Golden Era

Three.

"Аёон оо өнөөдөр ч гэсэн сайн байлаа."

Хичээл арван зургаан цагт тарах үед хар машинтай Эрнест гэх өндөр хамар, цэнхэр нүдтэй цагаан эр ирээд намайг харшид хүргэж өгнө.

Уг нь анхандаа Жосефор хүргэж өгдөг байсан ч хоёр хоногийн өмнө энэ царайлаг эр хүргэж өгдөг болчихсон юм. Миний бодлоор тэр эндэхийнхээ хамгийн царайлаг нэгэн.

Үе үехэн түүнтэй машины толинд харц тулгарахаас бусдаар бол эвгүй зүйл үгүй.

Харшид ирсний дараа өнөөх л хэвшмэл дадалуудаа хийж орондоо орохдоо тэр шөнийн явдлыг бодож өөрийгөө түмэн асуултан дунд живүүлнэ. Ноён сонин аашт тэр шөнө зүгээр л орон дээр минь араас минь тэврээд унтаад өгсөн.

Гайхлаа ч юу ч хийж чадахгүй тул тэр шөнийг тэгээд өнгөрөөсөн ч өглөө нь намайг сэрэхэд тэр байгаагүй. Харин дараа нь юм хэлдэггүй ч өөдөөс минь итгэлтэйгээр ширтдэг харц нь хүртэл оргүй алга болсон билээ.

Магад согтуудаа хийсэн мунхаг үйлдэлдээ өөрийгөө хараасан биз.

JEON JUNGKOOK.

Урт хар үстэй, цайвар цагаан арьстай, нүүрэн дээрээ өө ч үгүй энгэсэг ч үгүй энэ охин анх харсан өдрөөс хойш ажиглаад л баймаар санагдах болов.

Урьд хожид байгаагүйгээрээ өөрчлөгдөж байгааг минь ээж анзаарчихсан бололтой түүнд намайг арван тавтай байхад ажилд орсон хөгшин Жосефор ийг дагуулаар оруулчихав.

Яагаад хүмүүс дуртай зүйлдээ, аль эсвэл хайртай зүйлдээ хамгийн адгийн чанараа эхлээд таниулдаг юм бол?

Би ч бас тэгээд байна. Би ч бас түүнийг харах тоолондоо холдмоор санагдаад дуугүй байдал, даруу төлөв, өөгүй үзэмжийг нь өндрөөр үнэлсэн дээ ойртмоор санагдаад. Яагаад байгаа юм бол? Өдий болтол хорвоод амьдрчихаад энэ л мэдрэмжийг таниж чадахгүй байгаадаа бачуурмаар.

Өөрийн дотор хариулт үгүй асуулт зуу зуун удаа тавихаас залхахдаа урьдын адил наргиж цэнгэж хэсэгхэн зуур ч болтугай мартахаар аавын найз Демесийн үдэшлэгт тэдэнтэй хамт очихоор болов.

Гэтэл тэр өөдөөс минь өөрт нь байгаа хамгийн гоёмсог гэснийг л сонгосон бололтой, богино цагаан даашинз, урт өндөр өсгийттэй шатнаас бууж ирэв.

Сурснаараа ажтал урд минь ирээд өнөөх хүйтэн тансаг хоолойгоороо

"Жон эзэн таны машинд суугаад явчих гэсэн юм, аль нь юм?"

Гэж асуусан. Солиормоор.

Яаж ч чадалгүй шуудхан гарж машиндаа суугаад хөдөлгүүрээ асаан чадахаараа хурдан давхисан. Би яаж түүн шиг цэврүүтээгүй цэцэгтэй хоёулахнаа байна гэж. Тордох ёстой цэцэг байтал, хамаг сайхан балыг нь юу юу ч үгүй авчихаж болохгүй биз дээ?

Дараа нь дахиад л ээлжит нэгэн чимээгүй оройн зоогон дээр тэр надаас урд минь байх загасыг авч өгөхийг хүсэхэд надад өөрийн мэдэлгүй бодолд минь "Ястай шдэ?" гэдэг үг орж ирэв, залхмаар. Тэгээд дахиад л үл тоомсорлохоор шийдэн чимээгүй суусан.

Миний энэ бүдүүлэг үйлдэлд тэр намайг юу гэж боддог болсон бол? Намайг анзаардаг болов уу? Түүнийг харах тоолонд миний сэтгэл хөдөлдөгийг, тэр яаж бүх зүйлийг сайн хийдэг юм бол? Ээж аавыгаа санаж байгаа байх даа? Гэх зэрэг ахиад л нөгөөх түм буман асуултууд дотроос минь идэж эхэлсэнд ойролцоох цэнгээний газар орохоор гарав.

Хоёр шил хоосолчихоод гэртээ ирэхэд, түүний үнэрийг үнэртмээр санагдсан. Хараал ид! Жон Жонгүг солиотой дээр нь нэмээд гаж донтон болчихож. Үгүй ээ, угаасаа л ийм байсан шүү дээ, гэхдээ одоо бүр арван долоохон настай жаахан охиныг шашингүй нийгмийн нүдээр хүсэх хэмжээний. Завхарсан амьтан.