Yine güzel olan uykumu bölen bir sabahın başındayım. Nereye gidiyorum acabaa? Tabikide bok kafalıların bulunduğu okula. Her neyse. Ben Gece 17 yaşındayım Üniversite 1. Deyim Hobilerim tek takılmak ve müzik dinlemek bide yemek yemek. Ne diyom ben yaa okula geç kalıcam şimdii. Kıyafetlerimi giymiştim. Saçımıda dağınık topuz yapıp evden çıktım. Caddeler çook sessizdi e yani saat sabahın yedisi kim dışarı çıkar ki? Gerçi ben küçükken saat yedide dışarı çıkıp şarkı söylüyordum. O zamanlar maldım galiba. Yani bir insan sabahın yedisinde uyanıp niye bağır bağıra şarkı söylerki tövbe tövbe işte buna Gece Karan farkı diyoruz. Geç kaldığımı göünce koşmaya başladım yolda kimse yok sessiz sakin sadece adımlarımın ve kuş seslerini duyuyorum. Çok huzurluydu bir anda topuzum açılıp saçlarım savrulmaya başladı ilk defa kendi parfüm kokumu koklamıştım. Saçlarım önüme gelmesin diye cebimben ayıcıklı toka çıkarıp saçımı bağladım. Şimdi daha hızlı koşabilirdim. Kuş seslerini dinlemek müzik dinlemekten daha huzurlu. Bana doğru gelen bir araba görünce duraksadım ve sanki ayaklarım yere kitlenmiş gitmiyor kaldırıma çıkamıyordum tam araba bana çarpacakken ani fren yaparak durdu. Bacaklarımın üstüne düştüm ve kalp atışımı dinledim ćok hızlı atıyordu sanki yerinden çıkacakmış gibi.
