Öncelikle merhabalar ✌🏻
Sadece bilgilendirme yapacağım, bu fic iki kişi tarafından yazıldı ve düzenlendi, biraz acemice ama idare edin.
Ayrıca Shanks, burada güncel hali gibi görünüyor ve Yonkou.
Bilgilendirme bitmiştir.
Oy vermeseniz olur, yorum yapın yeter.
~~
Su kuyusundan kovayı çekerken küfürler yağdırıyordum. Kahrolası kova çok ağırdı!
Ben bu hayatı yaşamak zorunda mıyım?
Doğrulup üzerimi düzelttim ve kovayı iki elimle tutup yürümeye başladım.
Tam o anda haydutlar tarafından sürüklenen Luffy'yi gördüm.
"Bu velet yine başına ne iş açtı?"
Derin bir nefes aldım ve kovayı bıraktım. Onlara doğru yaklaşırken, "Bırakın çocuğu!" diye bağırdım.
Haydutların bakışları bana döndü.
İçlerinden biri bağırdı bana doğru. "Sen bu işe karışma kadın!"
Onlara daha da yaklaşırken kollarımı sıvıyordum. Karışmaymış, peh!
Luffy'nin dolu gözleri bana döndü.
"Hima! Uzak dur! Sana zarar verirler!"
Onu takmadan yürümeye devam ettim ve haydutların karşısında durdum. Gözlerimle hepsini taradım ve 6 kişi olduklarını saydım.
Güçsüz biri değildim, hepsini kolayca alt edebilirdim. Fakat aptal Luffy rehineyken bu iş biraz zordu.
Kendi kendime sessizce mırıldandım. "Nereden gördüysem bu Luffy'yi."
Haydutlardan biri bana yaklaşınca, tam öne atılmıştım ki, "Bak sen! Bu küçücük bedeninle onlara karşı koyabileceğini mi sanıyorsun?" diye bir ses duydum.
Kaşlarım çatıldı. Arkamdaki çok bilmiş beni görünüşüme göre yargılıyordu.
Bir kere ben çok kolay bir şekilde onları halledebilirdim.
Kollarımı belime yerleştirdim ve arkamı döndüm.
Gördüğüm kişiyle şaşkınlığım arttı çünkü karşımdaki kişi, tıpkı benim gibi kızıldı. Eh, ne de olsa kızıllar madir bulunuyordu.
"Çokta güzel karşı koyarım, domates kafa!"
Karşımdaki kızılın kaşları alayla havaya kalktı ve arkasındakilere döndü.
"Duydunuz değil mi? Minik domates, karşısındaki 6 adama kazanabileceğini sanıyor."
Duyduklarım yüzünden sinirden köpürürken, "İddiaya var mısın?" diye bağırdım.
Kızıl tekrar bana döndü ve gülümsemesi genişledi.
"Tamam kabul, şart ne?"
Elimi çenem koydum ve düşünmeye başladım.
Tiplerinden de anlaşılıyor ki onlar bir korsan ve kızılda kaptanlarıydı.
Sinsice gülümsedim. Altın veya başka bir şey istemeyecektim. Benim aklımda daha farklı şeyler vardı, eğer kabul ederse çok eğlenirdim.
Onlar birer korsandı ve kaptanları bir hafta kölem olursa komik duruma düşerdi.
Kızıl Kaptan arkasına dönüp, "Depoda ne kadar hazinemiz var?" diye sorsada ben hazine istemiyordum.
