2.Kitap 17.Bölüm Ben Üzülmem Artık

18 10 0
                                    

Ben üzülmem,
Çünkü ben üzülünce
düşmanlarım sevinç yumağına dönüyor,
Dişlerinin beleyip yıkılmamı bekleyenler oldu.
Ben bu saatten sonra üzülmem.

Umudumu mu kırdılar; Ben de kıracağım,
Güvenimi mi kırdılar; Bende kıracağım,
Hayallerimime mi dokundu ; Bende dokunacağım,
Giden gitmiştir ve benim için bitmiştir.

Yeter ki it kopuk havlamasın,
Zannetmeyin ki ben düştüm diye kalkamaz,
Nasıl düştüysem aynı şekilde kalkmasını da bilirim,
Zannetmesinler unuturum,
Zannetmesinler hatırlamaz,
Zannetmesinler ki zafer yolundan vazgeçecek.

Aslında zannettikleri her yerde umudum var benim,
Kırıldığım nokta; İnsan olmamasıdır.
Yüreğim kırgın,
Yüreğim dargın,
Artık üzülmemem gerekiyor,
Susarak kazanacağım,
Ben üzülmeyeceğim artık...

AŞKA DAİR ŞİİRLER { TAMAMLANDI}Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin