Bütün yollar sana çıkıyor, seni unutmak için gittiğim yollar bile
┈ Mahmud Derveş
Dört yıl oldu.... Dört yıl acı ve keder.... Dört yıl acı ve pişmanlık... Dört yıl sessiz aşk ve özlem.... Evet Cüneyd Efendi Günday geçmişte verdiği karardan pişmanlık duyuyordu. . Çok pişmandır ama Zeynep'i geri getirmek için yapabileceği hiçbir şey yoktur... Zeynep onu terk etmiştir. Olması gerektiği gibi çünkü onu anlamayı reddeden oydu... Her şeyin bir feyza ağı olduğunu bilmeden her şey için onu suçlayan oydu... Ama artık Zeynep'i tekrar aramak için çok geçti.. Onu terk etti... Fransa'ya... Hayallerini tamamlamak için... Ve... Cüneyd Efendi? Annesini beklerken hala evde onu bekliyordu... Hayatındaki iki kadın ve ikisi de onu terk etti... Biri şanssızlıktı, diğeri ise kendi hatası... Ve Zeynep'in geri dönmesi için her şeyi yapmaya hazırdı ama... Ama onu istemiyor. onu bencil biri olarak düşünmek... Zaten onu çok kırmıştı ve şimdi Zeynep'i ondan daha fazla üzecek bir şey yapmayacaktı. İşte bu yüzden... bekliyordu.... Geri dönmesini bekliyordu... Dört yıldan beri... Ve kendisi de onu ne kadar bekleyeceğini bilmiyordu.
Her neyse, o hâlâ onun karısıydı ve o hâlâ onun kocasıydı. Boşanmadılar. Fransa'ya yeni gitti ve onunla hiç iletişime geçmeyi denemedi. Zeynep ise hiçbir zaman onunla iletişime geçmeyi ya da onu aramayı denemedi. Dört yıl boyunca birbirlerinden sessiz kaldılar. İkisi de önce diğerinin konuşmasını bekliyordu.
Cüneyd hayatında mutlu olamayacağına inanmaktadır. Sevdiği insanlar onu birer birer terk etti. Önce annesi, sonra da çok sevdiği eşi. Zamanla sustu. Ruh sağlığı aynıydı, istikrarsızdı. Levent onunla iletişime geçerek tedavi talebinde bulundu ancak Cüneyd reddetti. Onu iyileştirmek için gelen her eli reddetti. Dışarıya çok fazla çıkmayı bıraktı. Camiye de gitmedi. Hayatını evinde tek başına geçiriyordu. Sadi onu dışarı çıkarmaya çalıştı. O da Cüneyd'in evine geldi. Sadece bir kez değil, birçok kez. Feyza ona kendisini sevdirmeye çalıştı. Yapabileceği her şeyi denedi ama başarısız oldu. Herkes Cüneyd'e istediğini yaptırmayı başaramadı.
Öğle vaktiydi, Güneş mızrağın üzerindeydi. Bugün sıcaklık oldukça yüksekti. Medresede normal bir hareketlilik yaşanıyordu. Küçük kızların Kur'an taşıdığı görüldü. Faiza koridorda gururla yürüyordu. Artık medrese sisteminin yarısından fazlasını yönetiyordu. Babası evliliği için iyi teklifler arıyordu. Ancak evlenme ihtimali yoktu. Bugün Cüneyd'i görmeye gideceğim! Feyza onunla birlikte yürüyen annesine şöyle dedi: Buna gerek yok, eğer baban öğrenirse bu sefer seni kimse kurtaramaz. Annesi kesinlikle söyledi. Feyza'nın bu sefer bu hatayı yapmasına izin veremezdi.
Geçen sefer babası elini kaldırdı ama ona tokat atmamıştı. Feyza bu sefer kesin olarak Sadi'nin suratına tokat atacaktır. Annesi bu durumdan endişeleniyordu ama Feyza'nın umurunda değildi. Kimse onu durduramadığı için annesi bile onu durduramadı. Giderek daha inatçı ve kötü ruhlu hale geliyordu. Onun evine gideceğim ve ona sadece yemek vereceğim. Orada bir şey yapmayacağım. Feyza annesine dönerek konuştu. Feyza! Annesi yine sert bir şekilde söyledi ama annesinin sözünü kesti. Anne! Artık seni dinlemeyeceğim. Cüneyd'i seviyorum ve bu sefer onu almama kimse engel olamaz! O Zeynep kaçtı Allah bilir nerede ve ne zaman Cüneyd'in yanında kimse yoktu, ben oradaydım! Ben! Ve bu sefer pes etmiyorum! Feyza kararını açıkladı ve gitti.
Cüneyd salonda oturmuş kitap okuyordu. Kitaplar ona hep Zeynep'i hatırlatırdı. Bu yüzden Zeynep'e yakın olmak istediğinde eline kitap alırdı. Saatlerce kitapların yanında oturup onları okurdu. Kitap kokusu Zeynep'in cesedinin kokusu gibiydi. Yoksa o öyle mi düşünüyordu? Bu dört yıl boyunca hala bu kararı vermemişti. Kapı zili çaldığında kitap okumakla meşguldü. İlk başta bunu görmezden geldi. Ancak zil tekrar çalınca sinirlendi. Kitap okurken kimsenin onu rahatsız etmesinden hoşlanmazdı. Kitabı masanın üzerine koydu ve ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü.
Karşısında kimin olacağını bilmiyordu ama her kim olursa olsun onu azarlayacaktı, niyeti buydu.
Ancak kapıyı açtığında tüm öfkesi balon havası gibi uçup gitti. Sıcak öğleden sonra aniden soğuğa dönüştü. Yazın baharı gelmişti. Zeynep gelmişti. Dört yıl sonra... Dört yıl süren ayrılığın ardından nihayet gelmişti. Zeynep dört yıl sonra kapısının önünde duruyordu. Cüneyd bir kez olsun gözünü bile kırpmadı. Rüya gördüğünü sanıyordu. Bir rüya olabilir... Çünkü o hep rüyalarına girer....
Helal gemim CunZey hakkında yazmaya başladım ve bu hikayede ne yazacağımı bilmiyorum. Eleştiriye izin yok. Eğer onları sevmiyorsanız, basitçe atlayın. İyi günler/geceler.
Türkçenin benim dilim olmadığını unutmayın, eğer bir şey anlamıyorsanız bu çevirmenin hatasıdır.
