अमिता राहुल चा तरुण लंड घेऊन खुप आनंदी राहायला शिकली होती. राहुल ने अमिता च्या बेरंग आयुष्य मध्ये आपल्या वासना चा रंग भरुन तिचे आयुष्य सुखमय करुन टाकले होते. शरीर सुख साठी हापलेल्या दोन जीवांनी काही दिवसात भरपुर आनंद मिळाला होता. पण लवकरच त्याच्या ह्या चांगल्या दिवसांना नजर लागणार होती.
मग चार दिवसानंतर राहुल स्टेशन ला निघुन गेल्या नंतर अमिता च्या घराची डोअर बेल वाजली. अमिता ने जाऊन दरवाजा उघडला तर तिच्या समोर सानिया आणि तिचा मामा उभा होता. अमिता ने त्या दोघांचे स्वागत केले आणि घरात घेतला. सानिया च्या मामा बरोबर थोड्या गप्पा मारत अमिता ने त्याच्या घराचा हालचाल घेतला आणि त्या नंतर त्यांच्या साठी चहा आणि नाश्ता ची सोय केली होती. चहा नाश्ता झाल्या नंतर सानिया च्या मामा ने परत जाण्याची तयारी करत परवानगी घेतली. अमिता ने त्यांना सहज सचिन येई पर्यंत आणि त्यांना भेटुन जाण्याची काही वेळ थांबायची विनंती केली होती. पण ते तयार झाले नाही आणखी काही वेळ थांबण्या साठी... त्यांनी अमिता ला सांगितले की, ते येथे फक्त सानिया ला परत सोडण्या साठी आले आहे. कारण सानिया च्या कॉलेज च्या सुट्या आता संपल्या होत्या आणि काल पासुनच तिचे नवीन वर्ग चालु होणार होते.
सानिया घरी परत आल्या नी घर ची रौनक आणि रेलचेल वाढली होती. पण अमिता ला मात्र या गोष्टी ची खुप दु:ख झाला होता. कारण सानिया च्या घरी परत आल्याने तिच्या आणि राहुल यांच्या प्रेम प्रसंग आणि प्रयण क्रिडा ला पुर्ण विराम लागला होता. त्यांना आता सहसा एकत्र येण्याची संधी मिळत नव्हती. मागील पाच दिवसांपासुन प्रत्येक दिवशी रोज संध्याकाळ पासुन ते उशिरा रात्री पर्यंत सारखा सारखा झवुन घेतल्या नंतर जणु काही अमिता ला राहुल च्या लंडाची सवय झाली होती. त्या दिवशी संध्याकाळी जेव्हा तिच्या घराची डोअरवेल वाजली. तेव्हा सानिया ने पटकन जाऊन दरवाजा उघडला होता. सानिया ने राहुल चा हसतमुख स्वागत केले. पण राहुल ने तिला हल्की स्माईल दिली आणि राहुल आत येऊन गपचुप आपल्या खोलीत निघुन गेला होता. त्या दिवशी विशेष असे काही दोघांमध्ये घडले नाही.
BẠN ĐANG ĐỌC
मातीच्या चुली
Lãng mạnहि कथा आहे अमिता नावाच्या एका अबला महिला च्या निरागस आयुष्याचा फायदा उचलण्यारा पुरूषांची. पहिल्या पती च्या निधनानंतर दुसऱ्या लग्नात देखील तिला आपल्या नवऱ्या कडुन कसल्या हि प्रकारचे सुख मिळत नाही. शिवाय नवऱ्या च्या असण्यारा लग्न बाह्य संबंध मुळे दुखी...
