi nila hindi ka nakaligtas! That's why lahat kami nagluksa dahil akala talaga namin na wala ka na! lalong lalo na si Daddy, he's miserable right now dahil sa pag aakala nito na nawala ka na."
Biglang nanginig ang mga tuhod ni Sam at hindi niya alam ang kaniyang gagawin at sasabihin ng malaman na buhay pala ang taong kaniyang inaakala na patay na.
"Wag tayo sa gitna ng daan, doon tayo mag-usap."
Ang pag singit ni Simon at siya na ang umalalay sa hindi pa rin makabawing si Sam na ngayon ay umiiyak na.
"Sam, anak magsalita ka. Ayos ka lang ba?"
Ang nag-aalalang tanong ni Simon sa kaniyang anak. Pero siya ay kinakabahan din dahil alam niyang malapit ng malaman ng kaniyang anak ang ginawa nila ng kaniyang manungang.
"Papa, si Andrew. Buhay siya... buhay si Andrew Papa."
Ang humahagulgol na saad ni Sam kay Simon. Wala namang nagawa is Simon kung hindi ang yakapin ng mahigpit ang kaniyang anak.
"Sam, ang tagal naming inakala na Patay ka na. Tatlong taon Sam, tatlong taon..."
Pati si Anton ay hindi rin mapigilang wag maging emosyonal dahil inaamin niya na miss na miss niya si Sam at ang pagkikita nila ngayon ay muling nag panumbalik ng kaniyang nararamdama para dito.
"Akala ko rin nawala si Andrew, that's why it's so hard for me to go back there at balikan kayo dahil hanggang ngayon ay masakit pa rin ang pag kawala niya."
Ang sagot ni Sam habang nakikipagtitigan kay anton.
"Who told you Sam? Sinong nagsabi sayo na namatay si Daddy? Dahil the last time we're in the hospital ay ang Lolo mo ang nagsabi na patay ka na. And si Daddy 2 months siyang na comatose plus his recovery. Umabot sa amin na patay ka na, kaya naman all we need to do that time is to accept it kahit na masakit."
"Papa, bakit niyo sinabing patay na si Andrew? May kinalaman ba kayo dito Papa? Paulit ulit kong tinanong noon ang kaalagayan niya but all you said is he died!"
Hindi naman makatingin si Simon sa kaniyang anak, hindi niya masagot ang tanong ng kaniyang galit na anak. Hindi niya magawang aminin na ang Lolo nito ang may pakana na tuluyan ng ilayo at putulin ang anumang ugnayan ni Sam sa mga Jumbo.
"Papa please! Sabihin niyo na sa akin ang totoo! Ilang taon akong nagdusa at ilang taon kong kinimkim ang sakit at pagsisi sa aking sarili kaya kailangan ko na ngayong malaman ang totoo!"
Awing awa naman si Simon habang tinitignan ang kaniyang anak na nagmamakaawa sa kaniyang harapan. Pinag-iisipan niya kung sasabihin ba niya ang totoo o wag na lang magsalita. Pero hindi niya kayang makitang nagiging miserable ang kaniyang anak lalong lalo na sa kaniyang harapan.
"Ang Lolo mo, siya ang nagsabi na tuluyan ng putulin ang ugnayan mo sa Pamilya Jumbo. Siya ang nag palabas na patay ka na sa mata ng mga Jumbo at si Andrew naman na sinabi sayong patay na ito. Patawarin mo ako Sam, ang iniisip ko lang noon ay ang kaligtasan mo kaya naman pumayag na ako sa plano ng Lolo mo."
Dahil sa narinig ni Sam ay napaupo na lamang siya sa sahig na agad naamn siyang dinaluhan ni Anton at dinamayan.
"Shhhh Sam, tahan na. ang importante ay alam mo na ngayon ang Totoo. Alam na natin kung ano ang totoo. Miss na miss kita ng sobra..."
Sa pagsamyo ni Anton sa amoy ni Sam ay muling nanumbalik ang kanilang naging karanasan noon. Lalong lalo na ang pakikipaglaro ni Sam sa kaniya sa apoy, hindi niya maiwasang hindi tigasan kahit na nasa kalagitnaan sila ng komprontasyon.
"Sam, pasensya ka na. hindi ko rin gusto na maglihim sayo pero hindi ko rin gusto na makita ka ulit na nag aagaw buhay! Ginawa ko lang iyon dahil mahal na mahal kita anak! At responsibilidad ko ang kaligtasan mo at ilayo sa posibilidad na magiging kapahamakan mo! Kahit pa ang kapalit nito ay ang paglilihim sayo."
Ang pagtatanggol ni Simon sa kaniyang sarili. Ipinagdarasal nito na sana maintindihan ni Sam ang nais niyang ipahiwatig.
"Gusto kong makausap si Lolo, gusto kong malaman sa kaniya ang lahat lahat. Umuwi na tayo Papa."
Ang walang ganang saad ni Sam kaya naman napabuntong hininga na lamang si Simon at napatango bilang pag-sang ayon sa nais ng kaniyang anak.
"Sam, here's my Number. Call me if you need me. I'll come to you immediately. It's good to see you again, and it's more good to know that you are alive."
Isang mahigpit na yakap ang ibinigay ni Anton kay Sam bago niya iabot ang kaniyang calling card dito. Gustuhin man niyang makasama pa ito ng mas matagal at alamin ang naging buhay ni Sam sa loob ng tatlong taong nawala ito sa kanila pero alam niyang now is not the right time, pinagmasdan na lamang niya ang bulto ng mag-ama habang papaalis. Hindi naman niya masisisi ang pamilya ni Sam na ilayo ito sa kanila, pero talaga ngang walang sikreto ang hindi nabubunyag.
"Sam naman, kausapin mo ako. Gusto mo ba na saglit muna tayo sa drive thru kasi diba hindi ka pa kumakain?"
Ang nag-aalalang tanong ni Simon sa kaniyang anak na hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsasalita.
"Papa please, just drive. Wala ako sa mood ngayon. Saka na lang tayo mag-usap kapag tanggap ko na na isa ka rin sa mga nag lihim sa akin ng mga bagay na kailangan kong malaman."
Tila isang sampal naman kay Simon ang mga katagang sinabi ng kaniyang anak kaya naman pinili na lamang din nitong tumahimik.
Nang makarating sila sa kanilang bahay ay hinayaan lamang ni Simon ang kaniyang anak na puntahan ang kaniyang Lolo. After all ay kailangan nang malaman ni Sam ang buong katotohanan. Tama na ang tatlong taon na pag torture sa kaniya ng kaniyang konsenya kada makikita niya ang kaniyang anka na si Sam na gabi gabi kung iyakan si Andrew.
"Lolo, totoo ba? Na buhay si Andrew? Totoo ba na pinalabas niyo sa kanilang patay na ako? Bakit? Bakit niyo kailangang itago ang mga bagay na iyon sa akin? Alam niyo naman kung gaano ko kailangan si Andrew nang mga panahong buntis ako Lolo!"
Ang agad na bungad ni Sam sa kaniyang Lolo nang makapasok ito sa office ng matanda. Nagulat man si Francisco pero kalaunay napabuntong hininga na lamang siya. Hindi niya alam kung paanong nalaman ng kaniyang apo ang matagal na niyang itinatagong sikreto pero mukhang tama nga ang kumang kasabihan na walang sikretong hindi nabubunyag. Hindi naman nakasagot agad si Fraancisco dahil hindi niya alam kung paano sisimulan ang gustong malaman ni Sam. Kayatagl na ring panahon ng mangyari ang insidenteng iyon, tatlong taon na ang nakakalipas. Akala niya ay tuluyan na niyang maibabaon sa lipot ang kasalanang nagawa niya.
"Apo..."
Ang panimulang bigkas ng matanda sa kaniyang apo. Hinihintay naman ni Sam kung ano ang sasabihing rason ng kaniyang lolo kung bakit nila nagawa iyon sa kaniya.
"Ikaw ang nagiisa kong apo, ang tagapag mana ng lahat ng mga naipundar ko. ginawa ko lang iyon dahil gusto kong protektahan ka. Labis ang pag-aalala ko noong nag-aagaw buhay ka sa harapan ko mismo. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko noon para iligtas ka, kaya naman noong nailigtas ka ay ginawa ko ang lahat upang hindi na maulit pa ang nangyari sayo. Mga sindikato ang kalaban ng lalaking mahal mo Apo. Mapapahamak ka kapag hinayaan kita doon. And if you think that I did something terrible to you then I'm sorry but I'll do that again kung kaligtasan mo na ang nakasalalay. Hope maintindihan mo ako, may anak ka na ngayon kaya alam kong gagawin mo rin sa kaniya ang lahat mapanatili lang itong ligtas.
"Lolo..."
Ang umiiyak na saad ni Sam. Hindi makapaniwala ang matanda ng bigla na lamang siyang dambahan ng isang mahigpit na yakap ng kaniyang apo.
"Maraming Salamat po, salamat sa lahat."
Dahil sa sinabi ni Sam ay naging emosyonal rin si Francisco pati na rin ang mga taong lihim na nanonood sa kanila. Ang lola ni Sam, ang mama nito, si Simon, Romualdo, Immanuel, at Menandro, at ang kaniyang anak.
"Yehey! Bati na si Lolodad and Mama!"
Ang sigaw ng bulilit bago magsitakbo palapit sa maglolong kasalukuyang magkayakap at nakisali sa kanila. Natawa naman si Sam kaya naman binuhat niya ang kaniyang anak.
"Andrei Miraculous Zamora Jumbo, may surprise si Mama sayo."
Ang naiiyak na natutuwang pagtawag ni Sam sa kaniyang anak.
"ano yon mama? Bakit ka umiiyak? Stop crying na mama bati naman na kayo ni Lolodad ihhh."
Ang cute na cute na saad nito habang pinupusansan niya ang luha ng kaniyang mama.
"We're going back to the Philippines. We're going to see your Father. Your Papa, your Papa is alive."
Tuluyan nang napaluha sa tuwa si Sam nang sabihin niya iyon sa kaniyag anak bago niya ito yakapin.
"Is that true Mama? Yeheyyy! We're going to see Papa! Mama will not be sad anymore."
Napangiti na lamang si Sam dahil sa sinabi ng anak.
"babalik ka sa Pilipinas Apo?"
Ang gulat na tanong ni Francisco sa kaniyang apo.
"Yes po Lolo, karapatan din ni Andrew na makilala ang kaniyang anak. Wag po kayong mag-alala dahil mag-iingat naman po ako. At babalik kami dito pag naayos na ang lahat. Babawiin ko lang ang asawa ko"
Ang nakangiting saad ni Sam na naintindihan naman ni Francisco.
"Bago iyon, maaari bang samahan mo ako bukas? Ipapakilala kita sa mga business partners ko because I think it's time for them to know you."
Nagulat man si Sam pero sumang ayon na lamang siya sa kagustuhan ng kaniyang lolo. Dahil tama nga naman ang kaniyang lolo Kanina na siya lamang ang nag-iisang apo nito at ang mga Tito nito ay may kaniya kaniyang businesses at companies kaya naman siya lamang ang maaaring tumanggap sa ipapamana ng kaniyang lolo.
"Goodluck sa lakad niyo bukas Dad. Ingatan mo sis am, wag mo masiyadong pagurin."
Isang nakakalokong ngiti ang ibinigay ni Romualdo matapos niyang sabihin ang mga katagang iyon. Alam nilang mag-kakapatid ang totoong balak ng kanilang ama pero suportado nila ito dahil alam nila na susuko rin at luluhod ang matanda sa alindog ng kaniyang sariling apo.
"Sam, pasayahin mo si Daddy bukas. Iparamdam mo sa kaniya ang sayang lagi naming nararamdaman sayo. Para naman kahit nasa pilipinas kana ay hahanap hanapin ka pa rin nito."
Sunod namang ginatungan ni Immanuel ang sinabi ng kaniyang kuya. Si Francsico naman ay hindi niya masuway ang kaniyang mga malolokong anak dahil may mga ibang tao rito.
"Ma mi miss ka namin Sam, lalo na kapag nag bo bonding tayo. Pero okay na rin na mag bonding naman kayo ni Daddy bago ka umalis para naman hindi niya kami lagging pinag-iinitan. Para malaman na nito ang tunay na sarap at tunay na saya."
Sumang ayon naman ang dalawa sa sinabi ng kanilang kapatid bago sila magtawanan. Hiyang hiya naman ang matanda dahil sa pinag-gagagawa ng kaniyang mga anak. May iba pang ibig sabihin ang kanilang mga binigkas.
Well, let's see kung nakakabaliw ka nga ba talaga apo ko. ipatikim mo kay Lolo ang sarap na hindi malimot limutan ng mgaa Tito mo!
