Zoals De Maan

11| Ik voel die spanning met jou

Dagen gaan voorbij waarin Koen en ik elkaar niet hebben gezien. Wel gesproken via Whatsapp, maar geen tijd gehad om elkaar te zien of om te bellen. Helaas. Maar daar komt vandaag weer verandering in. Hij komt langs. We hebben besloten om hem aan Juliette te introduceren, zodat ik ook gewoon kan zeggen waar ik ben.

"Hey," glimlach ik, terwijl ik de voordeur open voor Koen. Hij ziet er weer verdomde goed uit. Hij heeft een zwart, spijker pak aan. Hij weerspiegelt mijn glimlach, waarna hij zijn handen op mijn wangen legt, "niet hier, Koen. Juliette is daar." Fluister ik. Echt wijzen naar waar Juul is doe ik niet, mijn blik is te gefocust op zijn ogen.
"Ze ziet dit toch niet?" Fluistert hij terug. Zijn ogen wisselen tussen mijn ogen en mijn lippen, terwijl hij rustig naar voren leunt. Zacht kust hij me. Ondanks alles geniet ik er toch van.

"Wie is dat, lief?" Zuchtend trek ik me terug uit de kus wanneer ik Juliette's stem hoor.
"Koen." Antwoord ik. Zijn handen liggen nog altijd op mijn wangen. Voorzichtig haal ik zijn handen van mijn wangen, waarna ik een heel snel kusje op zijn hand plant. "Kom, we gaan naar haar toe." Ik laat hem, met veel tegenzin, los, waarna ik mij richting de woonkamer verplaats.

"Dit is Koen." Zeg ik, terwijl ik naar hem gebaar. "Dit is die jongen waar ik over had verteld." Met een glimlachje draai ik me naar Koen toe. Ik laat mijn ogen nog een keer snel over zijn lijf gaan. Alles aan hem is zo aantrekkelijk. Ik snap niet wat andere mannen in vrouwen zien en ik ken talloze mannen die jaloers zijn, omdat ik verloofd ben aan Juliette. Zij mogen haar hebben. Ik wil d'r niet. "Die mee uit was bij Milo toen."
"Ah, ja. Dat heb je verteld, inderdaad." Knikt Juliette, ze schudt hem de hand en stelt haarzelf voor. We lopen door naar de bank, waar ik plaatsneem naast Juliette. "Wil je wat te drinken, Koen?" Vraagt ze aan hem.
"Hebben jullie iets van rivella?" Terwijl hij dit vraagt grijnst hij even naar mij. 'Een rivvie is wel lekker ja, maar die jongen die het heeft is nog veel lekkerder ;).'
"Zeker, Matt drinkt bijna niks anders, dus rivella hebben we altijd wel in huis." Antwoordt ze lachend, waarna ze opstaat en naar de keuken loopt. In de keuken schenkt ze een glas vol, ondertussen voel ik Koens ogen op mij branden. Er hangt een spanning tussen ons die ik niet kan uitleggen, maar ik merk aan alles dat hij het ook voelt. Voorzichtig schuif ik dichter naar hem toe op de bank.

"Straks potje FIFA?" Vraag ik hem om de stilte te breken. Juliette komt teruggelopen met het glas rivella in haar handen. Ze heeft een blauwe trui met een hoge kraag aan, die heeft ze netjes ingestopt in haar zwarte rokje. Ze heeft alles netjes afgestyled met zwarte, kniehoge laarzen en zilveren sieraden, die weer matchen met onze verlovingsringen. Toch vind ik Koens zwarte spijker jasje met bijpassende broek veel leuker.
"Oeh, ik maak je in hoor." Lacht hij, terwijl hij het glas van Juliette aan pakt. "Dankjewel."

"Dus, jullie kennen elkaar via Milo, heb ik begrepen?" Vraagt Juul, ze neemt weer plaats op de bank. Ik leg mijn arm rond haar schouders, ik hou ondertussen oogcontact met Koen. Zijn ogen vind ik toch wel een van de mooiste dingen aan hem, ondanks dat er nu een hintje jaloezie in te zien is.
"Mhm." Koen wendt zijn blik af naar Juliette. "Klopt helemaal. Ik kende Milo ook niet heel goed, ik kende eigenlijk niemand daar. Het klikte gelijk goed met Matthy en sindsdien spreken we elkaar best wel veel." Nadat hij klaar is met praten, neemt hij een slok drinken. Terwijl hij dit doet, is zijn kaaklijn erg scherp. Ik slik en laat mijn ogen erover heen gaan.
"Oh ja, dat is wel gezellig." Juliette pakt mijn hand vast en begint met mijn vingers te spelen. "Matt en ik kennen elkaar ondertussen al zes jaar, waarvan hij er al vijf mijn hart heeft. Na vier jaar besloot hij de grote vraag te stellen, dus nu zijn we al bijna een jaar verloofd en over anderhalve maand is het eindelijk zo ver." Met een grote lach op haar gezicht laat ze haar hand zien, daarop zit haar verlovingsring. Het is mijn overgrootmoeder haar ring geweest.

Een steek gaat door mijn lijf, ze is echt te gelukkig en heeft duidelijk veel zin in de bruiloft. "Oh, wauw." Koen laat zijn ogen even goed over haar hand gaan. "Gefeliciteerd." Hij glimlacht naar haar, maar voor mij is het duidelijk te zien dat het een nep lach is.
"Dankjewel!" Ze trekt haar hand terug en zet het spelen met mijn vingers voort. "Heb jij ook een partner?"
"Eh... Het is ingewikkeld." Lacht Koen, aan alles is te merken dat hij ongemakkelijk is. "Ik ben wel aan het daten met iemand, maar niks serieus. Nog niet, tenminste." Even kijkt hij mij aan en glimlacht hij klein. Zijn ogen sprankelen wanneer hij praat.
"Ah, dat kan natuurlijk ook, ja." Juliette glimlacht. "Ze heeft vast en zeker geluk met je, ik bedoel als je zo snel goeie vrienden kan worden met Matt, dan ben je vast en zeker een hartstikke leuke jongen." Juliette neemt heel vaak en heel snel een moederrol aan, zo ook nu. Ik grinnik zacht en rol speels mijn ogen.
"Ik hoop dat hij geluk met me heeft, ja. Ik heb in ieder geval wel heel veel geluk met hem." Even zie ik Juliette verward fronsen, voordat ze haar normale glimlachje weer op haar lippen zet.
"Hem?" Koen knikt als antwoord. "Sorry. In dat geval weet ik zeker dat hij veel geluk met je heeft." Met een glimlach corrigeert ze zichzelf. Juliette is altijd oké geweest met de lgbtq+ community, in tegenstelling tot mijn ouders. Ze moest eens weten wat voor iemand er naast haar zit op dit moment. Het is in ieder geval iemand die ongekend veel geluk heeft met zo'n jongen als Koen.

Juliette vertelt over onze relatie en de bruiloft, ze is zo ontzettend blij. Ergens is het wel aandoenlijk en schattig, maar het breekt mijn hart ook wel een beetje. "Op zondag 30 juni is het. Dat is de dag waarop Matt mij een jaar geleden ten huwelijk heeft gevraagd, dus we wilden graag op die dag trouwen. En dat is nu bijna." Ze straalt helemaal. Ze is zo verliefd en ik voel me zo schuldig dat ik het niet aan haar kan bieden.
"Oh, serieus? Dat is 15 dagen na mijn verjaardag." Lacht Koen zacht. "Mooie datum, inderdaad. Lekker zonnig ook! Wat voor bruiloft is het? Op het strand?" Ondanks dat het voor mij overduidelijk is dat Koen zich niet op z'n gemak voelt met dit gesprek, weet hij het toch rollende te houden.
"Nee, helaas niet." Ik meng mezelf maar even in het gesprek, anders ben ik zo opvallend stil. "Het is gewoon een traditionele bruiloft in de kerk. Mijn ouders betalen het meeste en willen dus ook veel inspraak hebben. Zij zijn heel Christelijk en willen het daarom graag in de kerk doen." Vertel ik hem. Hij houdt zijn blik op mij gevestigd, waardoor we oogcontact maken. Mijn hart slaat sneller door alleen dit al. Hij maakt me zo nerveus.
"Mhm, maar misschien maar beter ook. Anders is mijn jurk helemaal vies." Juliette lacht zacht, maar wordt onderbroken door haar telefoon die gaat. "Oh, sorry. Ik neem dit even op." Ze pakt haar telefoon van de tafel af en neemt op, terwijl ze naar boven loopt. "Hey Sas."
"Saskia, haar beste vriendin." Zeg ik tegen Koen. "Die is dus wel even boven." Gelijk vormt er een glimlach op mijn lippen.

Ik schuif wat dichter naar hem toe op de bank en kruip tegen hem aan. "Je ruikt lekker." Zeg ik zacht, terwijl mijn hand zacht onder zijn witte shirt glijdt. Zachtjes streel ik mijn vingers over zijn buik.
"Vind je?" Ik kijk hem aan en knik. "Dankjewel. Ik hoopte al dat je mijn nieuwe geurtje lekker vond." Er speelt een glimlach op zijn lippen. Te cute. Ik kan het niet helpen om hem niet te kussen en druk daarom zacht mijn lippen op de zijne. Dit is zo fout, zo ontzettend fout, maar het voelt zo verdomde goed. Zijn handen strelen zachtjes door mijn haren heen, terwijl de mijne over zijn buik blijven strelen. Hoe kan iets wat zo fout is, zo goed voelen? 

Mijn oren spitsen zodra ik iemand de trap af komt lopen. Juliette. Kut. Voorzichtig trek ik weg en pak ik mijn telefoon erbij, zodat het lijkt alsof ik hem iets liet zien. "Ik ga zo naar Saskia toe," zegt Juliette zodra ze de woonkamer in loopt, "dus dan hebben jullie de hele avond voor jezelf. Een mannenavondje, met eh... Voetbal en dat soort." Ze slingert haar handtas over haar schouder, waarna ze haar telefoon aan haar oor zet. "Vinden jullie niet erg, toch?" Alles behalve. Ik glimlach en schud mijn hoofd. 
"Tuurlijk niet, veel plezier bij Sas. Doe d'r de groetjes." Juliette loopt naar me toe, buigt naar beneden en drukt haar lippen op die van mij. Haar lippen plakken van de lipgloss. Zodra ze wegtrekt veeg ik daarom ook mijn mond af aan mijn hand. Althans, deels daarom en deels omdat ik die kus helemaal niet wilde. Het voelde lang niet zo goed als die met Koen. Die gaf me kriebels, dit maakte me lichtelijk oncomfortabel.
"Zal ik doen. Ik neem de auto mee, goed?" Ik vis de sleutels uit mijn zak en geef die aan haar. "Thanks. Tot vanavond, schat." Opnieuw drukt ze haar lippen op de mijne. Ik kus haar zacht terug, voordat ze wegloopt.
"Tot vanavond. App je even als je weer hierheen komt?" 
"Tuurlijk." En met dat hoor ik de voordeur openen en sluiten. 

Een zucht valt van mijn lippen, waarna ik ze nogmaals afveeg aan mijn arm. Gore lipgloss. Mijn blik valt op Koen, sinds Juliette hierheen is gekomen heeft hij niks meer gezegd. "Het spijt me..." Veel meer dan mompelen doe ik niet. Ik kan mezelf niet brengen om harder te praten. "Ik had het zelf liever ook niet gehad, maar ik kan haar moeilijk ineens gaan afwijzen..." Zachtjes legt Koen zijn hand op mijn dij, waarna hij knikt, glimlacht en me tegen zich aantrekt.
"Ik snap het, baby." Opnieuw streelt zijn hand door mijn haar. Ik sluit mijn ogen en nestel me helemaal in zijn armen terug. "Ik neem het je ook niet kwalijk." Ook hij kust mij zacht, maar deze keer geniet ik er wel van. Ik kus goed terug en heb mijn ogen gesloten.

"Maar," begint hij zodra hij weg is getrokken, "ze had het over een 'mannenavondje, met voetbal en dat soort.' Klinkt niet verkeerd, toch?" Lacht Koen zacht. "Volgens mij speelt Feyenoord vanavond tegen PSV, we kunnen dat in principe aanslingeren?"
"Dat is een zeer goed idee van jou, meneer." Ik lach ook zacht en duw mezelf omhoog uit zijn armen. "Bittergarnituur erbij?" Hier stemt hij mee in.

Zo gezegd, zo gedaan. Na een kort tijdje zitten we voor de tv met bittergarnituur en een pilsje. Wel maar eentje, want Koen moet straks natuurlijk nog wel rijden.