𝗛𝗶𝗴𝗵 𝘀𝗰𝗵𝗼𝗼𝗹 𝗽𝗲𝗮𝗿𝗹'𝘀 ‖ ONESHOT

_Yoonjin : مروارید و بسکتبال

جلوتر از بقیه حرکت میکرد و افراد همیشه وابسته گروهش دنبالش میومدن..

چشم‌هاش اطراف رو به دقت میکاوید و با دیدن محوطه فنس‌کشی شده آشنا قدم‌هاش رو بلندتر برداشت و در همون حال صداش زودتر از خودش حرکت کرد:

_جین؟!.

قبل از اینکه به ورودی اون محوطه برسه هیکل قد بلند دوست‌پسر مو مشکیش رو دید که با بیرون اومدن از در، روبروش پدیدار شد و لبخند همیشگیش رو حتی الان هم به روی یونگی میپاشید..

_چاگیاا ! توام اومدی؟.

مومشکی درحالیکه چوب بیسبال محبوبش رو روی شونه‌اش مینداخت دستی به گوشه لب پاره شده‌اش کشید..
اون زخم کوفتی با وجود کوچیک بودنش خیلی میسوخت.

کاپیتان بسکتبال به سرعت خودش رو به مومشکی رسوند و با گرفتن صورتش به زخمی که لب‌های پر و قشنگش رو خونی کرده نگاه کرد..

_جین! زخمی شدی! لعنت بهش اخه چ..

اخم‌های در هم رفته‌ و فک چفت شده‌اش نشون میداد قصد چه چیزی داره و اولین قدمش رو به سمت در برداشت.

_من یه دهنی از اینا بگام!.

اما قبل از اینکه دورتر بشه مچش توسط دوست‌پسر خندونش گرفته شد.

_آه یونگیا آروم باش!.کارم تموم شده پس میتونیم بریم..

همونطور که دست پسر رو میکشید به باقی افراد گروهشون سری تکون داد و فهموند که فرصتی برای دعوا و درگیری نیست پس برگردن.

_ولم کن ببینم یعنی چی که میتونیم بریم؟؟ اصلا صورتتو دیدی؟

به سمت مونعنایی برگشت و با همون لبخندی که باعث میشد چشم‌های زیباش باریک‌تر بشن جواب داد:

_اگه فکر کنی اونایی که داخل هستن جونی برای کتک خوردن ازت دارن واقعا ناراحت میشم..مگه بار اولمه که اینطوری میکنی؟

یونگی نفس کلافه‌اش رو به بیرون هول داد و زبونش رو روی لب زیرین خشک‌ شده‌اش کشید..

این بار اون بود که مچ دست پسر رو به سمت خودش میکشید و باعث شد جوری بهش بچسبه که دست خودش حالا راحتتر کمر مومشکی رو بگیره.

_فکر میکنی میتونم هردفعه بخاطرت با سال بالایی‌ها در بیفتم؟.

پسر بزرگتر ابرویی بالا انداخت و سرش رو کج کرد که نتیجه‌اش تکون خوردن سر یونگی و جابجا شدن چشم‌هاش روی صورت مومشکی بود..

_میدونی که میتونم و انجامش میدم مگه نه؟ واسه همین هردفعه جون به لبم میکنی!.

خنده های آهسته مومشکی به قدری دوست داشتنی بود که کاپیتان صرف نظر از اینکه کجا هستن لب‌های درشت و خوشرنگ دوست‌پسرش رو ببوسه اما مثل همیشه با مقاومت مواجه میشد..