Depo // Minsung

20- Beni Sensiz Bırakma

Bölüm atlıyor olabilir misiniz? Okunma sayıları orantılı değil. Kontrol etmeyi unutmayınnn.

★

Annem yatmıştı. Saat ise bilmem kaçtı. Uyuyamıyordum. Onu düşünmekten uyku tutmuyordu. Özlemiştim. Minho'yu çok özlemiştim. Belki şuan yanımda olsa ona sarılarak uyuyor olabilirdim. Ama yoktu işte. Minho yanımda yoktu.

Bu düşüncelerin ardından belki de yarım saat tavanı seyretmiştim. Ve gece 4 olmasına rağmen kapı çalmıştı. Evet saat gece 4 ve kapı çalıyordu. Açıkçası tırsmıştım. Ama kim olduğunu da merak ediyordum. Kapı arka arkaya çalıyordu. Annem uyanmasın diye hemen yataktan kalkıp aşağıya indim. Hiç düşünmeden kapıyı açtım.

Karşımda Minho duruyordu. Nefes nefese kalmıştı. Onu görünce boğazım düğümlendi. Konuşamadım, olmadı. Çünkü ağzımdan çıkacak hiçbir kelime duygularımı anlatamazdı. Aynı zamanda yüzüne tokat atmak isterken aynı zamanda onu öpmek istiyordum. Ondan nefret ediyordum ama onu çok seviyordum. Onu affedecektim, biliyordum. Ben böyleydim işte, kalbimi kıran kim varsa onu affediyordum. Ama Minho kalbimi kırmamıştı. Parçalamıştı. Hayatımda hiçbir insandan yemediğim dayağı ben Minho'dan yemiştim. Tek sıkıntı Minho'nun onun için her şeyi göze alabileceğim bir insan olmasıydı.

Minho
"Jisung."

Jisung
"Ne oldu? O lanet sesimi kapatmamı söylemek için mi geldin?"

Minho
"Jisun-"

Jisung
"A pardon! Yoksa bizi bu hâle getiren kişinin ben olduğumu söylemek için miydi?"

Minho
"Lütfen beni dinle."

Jisung
"O gün bende böyleydim işte. Sana yalvardım ben. Sana yalvardım! BEN HAYATIMDA İLK DEFA BİRİNE YALVARDIM!"

Bağırdığım için annem uyanmıştı. Ama ben farkında bile değildim. Merdivenlerde oturmuş bizi izliyormuş.

Jisung
"BENİ BIRAKIP GİTTİN! BEN SENİ HAYATIMIN MERKEZİ YAPMIŞKEN SEN BENİ TEK BIRAKIP GİTTİN!"

Minho
"Jisung beni dinle nolur. Lütfen bak açıklayacağım her şeyi."

Ağlayarak konuşuyordu. O gün ki benden bir farkı yoktu. Kelimeler bile aynıydı. Lütfen, nolur.

Jisung
"Ne diyeceksin? Onu sen sandım mı? Özür dilerim mi? Üzgünüm mü? Sence bunlar bir şeyi değiştirecek mi? SENCE BEN HER ŞEYİ UNUTACAK MIYIM?!"

Konuşmuyordu. Biliyordu çünkü hatasını. Ağzını açıp kendini savunacak yüzü yoktu.

Jisung
"Seni aldatmamla suçladın. Hayatımdaki hiçbir iftira senin ki kadar canımı yakmamıştı! Bana, babamın yaptıklarının benim isteğim üzerine olduğunu söylediler. Gece eve gelmedigimi söylediler. Minho bana jigolo bile dediler. Ama hiçbiri senin ki kadar canımı yakmadı!"

Minho
"Jisung dinle beni, lütfen. Yemin ederim çok pişmanım. Yapamıyorum, ben sensiz yapamıyorum. Jisung şu iki günde çıldıracakmış gibiydim. Özür dilerim, özür dilerim lütfen eskisi gibi olalım. Lütfen."

Hıçkırdığı için kesik kesik konuşurdu. Ona ne kadar kızsamda olmuyordu işte. Ona bağırmak bile canımı yakıyordu.

Benimde ondan bir farkım yoktu. Şu iki günde kendimi yiyip bitirmiştim. Bende onun gibi hıçkırıklarımın arasından konuşmaya çalıştım.

Jisung
"Ya sen, sen neden bana bunu yaptın? Söyle Minho neden?"

Minho
"Özür dilerim, özür dilerim affet beni. Jisung beni sensiz bırakma."