2 hafta sonra, Barcelona deplasmanı
⚽
Barcelona'daydık.
Birkaç saat önce otele yerleşmiş, şimdi de lobide oturuyorduk.
Pablo beni engelleyeli iki hafta olmuştu ve hiçbir şekilde engeli açmamıştı. Artık gerçekten beni unuttuğunu düşünmeye başlamıştım.
Benim de aynısını yapmam gerekiyordu.
Normalde bu maçta oynamamam gerekiyordu fakat sırf bu maça çıkabilmek için iğne vurulmuştum.
Çünkü aylar sonra Pablo ilk kez kadrodaydı.
Oyuna girip girmeyeceğini bilmiyordum ancak onu görebilme şansım varken görmemeyi kaldıramazdım.
Oyuna ilk on birde başlayacağımı düşünmüyordum fakat oynayacağımı biliyordum. Vinicius bu hallerimi gördükçe hunharca dalga geçmekten geri kalmıyordu tabii.
Oynamak istiyordum.
Faul yapıyormuş gibi yapıp onun belini kavramak istiyordum.
Onu sinirden deli etmek, kendimce intikam almak istiyordum.
Lobide herkes kendi halinde takılıyordu. Vini, Arda, Brahim, Rüdiger ve ben geniş koltuklara kurulmuş muhabbet ediyorduk fakat sohbete çok katıldığım söylenemezdi.
Arda Brahim'i fenerbahçeli yapmaya çalışıyordu fakat Brahim yalnızca Madrid'i tutacağını söyleyip reddediyordu.
Maç toplantısına yarım saatten az kaldığını fark ettiğimizde ayaklandık.
Ancelotti bu sıralar aklımın karışık olduğunun farkındaydı ve bu da beni onun gözünde eksiye düşürüyordu. Bu durumu da her maç toplantısında yüzüme vurmaktan çekinmiyordu.
Bu maçın kadrosuna girebilmek için çok uğraşmıştım ve elime gelen şansı tepmeyecektim. Umuyordum ki Ancelotti inat edip beni yalnızca yedek kulübesinde oturmam için kadroya almamıştı.
⚽
Toplantıdan az önce çıkmıştık ve ben ilk 11 oynamıyordum. Bu zaten tahmin ettiğim bir şey olsa dahi insan üzülmeden edemiyordu.
Eğer bu maç sakatlığım nüksederse bu daha büyük bir problemdi o nedenle doksan dakika oynayamayacak olmamı kafama takmayacaktım.
Yalnızca Pablo'ya odaklanmalıydım.
Ancelotti odalara dağılmamızı, üzerimizi giyinip en geç yarım saat sonra ise aşağıda olmamızı istemişti. Biz Vini ile aynı odada kalıyorduk.
Hazırlanıp aşağı indikten sonra otobüste yaptığım tek şey müzik dinleyerek Pablo'yu düşünmekti.
Maçın sonucu umurumda değildi, bunu düşündüğümü bilseler belki de beni ölümüne linç ederlerdi fakat benim şu an umursadığım tek şey onu geri kazanmaktı.
⚽
Maçın 67. dakikası
Oyuna giriyordum.
