The CEO's Hidden Daughter (Montallejo #3)

Chapter I

"STAY away from my momma!"

Mabilis na tumakbo ang isang cute na batang babae papunta sa direksyon ko. Agad ko namang naitulak si Kent mula sa pagkakayakap sa akin. I mouthed 'sorry' to him pero tipid na ngiti lamang ang tugon nito.

"Hi, Little Chanty," bati pa nito sa anak ko. Tahimik lamang akong nakamasid sa baby ko na sa halip bumati kay Kent ay umirap lamang ito.

"Hindi kita bati, hmp!" Nag-crossed arm pa ito para ipakitang galit ito sa kaibigan ko. Doon lamang kumawala ang mahinang halakhak ko. Kung may ugali mang namana sa akin ang anak ko, iyon ay ang pagiging suplada nito sa mga taong hindi lubos na kilala.

Well, I'm not really that bitch pero suplada talaga akong tao. Bilang lamang sa daliri ang kinakausap ko na ako mismo ang nagi-initiate ng usapan.

Sa loob ng limang taon, maraming nagbago sa sarili ko. I'm not the same Llana Del Mar that they used to know. Hindi ko man aminin pero maraming nag-iba at nagbago sa akin. Wala na ang madaldal na Llana noon. Wala na ang Llana na uto-uto at madaling mahulog sa mga matatamis na salita.

My past experiences help me a lot, whether it's good or bad. Malaki rin ang naitulong ng panganganak ko upang ma-realized sa sarili ko na hindi lang pala ako basta-basta babae. I'm more than that. Just like other people, I am worth more than a million.

"Baby?" mahinang tawag ko kay Chanty. Mapupugay ang mata na lumingon ito sa akin.

"Yes pow, momma?"

"Say hi to Ninong Kent," sabi ko pa rito. Nakita ko ang pagkunot ng noo nito at bahagyang pagsimangot. Akala ko ay hindi ito makikinig pero maya-maya pa ay lumapit ito kay Kent at nag-bless sa kamay ng lalaki.

"Bless po, ninong..." nakasimangot pa ring sabi nito at patakbong lumapit sa akin pagkatapos asarin ang ninong niya. Napangisi nalang ako kay Kent ng makita ang gulat na ekspresiyon sa mukha nito. Hindi inaasahan ang ginawa ng anak ko.

"F-ck! I'm not that old, Lana!" reklamo pa nito sabay baling sa akin. Mabilis ko naman itong sinuway dahil sa paraan ng pagsasalita nito.

"S-Sorry." Hindi ko na ito pinansin at binalingan na lamang ang anak kong nakatingala sa akin ngayon. Kunot na kunot ang noo nito at salubong ang dalawang may kakapalang kilay. Nakangiti ko itong hinalikan sa noo habang yakap-yakap sa mga bisig ko. Hindi talaga ako magsasawa sa ganito.

"What's f-ck pow, momma?" inosenteng tanong nito dahilan kung bakit nanlaki ang mata ko. Nasamid naman bigla si Kent kahit hindi ito umiinom ng tubig.

"T-That's a bad word, baby!" histerikal na sagot ko.

Nanlaki naman ang mata nito at mas lalong nagsalubong ang kilay. Mabilis nitong binalingan ang Ninong Kent niya.

"Stop saying bad words, Ninong! My momma will tap your mouth, hmp!" malditang saad ulit ni Chanty at nameywang pa sa harapan ng ninong niya. Nang lingunin ako ni Kent ay tinaasan ko rin ito ng kilay na tila sinasabi na tumango na lamang sa anak ko. Napailing naman ito at itinaas ang dalawang kamay na parang sumusuko sa mga pulis.

"Yes, ma'am," pang-aasar nito sa bata. Mas lalo namang sumimangot ang baby ko.

"I'm not a ma'am, ninong! I'm not your teacher pow!" Kahit naiinis na at nagmamaldita ay sobrang cute pa rin talaga nito. Mana sa pinagmanahan.

Mapait na lamang akong napangiti ng maalala ang lalaking iyon.

Hindi naman kumontra pa si Kent at sumang-ayon na lamang sa mga kakulitan ni Chanty. Maya-maya pa ay kinukulit na nito ang anak ko at panay hagikhik nalang ni Chanty ang bumalot sa buong apartment namin.