Namjoon sinirle kapıyı çarpıp kulise girdiğinde gözlerimi yeni gelen tecrübesiz menejerden çektim ve ona yönelttim, alnında biriken ter damlaları yavaşça yere damlıyordu.
Bu görüntüsü bile mükemmeldi.
"Ondan nefret ediyorum!" diye bağırdığında istemsiz olarak vücudumda bulunan bütün kaslarım gerildi, kız arkadaşından bahsettiğinin hepimiz farkındaydık.
O sürtükten nefret ediyordum, onu kullanıyordu fakat bunu ona söyleyemiyordum. Hiçbirimiz söyleyemiyorduk, hakkında çıkan skandal haberleri onu yeterince yıpratırken bir de o kızın onu kullandığını öğrenmek onu derinden yaralardı.
Üyeler onu sakinleştirmek için başına toplandığında onlardan kolayca sıyrıldı ve makyaj masasının üzerindeki her şeyi yere fırlattıktan sonra ellerini ensesine yerleştirdi. Üyeler şaşkınlıkla bana baktıklarında başımla onlara onay verdim ve çıkmalarını işaret ettim.
Hepsi teker teker odayı terk ettiklerinde imalı bir şekilde boğazımı temizledim. Üyelerin bile tek kelime edemediği adam önümde sinir krizi geçiriyordu, cesaretimi toparladım. "Namjoon."
"Ne var Yuel?" diye soluduğunda içimden geri adım atmak gelse de bozuntuya vermeden ona doğru adımladım.
"Çatı."
Birkaç saniye sinirden koyulaşmış gözlerine baktıktan sonra odadan çıktım ve sadece ikimizin geldiği, özel buluşma noktamıza gittim.
Aramızda farklı bir bağ vardı, buna ad koyamasak bile varlığını ikimiz de kabulleniyorduk.
Çok geçmeden kapı sesini duydum ve sordum gözlerimi deniz manzarasına sabitlemişken.
"Nasıl hissediyorsun?"
"Kötü hissediyorum." dedi kafasını deniz manzarasına çevirerek. Benimle göz teması kuramıyordu, bunu yapamamasının nedenini bilmiyordum. Ne kadar üstüne gidersem gideyim bana söylememekte kararlıydı.
Gülümsedim.
"Sana ne iyi gelir biliyor musun?" diye mırıldandım ve eğilerek yüzüne baktım.
İlgiyle bana döndüğünde dudağımı ısırarak fısıldadım. "Ben."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
let me be good to you | namjoon '2017
Fanfiction"Acının sevilmediğimi gösterdiğine inanıyordum, meğer sevildiğimin göstergesiymiş..."
