1.BÖLÜM

884 19 1
                                    

Bölüm şarkısı:İlk Gördüğümde Anladım-Nalbur

*Asi
Gece gök gürültüsünden korkunca benim korkumu dindiren, saçımı okşayan, ateşlendiğimde duşumu aldıran bir annem babam olmadı benim. Onun yerine benimkiler beni "Seni çok beğeneceğin bir yere götüreceğiz." deyip buraya getirdiler Cehennemin dibine. Beni getirdiler buraya manzarayı ne kadar sevmiştim oysaki.. Biliyorlardı bu kadar seveceğimi. Oynadılar benle, uyuttular.. sonra bir daha da yanımda olmadılar zaten. Ne düşündüler acaba? Hiç üzüldüler mi beni orada tek bir başıma bırakıp giderken? Ağladılar mı ki acaba. En son hiç üzgün görünmüyorlardı. Neden yaptılar peki. Keşke sorabilseydim. "Bir anne nasıl yapar bunu çocuğuna"
6 yaşındaydım daha. Onlar ağlamamıştır belki ama ben çok ağladım. Ertesi gün Yaman geldi yanıma. Kurtarıcım ve kahramanım. O olmasa şu an ben de olmazdım , kızımda olmazdı. Her ne olursa olsun mutlu olduk biz. Aile olduk. Aile olmak... Cesur Yaman ben ve diğerleri hepimiz bir olduk. Nerden bilebilirdik sonumuzun böyle olacağını. Onunla tanışacağımı.

Şimdi kucağımda kızımı uyuttuğum yerde bunların hepsini nasıl yaşadım.

*Alaz
Ben bu muydum ya? Bundan 8 yıl öncesinde barlardan çıkmayan her akşam başka partide olan ailesinin veliahtı Alaz Soysalan. Bak şu haline. Yalnızsın oğlum. Yapayalnız.. Ne bir ailen kaldı yanında ne seni seven biri.
Hiç o gün -8 yıl önce- bu kadar içmeseydim diye düşünüyor musun? Hayır. Onunla tanışamazdım o zaman. Ben ondan öncede yaşamıyormuşum ki. Aynı şu anki gibi. Ben sadece onlayken Alazım. Gerçek Alaz. Peki ya şimdi nerede. Niye benden uzakta. Değdi mi be oğlum? Değdi mi?

~8 YIL ÖNCE~

*Asi
Gecesi soğuk bi Eylül akşamıydı. Ne Yaman Ne Cesur gelmişti. Yine hangi cehennemdeydiler diye geçirdim içimden. Bugün de yorucuydu. Artık bunu yapmak istemiyordum. Çöp toplamak istemiyordum. 19 yaşındaydım bir yerde çalışabilirdim. Ama beni kim alırdı ki? Derken dışarıda bi gürültü koptu. Hangi mal bizim bahçe kapısına çarpmıştı. Bir hışımla dışarı çıktım. Arabadan bir oğlan indi.
" Kimsin lan sen? Ne yapıyorsun amına koyayım."
Baktı ve gülmeye başladı. Sarhoş olduğu belliydi.
"Sana dedim." sonunda cevap verdi beyefendi.
" Pardon beybisi istemeden oldu."
Beybisi? Siktirtme beybisini.
" Ne diyorsun lan? Şaka mısın?"

" Biraz sinirli miyiz ya? Parası neyse veririz."

"VERME sen hiçbir şey verme siktir git sadece."
parası neyse verecekmiş. Hödük. Bahçeye girdi ve aşırı yalpalayarak yürüyordu. Yaklaştı. Fazla yaklaştı. Gözlerini gözümü dikti ve güldü. Biraz güzel güldü.
" Lan sana git demedim mi?"

"Nereye gideceğimi bilmiyorum."

"Umrumda değil. Evin Mevin neresi olursa herhangi bir yere git. Defol."

"Ev nedir sence?" 
İlk kez yüzünde ki o mal sırıtış gitmişti.
"Seninle felsefe yapmayacağım burada. Hadi bir zarar ziyanında yok bizde. bir şey istediğimiz de yok siktir git dedim sana."

"Ne asi bir kızsın sen ya!"
Asi dedi bana. Evet. Asiydim ben.
Gitti ve bahçemizde ki koltuğa oturdu. Gitmeye niyeti yoktu herhalde. Yaptığı şeylerin çok farkında değil gibi duruyordu. Zaten sabahına hiçbir bokta hatırlamayacaktı belli. Zengin bir ailenin yetiştirdiği o kötü çocuk. Dışarıdan anlaşılması aşırı kolay biriydi.

"Burada seni misafir etmeyeceğiz."

"Çıkar o zaman."
Yanına gittim oturduğu yerden kaldırmak için kolunu tutmaya çalıştım. Beni hızlı bir hamleyle tutup çekti. Yaklaştı. Gözlerimin içine baktı.
"Güzel kokuyorsun."

"İt misin sen?"

"Hiç romantiklik nedir bilmez misin?"
Bilmem. Sokak çocuğuyum ben. Hayatımda en son vakit ayırabileceğim şey romantiklikti.
Kendimi çektim.

"Ne bok yersen ye burada."
İçeri geçtim ve kapıyı kapattım.  Pencereden baktım kıvrılıp yattı salak. Dışarısıda soğuktu. Yaman ve Cesur geldiğinde öldürmez umarım. Her sorunun içinde birde onla uğraşamayız.

Bana güzel kokuyorsun dedi.
Daha önce kimsenin benimle ilgilenmediği gerçeği yüzüme acı bir şekilde çarptı. O yüzden gece gece kapımıza vuran bir salağın dediği sözden bile mutlu olmuştum..

*Sabah
Kalkmamla dışarıya bakmam bir oldu. Oradaydı hala. Dışarı çıkıp yanına gittim.
"Hey!"
"Kalma zamanı artık"

"Bi Günaydınımız yok mu Asi Kız?"

"Yok. Başına herhangi bir bela gelmesini istemiyorsan hemen defolup gidiyorsun tamam mı? Buralarda yaşatmazlar maalesef senin gibileri."

"Niye herkes sen gibi mi burada?"

"Değiller belli ki."

"Alaz ben."
Alaz. Tam adının insanıydı.

"Ne yapabilirim"

"Sen kimsin?"

"Söylesen gidecek misin?"

"Kim bilir?"

"Asi ben"

"Şaka mı yapıyorsun" 

"Vereceğin tepkiyi tahmin ediyordum."

"Ooo iyi tanımışız demek ki."

"Hayır sadece tanımamı bile gerektirmeyecek basit birisin."

"Benim hakkımda hiçbir bilgin olmadığını kanıtladın. Teşekkürler Asi kız. Ön yargılar her zaman doğru değildir.

"Yanıldığımı düşünmüyorum."

"Tanışınca düşünürsün yanıldığını."

"Öyle bir şey olmayacağı için.."

"Kim bilir belki tanışırız."




Bölüüüm sonu. Umarım beğenmişsinizdir dostlarımmm. Yeni bölümler gelecek. Yorumlarınızı bekliyoruuuummm.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 21 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

ASLAZ// ZAMAN YOK Where stories live. Discover now