ლინა თავის ოთახში შევიდა და კვლავ არეულობა დაინახა, მაგრამ არა მის ოთახში ,არამედ თავის თავში. მას ისევ მრავალი ფიქრი აწუხებდა,ყვრლაზე განსაკუთრბლად მას არ ანებებდა ის აზრი ,რო ამ ფიქრების შეწყვეტა მხოლოდ ,სხეულის გათიშვით....წითელი სითხით, სხეულის შეღებვის,და მისი კონტროლის დაკარგვით შეიძლებოდა . ამას შესრულებაში ისევ თავის თავი უშლიდა ხელს ,რადგან ის სხვებზე განუწყვლეტივ ფიქრობდა, მან იცოდა ,რაოდენ მტკივნეული არის მნიშვნელოვანი ადამიანის დაკარგვა. არ უნდოდა იგივე სხვებსაც ეგრძნო .ამიტომაც იგი უბრალოდ განაგრძობდა არსებობას
- (კიდევ ერთი დღე ,ჩემი უაზრო არსებობის... ეს ფოტო სულ დამავიწყდა , მე და მამა , აჰ რა ლამაზი ღიმილი მაქვს, რამდენი ხანია ის გურწფელად არ გამომიყენებია .ღიმილი უკვე ჩემ იარაღად იქცა სისუსტის დასამალად . მგონი ვეღარ ვუძლებ ვინმეს უნდა მოვუყვე ყველაფერი . ა უი ხვალ ფსიქოლოგთან მივდივარ .)
კიდევ ერთი დილა გაუთენდა ლინას კიდევ ერთი წრიული დღე ერთნაირი განრიგით ერთნაირი მიზნებით მხოლოდ მის თავში ტრიალებდა ახალი ფიქრები
.ლინა მაღვიძარას წვრილმა ხმამ გააღვიძა .
- ა რომელი საათია ....მჰჰჰ სამი დაიწყო .
- ა დაიცა რა სამი დაიწყოო ვაიმე ფსიქოლგი
სწრაფად ადგა და ნივთების მოზომვა დაიწყო ,მისთვის ძნელი იყო არჩევნის გაკეთება თუ დღეს იგი რას ჩაიცვამდა
ან რა სტილში, რომელ ფერს
, რამდენად გამომწვევი იქნებოდა ეს ტანსაცმელი სხვისთვის, რას იფიქრებდნენ ესე რო დაენახათ უხდებოდა თუ არა ეს ფერი
- ააა სადაა ჩემი კეტებიი სად დავდეე
ისევ გადაატრიალა ყველაფერი სანამ ის კეტები არ იპოვა რომელსაც 20 წუთის განმრავლობაში ეძებდა
- დეე წავედიი დღეს ადრე მოვალ არ ვაპირებ გარეთ დიდიხანს გაჩერებას გაკოცე
- მიდი ფრთხილად იყავ...
ლინა გავიდა გარეთ და ნელ ნელა წავიდა გაჩერებასთან ,მას არ მოსწონდა იქ ყოფნა ,რადგან ირგვილვ ბევრი ადამიანი იყო და მის თავში ყველა უყურებდა მას ეჭვის თვალით , როგორც იქნა მივიდა გაჩერებასთან .დღეს კარგი დღე ქონდა ,რადგან გაჩერებასთან მხოლოდ ერთი ადამიანი იდგა ,ლინამ ამოისუნთქა და იქვე ახლოს დაჯდა , მას ისევ მესიჯი მოუვიდა ტელეფონზე ზუსტად იმ ნომრით რომელიც აქამდე წერდა,
ლინას გული აუჩქარდა , და ამ გრძნობაზე გაამახვილა ყურადღება და უფრო ანრევიულდა ,მან გახსნა მესიჯი
——————————————
18:30
-ლინა გამარჯობა როგორ ხარ
15:02
-აჰჰ ლინა ისევ მარტო გამოხვედი გარეთ?
————————————-
ლინა უკვე ვეღარ აიგნორებდა ამ მესიჯებს ,მაგრამ ეჩქარებოდა ავტობუსიც წუთი წუთზე მოვიდოდა ,ამიტომაც გათიშა ტელეფონი და შევიდა ავტობუსში
ლინას უყვარდა ფანჯრიდან ყურება, იგი ითვლიდა ხეებს ხან ბოძებს ხან ბუჩქებს ეს ეხმარებოდა თავის ფიქრების გაჩერებაში
( ო შემდეგ გაჩერებაზე ჩამოვდივარ )
......
ლინასა და ფსიქოლოგს შორის მხოლოდ კარები იყო ლინა დიდხანს იდგა კარებთან და ფიქრობდა რა ეთქვა დღეს ფსიქოლოგისთვის )
