Yazardan...
Tedirgince telefon numarasını çeviren kadın yüzünde buruk bir tebessümle açılmasını bekledi uzun yıllar olmuştu dostunun sesini duymayalı.
Telefon açılırken bir ses işitti karşı taraftan "Alo kimsiniz acaba ?" Leyla zafer kazanmış gibi gülümserken cevap verdi. "Eflida sen misin ?"
Eflida hanım anlam verememişti, kimdi arayan ? "Evet buyrun benim, fakat sizi tanıyamadım." Kadın kendini hatırlatmaktan çekinmedi. "Leyla ben, yarıcının karısı." Eflida çok içinde eliyle ağzını kapattığında sağ gözünden bir yaş süzüldü uzun zaman olmuştu çok çok uzun zaman hemde.
"Eflida orda mısın ?" Göz yaşını temizledi yüzünden. "Evet, elbette burdayım." Leyla hanım gülümsedi. "Kızın oğlumun hayatını kurtardı, ona teşekkür edebilme fırsatım olmadı, ben de rehberde numaranı buldum seni aramak istedim."
"İyi yapmışsın, Berke iyi mi ?" İyiydi çok iyiydi. "Çok iyi, Muğla' ya döneceğiz oradaki hastaneye yatışı için işlemleri yapılıyor." Sevinmişti iyi olmasına, neticede kızı gibi Berke' de elinde büyümüştü kadının.
"Çok sevindim adına." Kadın yeniden konuşacağı sırada telefondaki kapanma sesi ulaştı kulaklarına duyduğu sesle ekrana baktı eli gidip yeniden aradığında ise duyduğu tek şey 'aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor lütfen sinyal sesinden sonra mesajınızı bırakınız' olmuştu.
Şarjı bitmiş olmalıydı en azından Eflida bu şekilde düşünüyordu kaldı ki Leyla asla Eflida' nın yüzüne telefon kapatmazdı. Genç kadın bulunduğu salondan ayaklanıp tavan arasına doğru yol aldığında albümleri orada bulmak için dualar ediyordu.
Fotoğraf biriktirmek Eflida' nın en sevdiği şeydi baktığı her kareyi tekrardan yaşıyordu hatta sırf bu yüzden Berfin' e de bol bol fotoğraf çekip günlük tutması için sıkça uyarıda bulunurdu.
Evin tozlu tavan arasına çıktığında Berfin' in oyuncaklarının olduğu karton kutuları es geçerek üzerinde 'albümler' yazan kutunun başına çöktü. Yan tarafta bulduğu ucu sivri bir çiviyi kutunun üstündeki bandı kesmek için kullandığında etrafa yayılan toz burnunu rahatsız etmişti.
Öksürerek kutuyu açtı çivi yere düşerken eline ilk gelen albümleri yerinden çıkardı. Biricik kızının fotoğrafları vardı ilk albümde, ikincisi ise aile albümleriydi, sonuncu albümse aradığı şeydi.
Diğer iki albümü kenara bırakarak albümün kapağını çevirdi Berfin ve Berke' nin ilk fotoğrafları vardı, üstündeki tarihe eli gitti.
2006 Yaz' ın da zeytin toplarken zeytinlikte çekildikleri bir fotoğraftı, zaman kaybetmeden bir sonraki sayfayı çevirdi, burda da Berfin' in doğum günün de çektikleri bir fotoğraf vardı ikisinin de ağzı yüzü pasta kremasına bulanmıştı.
Eflida hanım akan iki damla göz yaşının arasında gülümserken omzuna dokunan elle adeta yerinden sıçradı, fakat korkusu uzun süredi gelen kızıydı.
Annesinin yanında oturup baktığı resme baktı o anda her şey sıfırlanmıştı sanki, Berke' yi yeniden hatırladı, anıları yeniden ahenkle dans etti beyninin içinde. Elleri fotoğraf karelerinde gezerken yutkundu genç kız, o adam bu çocuktu, o polis yarıcının oğluydu, oyun arkadaşı, ilk aşkı.
🕊️
Annem yanımdan ayrılırken ben elimdeki tek kare fotoğrafa bakıyordum oydu ilk aşkımdı, yıllardır beklediğim ama ne zaman aklımdan çıktığını hatırlayamadığım çocuk... Berke.
