Zoals De Maan

06| 'Ziek'

Het geluid van de wekker bonst door mijn oren heen. Zonder na te denken druk ik hem uit, waarna ik me nog eens omdraai, zoekend naar Juliette's warme lichaam. Ondanks dat ik niet van haar houd, zijn haar knuffels niet iets wat ik snel afsla. Ik ben iemand die het snel koud heeft, dus warme knuffels hou ik wel van. Echter kan ik haar niet vinden. "Juul?" Mompel ik, terwijl ik mijn ogen open. Het felle licht wat tussen de gordijnen wegkomt verblindt mij een beetje, waardoor ik de hoofdpijn die ik eerder niet opmerkte nu voel bonzen.

"Juul, liefie?" Er is geen enkel teken van leven in de kamer. Hierom pak ik mijn telefoon, misschien heeft ze me een bericht gestuurd? Zodra ik mijn telefoon vastheb, vallen mijn ogen op de tijd; kwart voor tien. Kut. Ik moest om halfnegen aanwezig zijn op mijn werk.

In een snelle beweging sla ik de deken van mij af, terwijl ik mezelf omhoog duw. Zodra ik dat doe vloeit er een golf misselijkheid door mijn lijf heen. De misselijkheid verplaatst zich in een richting; naar boven. Mijn voeten verplaatsen mij in een snel tempo naar de badkamer, waar ik mezelf voor het toilet op mijn knieën laat vallen en mijn maaginhoud eruit gooi.

Als dit zo volhoudt de hele dag, dan wordt werk hem niet... Maar dan moet ik afbellen en dat kan ik niet verantwoorden nadat ik me ook al zo erg heb verslapen. Ze rekenen op mij...

Ondanks mijn twijfels kies ik er toch voor om mezelf ziek te melden. Met een emmer naast het bed, een flesje water op mijn nachtkastje en de telefoon in mijn hand, bel ik Jasmijn op. Zodra er wordt opgenomen zet ik mijn telefoon op luidspreker. "Goedemorgen, met Jasmijn." Haar ietwat verveelde stem komt door mijn speaker heen.
"Goedemorgen Jasmijn, met Matthyas het Lam, van afdeling 6B."
"Goedemorgen Matthyas, hoe kan ik je helpen?" Haar stem klinkt wat vrolijker zodra ze weet wie ik ben. Ik kan altijd wel goed praten met Jasmijn. We doen niet hetzelfde werk, zij zit achter een balie de hele dag te bellen en ik zit dingen te ontwerpen, rekensommen te maken en andere troep te doen, dus veel spreken we elkaar niet. Wanneer we elkaar wel spreken is het altijd wel gezellig. Op donderdag en vrijdag hebben we om hetzelfde tijdstip pauze, dus dan praten we wel.
"Ik wil me graag ziekmelden." Het voelt zo lullig, ik bedoel; ik ben niet ziek, ik heb mezelf klem gezopen gisteravond, als het kon was ik echt gegaan, maar als alles eruit komt, dan heeft dat geen zin. "Ik weet dat het eigenlijk voor halfnegen moest, maar ik had me verslapen en toen ik wakker werd ging het mis." Vertel ik haar met zo min mogelijk details, omdat ik weet dat ze hier slecht tegen kan.
"Ah. Oké, ik geef het door. Geen zorgen, Matthy. Ik regel het wel voor je." Er is een glimlachje te horen in haar stem. Ik bedank haar, waarna we ophangen.

Mijn ogen vallen op het Whatsapp icoontje waar een eentje bij staat. Met de gedachte dat het Juliette is, open ik de app. 'Oke welterusten schoonheid ;)'. Het appje is afkomstig van Koen. Mijn hart begint sneller te slaan, wat heb ik gisteravond allemaal tegen die jongen gezegd? Snel scroll ik door ons gesprek heen. 'Ik denk dat als ze zou zien wat voor een schoonheid ik tegen ben gekomen ze het helemaal zou snappen,' 'Mooie jongens zoals jij moeten gewoon weten dat ze knap zijn🤷‍♂️,' 'Je hebt zeker een spiegel naast je staan of niet? Het kan niet anders dan dat je nu over jezelf praat,' 'knapperd,' 'schoonheid,' 'bloedmooi,' 'geil.' Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Hoe heb ik het zo ver laten komen? Mijn enige taak was hem wegduwen, niet dichterbij halen. Waarom zijn een paar drankjes genoeg om al die gedachten te laten vallen en dit soort dingen te sturen?

U:
Hey Koen. Ik wil sorry zeggen voor gisteravond. Ik had een beetje te veel drank op en gaf je maar een halve uitleg. Ik wilde je niet het gevoel geven alsof je mijn relatie kapot zou maken, wanneer ik degene was die jou appte. Ik meende elk woord dat ik zei gisteravond, maar het ligt iets dieper dan de halve uitleg die ik gaf. Maar de hele uitleg kan ik je niet geven. Het spijt me. Ook meende ik alle andere woorden, mooie jongens zoals jij zouden inderdaad moeten weten hoe knap ze zijn, maar iemand die helemaal voor hem zou kunnen gaan zou dat aan hem moeten vertellen. Ik wil je niet het gevoel geven dat ik met je speel. Dus sorry voor dit alles
10:01

Het duurt niet lang voordat de vinkjes blauw worden. Mijn hart raast en mijn handen voelen zweterig aan. Ik ben bang voor zijn reactie, bang dat hij boos zal worden. Dat wil ik niet. Ik wil juist een diepere band met hem opbouwen, maar dat gaat niet. Even zucht ik uit, waarna ik mijn ogen sluit en mezelf comfortabel maak op bed. Het idee van een diepere band met Koen maakt me blij, maar toch ook verdrietig. Het idee ervan maakt me blij, omdat dat het enige is wat ik wil. Een knappe, maar toch grappige, leuke jongen die mij gelukkig kan maken. Dat is wat ik wil. Maar ik weet dat ik dat nooit zal krijgen en daarom maakt het mij verdrietig.

Koen: 
Ik vind deze hele situatie een beetje vreemd. We kennen elkaar nog niet zo lang. Een beetje flirten is niet erg, toch? Kan geen kwaad in mijn ogen, al helemaal niet omdat je vriendin het oké vindt. Dus als je dit nu alweer stop wilt zetten zou ik dat jammer vinden. Je bent een leuke jongen Matt
10:03

Nogmaals zucht ik uit, hij maakt het me niet makkelijk.

U:
Ik wil het niet stopzetten, totaal niet.
10:03

U:
Maar het moet misschien wel... Ik wil je geen pijn doen Koen, daar ben je te leuk voor
10:04

Koen:
Je hoeft niet voor mij uit te kijken Matthy. Ik ben een volwassen man, ik weet heus wel wat ik doe schat. Laat die gedachten maar gewoon gaan en geniet gewoon van de aandacht die ik je geef, waarvan je gisteravond nog zei dat je die graag wilde
10:05

U:
Vooruit dan maar, maar je moet het echt aangeven als ik iets verkeerd doe of je het verkeerde gevoel/idee geef of wat dan ook
10:05

Koen:
Ja ja Mattje, komt goed gekkie. Zal ik doen
10:05

Koen:
Dus
10:06

Koen:
Hoe was jouw ochtend?
10:06

Kort grijns ik in mezelf, hij is niet zo van het opgeven. Als hij zijn ogen op iets heeft gezet, dan wil hij het hebben ook. En als het kon, had hij mij helemaal mogen verslinden, zonder enig tegengestribbel zelfs.

U:
Vreselijk
10:06

U:
Ik kan niet zo goed tegen drank. Ik ben na een paar drankjes al helemaal van de kaart en dit weet ik van mezelf, maar toch heb ik mezelf gisteravond over het randje geduwd. Kater jonge, niet te doen. En verslapen ook, dus afmelden voor mijn werk was helemaal kut. Voelde me echt lullig erover
10:07

Koen:
Ach, Mattje toch. Kusje nodig om het allemaal beter te maken?
10:07

U:
Hm ja. Ja eigenlijk wel ja
10:07

Koen:
Zo goed?
*Bijlage verzonden*
10:08

Mijn ogen glijden meerdere malen over de foto. Koens haar zit een beetje door de war, achter hem is een kussen, dus ik neem aan dat hij nog in bed ligt en net wakker is. Met zijn lippen vormt hij een kusje en in zijn ogen staan een speelse glinster. Een deel van zijn borst is zichtbaar, omdat de deken, denk ik, om zijn middel is geslagen. Ik zou alles geven om nu bij hem te kunnen zijn.

U:
Jazeker, ik voel me weer helemaal goed hoor, knapperd🤭
10:10