ချစ်ချင်းမေတာဟာကိုယ်နဲ့မဆိုင်သည်အလားရှောင်ဖယ်နေတတ်တယ်။မပိုင်ဆိုင်ရပေမယ်လဲကိုယ်သက်ဆိုင်သူပျော်နေရင်ကိုယ်လဲပျော်ပါတယ်။
လိုက်ကာကြားကနေမျက်နှာပေါ်ကျရောက်လာတဲ့နေရောင်ခြည်ကြောင့်ရောင်စဥ်မထချင်ဘဲထလိုက်ရ။ရေချိုးပြီးအောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ဆူညံနေတာဘဲ။
"ငါအိမ်ထဲသူပုန်တွေ့များရောက်နေတာလား"
ရောင်စဥ်ပြေးသွားတော့တွေ့ပါပြီသီရိတို့ကိုကြက်ဥတွေ့နဲ့ပေါက်နေကျတယ်။
"ဘာလုပ်နေကျတာလဲအဲတာ"
ရောင်စဥ်အော်လိုက်တော့အကုန်လုံးမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ကြည့်လာကျ။ပြီတော့တယောက်မျက်နှာတယောက်ကြည့်ပြီး
ရောင်စဥ်ကိုပြုံးပြနေ။ဒါမရိုးသားဘူး။
အားး..
ရောင်စဥ်မျက်နှာကိုကြက်ဥနဲ့ပေါက်လိုက်တာပါ။
"တွေ့မယ်လာထား"
သူတို့တစ်နာရီလောက်ထိဆော့ပြီးရေချိုးကျ။ရောင်စဥ်ကတော့နှစ်ခါပြန်ချိုးရတာပေါ့။
"ရောင်စဥ်အကုန်ဆုံတုနညကျသောက်မယ်လေ။နင်အရက်စပ်ပေးနော်"
"အွန်းလုပ်ပေးမယ်လေ။ညနေ့ကျလိုတာသွားဝယ်မယ်"
"သွားမယ်လေ"
"ရွက်သစ်အကိုအပြင်သွားလိုက်အုန်းမယ်"
"ဘာသွားမှာလဲ"
သီရိဝင်မေးလိုက်မိတယ်...
"သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့သွားတွေ့မှာ"
"ငါလဲလိုက်မယ်"
"အင်းလိုက်ခဲ့လေ"
"ကားထဲမှာငါစောင့်နေမယ်"
"အင်းငါအပေါ်မှာကားသော့သွားယူအုန်းမယ်"
အကိုနဲ့သီရိအတူထွက်သွားတာကိုကြည့်ပြီရင်ဘတ်ထဲအောင့်လာ။အကိုပျော်ရင်
ရွက်သစ်လဲပျော်ပါတယ်အကို။
"မမ လင်းတို့ဘဲလိုအပ်တာသွားဝယ်ထားကျမလား"
"အင်းကောင်းသားဘဲလင်း။အကိုပြန်လာထပ်မသွားရတော့ဘူးလေ"
"လင်းတို့သွားရအောင်မမ"
ကားခနလောက်မောင်းပြီရောင်စဥ်ကစားသောက်ဆိုင်တခုမှာရပ်လိုက်တယ်။သီရိကိုကားတံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ဒါဟာရောင်စဥ်လုပ်ပေးနေကျအကျင့်တခုပါ။သူတို့အတူဝင်လာတော့ခပ်ချောချောကောင်မလေးတယောက်ထိုင်နေတယ်။တခြားသူတွေ့ဆိုသူကိုကောင်လေးလို့ထင်လောက်မယ်။သီရိကတော့လင်းခက်နဲ့ပေါင်းတာကြာတော့အကဲခတ်တာတော်လာပြီလေ။
YOU ARE READING
နှင်းဆီငယ်ရဲ့ကိုယ်ရံတော်
Romanceကိုယ်ရဲ့နှင်းဆီငယ်လေးကိုဘယ်သူမှထိခိုက်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူး
