Ameliyattan yeni çıkmıştım. Peş peşe ameliyatlara girmek beni çok yormuştu biraz dinlenmem kendime gelmem gerekiyordu fakat annemin biricik akrabaları bizi onlara davet etmişti.
Gitmek istemiyordum ve bunun için bir sürü sebep saya bilirdim
1. Sebebim Dawson diye oğlu vardı ayşin teyzenin ve malesef benden hoşlanıyordu yada hoşlandığı düşünüyordu.
2. Sebebim ise sürekli aynı dedikoduları dinlemekten başım ağrıyordu sürekli.
3. Sebebim ise ayşin teyzenin beş kızı vardı ve hepside erkek düşgünüydü sürekli onların ayrılıklarını dinlemekten bıkmıştım.
4. Sebebim ve en büyük sebebim ise bugün tam tamına 6 yada 7 emin değilim bir süre sonra unutmuştum saymayı.
Oflayarak kendimi hastanedeki odama attım.
O kadar yorgun ve halsizdim ki yürüyecek halim yoktu.
Telefonum tekrar tekrar çalmaya başlayınca oflayarak elime aldım. Annem arıyordu derin nefes aldım eğer onunla gitmezsem kesin başımın etini yerdi.
"Efendim anne"
"Annem napiyorsun ? "
"Amaliyattan yeni çıktım."
"Kızım her aradığımda ameliyattan çıkıyorum diyorsun "
"Anne birşey mi diyecektin "
"Hayır nerden çıktı o şimdi "
Her saat her dakika kendi aramıyormuş gibi yapması yokmu . Çıldıracam.
"Bilmem soruyum dedim birşey demiyeceksen görüşürüz "
Telaşla "Kızım bekle...bu akşam ayşin teyzenin yanına gitcektik ya hani "
"Gitmesem olmaz mı Anne gerçekten çok yoruldum "
"Olmaz söz verdim bir kere hem aykutla yakınlaşırsınız belki bak çok zengin biri Dawson şirketi holdingi var akıllı olsan şimdi kapmıştın benimde elime vermiştin torunumu ama nerde o akıl neyse ne şimdi aykut seni almaya gelecek ona iyi davran tamam mı "
Allahım neden ben diye bağırıp tepinmek istiyorum . Yeter ben bunu hak edecek ne yaptım bilmiyorum.
"Off tamam Anne"
" Bak sen şuna bir doktor oldu diye kendini birşey sanıyor kes sesini anneye of denmez bu zamanın gençleride hep burnu havada geziyor " deyip bir güzel azarladı sonrada suratıma kapattı telefonu ne diyeceğimi bilemeden öylece kaldım .
Yavaştan kalktım . Eşyalarımı topladım makyajımı tazeledim. Özgeyede hastaların raporlarını verdikten sonra asansöre bindim.
Benden başka 2 kişi daha vardı.
Hafif bir esinti oldu. Ne olduğunu anlamadım .
Bir anda kulaklarımda tiz bir ses oluştu.
"Eski diyarın kaybolmuş ejderha şifacısı duy sesimi vakit geldi .....duy sesimi vakit geldi."
Korkuyla etrafıma baktım asansörde ben ve o iki kişiden başka kimse yoktu .
Derin bir nefes aldım çok fazla ameliyatta girdiğim için yorgun ve uykusuz olduğum için garip sesler duymuştum.
Asansörden çıktım yavaş ve yorgun adımlarla dışarı çıktım .
Siyah bir BMW nin önünde beni bekliyordu bu adamdan bıkmıştım artık heryerde bu adam çıkıyordu.
Annem olmak üzere herkez beni bu adamla uyumlu buluyordu yakıştığımızı falan düşünüyorlardı halbuki hiç birbirimiz için uyumlu değildik.
