"Yankı!"
Lise yıllarımda körkütük âşık olduğum adam. Her insan gibi bende sevmiştim o zamanlar. Bağlanmıştım gözlerine. Aynı sınıftaydık ama o benden başka herkesi severdi. Bana çok kötü davranırdı. Arkadaşlarıyla birlik olup zorbaladığı günlerde olurdu. Bana yaptığı her davranışa rağmen sevdim onu. Yanında olmak istedim hep. Gece yatağıma hep onu hayal ederek uyurdum. Ama yankı öyle bir şey yapmıştı ki bana hayatım altüst olmuştu.
Sene 2016
Okula annem ve babamın gürültülerinden kurtulmak için erken uyanıp okula gelmiştim. Her zamanki gibi masam da oturup kitabıma gömülmüştüm. O sırada kapı açıldı. Gelenin Yankı olduğunu görünce yüzümde ister istemez bir tebessüm oluşmuştu. Sınıfta sadece ikimiz vardık. Bana doğru ilerleme başlamıştı. Heyecanımı belli etmemek için başka yerlere odaklanmıştım. Gelip yanıma oturduğunda nefesimin kesildiğini hissetmiştim. Narin parmakları bir süre saçlarımı okşadı. Hiç konuşmadan kendini bana yaklaştırdı öpmeye başladı beni. Dudaklarımı, boynumu derken kıyafetlerimi çıkarıp beni sınıfta becermişti. Kendimi o büyüye o kadar çok kaptırmıştım ki sesimi çıkaramamıştım. Benimle işi bittiğinde uygunsuz fotoğraflarımı çekerek okulun itiraf sayfasında paylaşmıştı. Hayatımın en kötü günüydü. Yankı dan nefret ettiğim ilk gündü.
İntihara kalkıştığım ilk gündü...
Bütün okul benim fotoğraflarımı konuşuyordu. Ağlamaktan gözlerim şişmiş Yankı'nın pis sırıtışlarını izliyordum. Dayanamadım dersten çıkıp okulun çatısına çıktım. Uzun uzun yeri izledim her şey bir saniyede bitebilirdi. Bu hayatımdan kurtulabilirdim. Düşünmeden kapattım gözlerimi attım kendimi aşağıya sonrası ambulans sesleri zifiri karanlık....
Günümüz
Yankıyla göz göze gelince seneler önce yaşadığım travma aklıma geldi. Ellerim titremeye başlamıştı. Korhan anlamsız bir şekilde baktığım yöne doğru bakıyordu. Nefes alamayacak hale gelince masadan hızla kalkıp lavaboya koştum. Eskiler beynimi tırmalıyordu.
Hayır hayır yankı burda olamazdı...
Aynaya bakıp kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum
Sakin ol alev sadece eski de kaldı
Sakinleş!
Biraz daha iyi hissettiğimde lavabodan çıkmak için ilerlemeye başladım. Kapıyı açtığımda onunla karşılaştım. Bir süre sesiz kalıp sadece yüzüne baktım. Zaman onu daha da yakışıklı yapmıştı. Beyaz gömleğindeki kasları hemen kendini belli ediyordu.
"Alev sen misin?"
Sessizliği bozan o oldu. Cevap veremeyecek halde kilitlenmiştim. Cevap vermeyince boğazını temizledi tekrar gözlerime odaklandı.
"Eskide yaşanan-"
Elimi kaldırarak onu susturdum.
"Sakın!" Nefes alarak devam ettim
"Sakın yaralarımı açma"
"Genç aklıydı ben..."
Cümlesinin devamını getiremedi. O olaydan sonra hiç konuşmamıştık ve şuan yüzleşmenin bir anlamı yoktu.
"Senin ne işin var burda"
Tam cevap verecekken Korhanın gelmesiyle lafımı yuttum.
"Eskortum benim"
Yankı duyduğu cümleyle gözlerini açarak bana baktı.
"Alev sen..."
"Başka bir şey yoksa gidebilirsin bizi yalnız bırak"
