2. Bölüm ~KEFEN ~

28 3 2
                                    

minikyazarinkizi adlı kullanıcıya itafen :)

(Hiraizerdüş - Yara bere Bölüm şarkısı)

İyi okumalar :)

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Elimde ki kefenimle ayağa kalktım. Aklım Ateş'te kalmıştı. İçimde bir sıkıntı vardı ama çözemiyordum.

Gelinliği el mecbur giydim ama istemiyordum işte. Yanaklarımı silmedim , ben sildikçe yeni yaşlar gelmeye devam ediyordu zaten.

İnsan kendi cenazesine hazırlanırmıydı?

Yada cenazenizde sizden oynamanız beklenirmiydi?

Aynada kendime bakıp hayatımı sorgularken Ayla içeri girdi.

"Abla saçını yapmak için geldiler."

Kafamı salladım içeri gel gibi. Sonra kuaför hanım saçımı yapmaya başladı. Makyaj yapmak istedi ben kabul etmedim. Cenazede makyaj olurmu?

"Abla makyajsız gelin mi olur?"

İstemiyordum nesini anlamıyordu. Bide o herif için mi süslenecektim.

"Hayır. İstemiyorum!"

Ayla mırıldanmaya başlayınca tip tip baktım. Sonrada aşağı inmemiz gerektiği söylendi. Azrailim gelmişte.

Ayla duğamı kapatınca aşağı indik.
Aras denen herifin hangisi olduğunu çözmeye çalışıyordum.

Sonra birinin bana öldürecekmiş gibi baktığını gördüm.

Aras şah denen kişi buydu herhalde. Birden kolumdan tutup arabaya götürdü davullar çalınmaya başladı.

Ben arabaya bindikten sonra o da bindi ve düğün yerine gitmeye başladık.

Yol boyunca bir şey demedi. Diken üstündeydim bir şey diyecek diye hayır sanki çok meraklıyız kardeşim biz sana. Niye beni öldürecek gibi bakıyordu bu.

Ben bunlara dalmışken araba durdu ve indi. Bende el mecbur indim Beran abim ve Dilce denen kızın bizim yanımıza geldiğini gördüm. Aras 'a dönüp onlara bakmadım.

"Ben Abimi görmek istemiyorum."

Aras şaşırdı tabi ben çocukla ilk konuşmamı böyle yapınca. Hayır ne dememi bekliyor acaba?

Tekrar dan bana tip tip baktı.

"Sana soran olmadı! Ben konuş demeden konuşma."

Bağrınca irkildim. O da farkındaydı zaten beni korkuttuğunun. Korkuyordum ben.

Anne nolur bana yardım et.
Ver me beni. Dua ederken Beran abimle göz göze geldik.

"Anka?"

Hangi hakla ben le konuşuyordu omuzuna çarptım ve yürümeye başladım. Onlar da geldiler Aras ın surat ifadesinden yaptığım şeye kızdığını anlamıştım.

"Seninle evde konuşucaz. Yaptığın her davranışın bir bedeli var. Unutma!"

Yutkundum. Nikah masasına oturduk. Aklım Ateş'ime gidiyordu.
Gelme demiştim. Gelmesin görmesin beni böyle.

"Sayın Beran Maran Dilce Şah hanımı kendinize eş olarak kabul ediyormusunuz?"

Abim mutluydu. Ben ilk defa onu bu kadar Mutlu görüyordum.

ANKA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin