CLASSMATE 1: Marianne Limare

Chapter 4

MARIANNE'S POV

"You seriously said that?!" Gulat na tanong ni Liang.

Kate then took a few steps and glances at me sternly. Examining my features.

Kinapa niya ang magkabila kong pisngi at kinurot ng bahagya. Napangiwi naman ako dahil sa sakit. Pagkatapos niyang gawin iyon ay buhok ko naman ang ginalaw niya.

"You still got those cute little chubby cheeks and thin hair. Kaya masisigurado kung ikaw nga si Marianne." Napapailing niyang sabi.

Nagka-tinginan naman ang nga kaibigan ko at sabay-sabay sa nagsalita.

"Hindi kaya sinapian ka?!"

I gave them death glares. "Gaga, walang sumapi sa'kin."

Umaktong nakuha ni Winzel ang ibig kung sabihan dahil nagsalita ito. "Yeah, wala namang sasapi riyan. Demonyo na yan eh!" Pang-aasar niya.

Ibinato ko ang aking jacket sa kanya na hindi maalis-alis ang isang nakabusangot na mukha.

"Sampal, hablot ng buhok, o suntok? Anong mas prepare mo?" Pilya kung ngiti na ikinatigil niya.

"Ikaw. Ikaw ang mas prepare ko. Ayieee!" Pang-aasar ni Winzel. Lumakas naman ang tawa ng mga baliw kung kaibigan.

"Alam mo na pala kung paano makipag flirt." Liang action to dry her invisible tears. "I'm a proud mother." Segunda niya.

"Heh! I wasn't flirting, I was giving him his own dose of medicine. At anong 'proud mother?' I'm older than you!" Sabi ko sabay kuha ulit ng jacket.

"Akala mo naman kung sinong matanda, months lang naman ang pangitan natin!" Bulyaw ni Liang pabalik sakin.

"Really? Ano nga yun ulit Liang?" Tanong ni Kate sa isang nakakapilyang ngisi.

"'Nakakain naman ako, sa kama nga lang. Pero hindi nakakabusog'." Tili nilang lahat.

"Mar, I get it na kahit hindi mo sabihin, dirty-minded ka talaga. Pero hindi ko aakalaing ganito na pala ka kalala." Winzel's smug face is plastered all over.

"Guys ngayon ko lang to na kompirma, talaga ngang annoying kayo." I gave them my middle finger.

"Thanks for the compliment." They all said in chorus.

I just ignored them and continued surfing on the internet, hoping to find something that could distract my mind away.

Narito kami ngayon sa subdivision ni Kate at Jecel. Gusto nilang makipaginuman dahil sa hindi malamang dahilan.

It's quite annoying everytime na magkakasama kami dahil kung makipag-usap, parang nasa kabilang building ang kausap mo. Not just that, hindi lang maingay, magulo 'din. Paano ba naman, kung may tahimik sa'min, may malikot din.

Kaming siyam na magkakaibigan ang matatawag mo sigurong, Friends Forever. Pero of course! Expression lang yu'n. Friends Forever, hindi nga kami nagkakaintindihan sa napaka simpleng bagay. But! Yes, there's a but, lahat nalang ng bagay hindi kami nagkakaintindihan, maliban nalang sa isa. Want to know what it is?

Thoughts...

Dirty thoughts...

Yan lang ang bagay na lahat kami nagkakaintindihan. Weird nga nito eh dahil may ranking pa kung sino ang most to least dirty-minded. And according to them, I'm currently in rank 4. So, ganu'n na pala kalala ang mala berdeng utak ko?

"Bakit wala pa ang delivery?" Kate checked her phone. "Kanina pa tayo nag order di'ba?" Tanong niya sa naguguluhang ekspresyon.

"Wala talagang dadating. Hindi pa tayo nag order eh." Jecel interjected.