My School Principal

Chapter 13

-----------------------------------------------------------
Warning ⚠️

this story may not be perfect and there may be some grammatical errors. But if you have read it, you are free to comment and correct my grammar. I would appreciate that, but please correct my grammar with respect.
-----------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------

Previous Chapter:

"Bea! do you really think na papatawarin kita sa mga ginawa mo, matapos mong sabihin ang mga problema mo sa buhay? sinaktan mo Rose! at nag plano ka ng marahas para sakin!" Pasigaw na pagkasabi ko ng sagayon ay marinig ito ni Bea.

"I'm not expecting to your forgiveness! if you hate me, then hate me! I don't really care!" pahabol na pasigaw ni Bea para sakin.

-----------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------

Chapter 13

Sissy's POV:

Ako nalamang ay napatulala nong sinabi iyon ni Bea sa akin, at nadurog ang aking damdamin. Does she really want na maging mag kaaway kami? kaibigan nga ba talaga ang turing niya sa akin noon? probably hindi.

Kong nasa sitwasyon ko kayo ngayon, papatawarin niyo ba si Bea? shall I follow the line na "To forget and forgive"?

Everyone says that friendship is important, but why Did she do it to me? is our friendship are just nothing to her?

But I realize Something, sometimes the ones closest to you are the ones harboring the deepest insecurities. Trust wisely, for even the closest friends may conceal shadows of doubt within. your friend could be your hidden enemy, because the true friends doesn't exist, but the Good friends exist.

In another day, Nakita ko muli ang sasakyan ni Vince na naka garahe sa labas ng aming gate, na para bang nag aantay ito sa akin na lumabas, at hindi nga ako nagkamali he offered me na sumabay nalang daw ako sa kanya para maka tipid daw ako sa pamasahi.

But since wala ako sa mood and nais kong mapagisa, hindi ko siya pinansin at lumakad ako ng palayo sakanya, ni hindi ko man lang nilingon si Vince.

"W-wait!" pahabol na sigaw ni Vince, at dali dali itong bumaba galing sa kotse niya, upang habolin ako, pero dineadma ko lang ito.

Not until he grabbed my shoulder and tinignan niya ang aking mga mata.

"A-are you okay?" Kalmadong pagkatanong ni Vince sa akin, with filled of concern.

"Yes, I'm okay" Taas nuo kong pagkasagot sa kanyang katanongan, even though na hindi talaga ako okay, but I have to pretend, ayaw ko kasing magpa comfort sa mga lalaki, because that would be the reasons kong bakit ka ma fafall sakanila.

"Are you sure? it seemed like you weren't okay" Lloyd said, habang nag dadalawang isip ang mukha nito, at para bang concern na concern ito sa akin.

"Vince okay lang talaga ako, wala kang dapat ipag alala" pagkukunwari ko kang vince, because na bobother talaga ako sakanya, dahil this is my first time na there's a guy na subrang concerned sa akin, though marami na akong naging manliligaw, but sa mukha ko lang sila nag babase, I think isa doon si Vince?

"Are sure? if you said so, let me give you a ride?" Pang aaalok muli ni Vince sa akin, habang ngumingiti ito ng napaka gwapo.

"Next time nalang Vince, may pupuntahan pa ako bago sa Royal Academy School" boses malungkot na pagkasabi ko.

"It's okay! just let me give you a ride as a friend" ganadong boses ni Vince and it's seemed like gustong gusto niya talaga akong makasabay.

"B-but?" Pag aalinglangan ko.

"Don't worry sissy I don't have any bad plans to you, I just want to be your friend? is it wrong?"

"Sigh* hirap naman nitong sumuko" Bulong ko sa aking sarili.

"Sissy? sissy c'mon sumabay kanalang sakin, I promise I'll take you care" Desididong boses ni Vince

Dahil sa kakulitan ni Vince, tumango nalamang ako sakanya at pumasok ako sa backseat ng kotse niya, when Vince noticed it, inoferran niya muli ako na kong pwedeng sa tabi nalang daw niya ako umupo, pero hindi ko ito pinansin. Not until bumaba muli si Vince sa sasakyan at lumipat sa backseat, then tumabi ito sa akin.

"Huy! sino mag mamaneho saatin ngayon?" natatarantang sabi ko.

"well, if ayaw mong lumipat sa Passenger seat, edi hindi rin ako lilipat" sarcastic na tugon ni Vince sa akin.

"Umiikot yung oras oh! bahala ka na nga jan! baba na nga ako at mag commit nalang baka mahuli pa ako sa trabaho" Naiinis na sabi ko, dahil wala talaga ako sa mood upang makisabay sa mga ganyang klasing biro ni Vince.

"Oo na oo na, wag kanang bumaba jan lilipat na ako."
Kabadong boses ni Vince na para bang takot itong bumaba ako sa kotse niya.

Napa ngiti nalamang ako ng palihim nong lumipat si Vince sa driver seat, because like duhh bat dapat siya yung mag aadjust no? but I admit he's really gentleman.

"Btw Vince, Diretsuhin nalang pala natin ang Royal Academy School nag bago isip ko" nagkakalmakalmahang boses ko, but tbh wala talaga akong pupuntahang ibang lugar, rason ko lang talaga iyon kang Vince kanina para hahayaan niya nalang akong mag isa pero walang epekto ito.