Kullandın mı beni?

1

Selamm bu fic'i yaziyorum cunku neden olmasinn eheh neyse ilk fic'im boktan olucak biliom ama olsun yeni oldugum icin kısa yaza bilirim byee🤍

Felix'den
Her zamanki gibi okula gitmek icin uyanıp hazırlanmaya basladim giyinip lavboda elimi yuzumu yikadim ve assagiya indim annemle kahvalti yaptik.Babam bizden cok önce uyanip ise giderdi maddi durumumuz o kadarda iyi degildi bu yüzden annemde bı cafe de garsonluk yapiyordu.Bir gun her zamanki gibi kahvaltımızı yaparken anneme gelen telefon ile hayatimin en kotu gununu yasamistim.Babamin kalp krizi gecirdigini ve ameliyat icinde cok yüklü miktarda para ile ede bileceklerini soylediler.Durum o kadar kotuydu annem mahvolmustu oni öyle kotu görmek benide üzüyordu.Annem sabah aksam calisiyordu ve bende her okul cikisi onunla gidiyordum cunku o kadar parayı kendisi çalışarak alamazdi.Cok calistik hemde cok sabah aksam calisiyordu annem ve yine ona ayni numaradan cagri geldi.. evet babam olmustu onun icin çabalayan annem perişan olmustu bende cok üzülüyordum ama her ne kadar belli ettirmemeye çalışsamda olmuyordu o gece 3 e kadar uyumamistik sadece aglayip annemle uyumustum..

                   4 ay sonra

Artık paramiz kalmamisti annem isi birakmisti cunku 4 ay once babam icin cabaladigimiz parayla gecindik o da bı sure sonra biticekti zaten.Annem tekrar ise baslamisti ve eskisi gibi olmustuk her sabah kahvalti yapıp o işe ben ise okula gidiyordum.Bi gun cok gec kalmistik ve oldukca hizli gidiyorduk ve annem arkada ben önde olucak sekilde gidiyorduk annemin ciglik sesiyle duraksadim ve yanına kostum cok korkustum tek yasam sebebim annemdi onuda kaybetmek istemiyordum

"Anne! İyi misin! Nolur bir şey söyle..

Aglamaya başlamıştım bir adam yanıma geldi ve şöyle dedi..

"İyi misiniz noldu burada!?"

"Bir..bir araba carpti goremedim kimin olduğunu..yoksa asla onu yaşatmazdim!"

"Tamam sakin ol şimdi ben sizi bırakayım hastaneye hadi gidelim"

Kabul etmistim baska carem yoktu.Acil hastaneye gittik durumunun iyi oldugunu ve her hangi bir sıkıntısının olmadığını soylediler sevinmistim hemde cok ama garibime giden tek bir şey vardi bu adam gereğinden fazla iyi davranıyor anneme ve haftada 2-3 kez geliyordu.Tabiki bu süreçte her zaman jisung,seungmin ve jeongin yanımda olmustu onlar benim en yakin dostlarimdi yada tam bir serseri..çok seviyordum onları.Annem iyilesti ve eve gectik artik annemde calisamazdi yeni iyilesmisti ve bende okula gidiyordum ne yapacagim hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu..derken kapi calmisti kapıya bakmak icin gittim ve yine o adami gordum Amerika'ya gidecegini ve bir istegimizin olup olmadigin sordu..Annemde her seyi anlattı ve bize onunla Amerika'ya gelmemizi teklif etti.Eger kabul edersek artık her sabah annem ise bende okula bisikletke gitmek zorunda kalmicaktik.Annemle konusup anlaştılar ve benim fikrimi sordu annem..

"Lix ne dersin artık bu durumlari dusunmemize gerek kalmicak"

Evet istekliydim ama beni buradan ayırmak istemeyen 3 kişi vardı her koşulda yanımda olan arkadaslarim..ve konustum..

"İsterim ama sizden bir şey isteye bilir miyim?"

Adama dogru dondum ve yanıt vermesini bekledim..

"Tabikii yapa bilecegim birsey ise yaparim"

Demisti buna karsilik acik ve net bir sekilde istegimi söyledim.

"Her kosulda yanımda olan jisung, seungmin ve jeongin'nin de bizimle gelmesini istiyorum onlar yoksa bende yokum.

Demistim adam ifadesiz bana bakiyordu sonra anneme bakip konuştu..

"Eğer aileleri izin vereceklerse neden olmasın.

Cok mutlu olmuştum artik hiç bir sorunum olmayacakti ve en sevdigim insalar da yanımdaydı..

Hepsinin ailesiyle konusup ikna ettikten sonra bavulumuzu hazirlayıp cikmistik ve ucaga bindik artik yepyeni bir hayatim vardı yeni bir hayata başlamak beni hem mutlu yapıyordu hemde biraz urkutuyordu ama her seyin mükemmel olacagi istegiyle gozlerimi kapadım ve uykuya daldım..

Selamn yine ben 574 kelime bence bu kadar yeter fic tutmazsa silerim zaten sizce nasill yazin seviliyorsunuz byee

Yicemm yaww🤍