SEBEPSİZ

2- GÜNÜNÜ GÖSTERİRİM NASIL OLSA..

Baktım baktım bir türlü tanıyamadım.Başak'ın eski sevgililerinden olamazdı heralde çünkü babam yaşında adamdı.Kim acaba diye düşünürken telefonun titreme sesiyle kendime geldim.

Gönderen:annem

Kızım ne zaman geleceksiniz ?.

Annemi birazdan falan geliriz diye geçiştirirken Başak'ın olduğu tarafa döndüm.Adam gitmişti..

****
"Kızım sen nasıl bir şeysin yaa insan okula giderken yanında düzleştirici götürür mü"dedim.Çantasında kitaptan başka herşey olan arkadaşımla resmen zıt kutuplardaydık."Düşündümde belkide senle arkadaş olmak büyük bir hata"diyerek sırıttım.Amacım onu kızdırmaktı.

Okula girdiğimizde öğrenciler dağılmış bi şekildeydi.Size psikopat bir okulda olduğumu daha önce söylemişmiydim.

Sınıfa girdiğimizde her zaman ki yerime oturdum yani hocanın önündeki ilk sıraya.Tam ineğim dimiii

Derste telefonla konuşan bile vardı,ne cesaret.Dersle ilgili olan bitek ben vardım.Benimle dalga geçenler tabiki oluyor ama artık takmıyordum.Onlara cevabım "Gel matematikte kapışalım"
Olunca zaten onlarda susuyorlardı.

Sınıfta çok gereksiz insanlar olmasına rağmen yakışıklı da vardı hani.

"Barkın yine mi telefon var oğlum senin yanında."diyen hocanın olduğu tarafa baktım.
"Var napçan?"hocayla nasıl konuşuyordu o salak öyle.
Barkın 10. Sınıfın başlarında gelmişti.Çok tatlı sıfatlı olmasına rağmen ukalalık ve egosundan geçilmeyen bir artisti.Kızlar o salağa bayılıyordu,kızların kahramanı diye geçiyordu adı sınıfta.Pabucumun kahramanı hıhh..
Barkın yerinden havalı bir şekilde kalkarken kızların eridiğini hissedebiliyordum.Ben hariç.
Ego yığını havalı bir şekilde kapıya doğru gitti tam açacağı zaman durdu."Kusura bakmayın hocam şu karşınızda ki inek kadar olamadım"dedi ve çıktı.Hoca bana baktığında ego yığınının beni kasteddiğini anladım.Ohaa bana mı dedi lan o,sıçtım ağzına Barkın.

"Sessiz olun,susun"diye bağıran hoca sınıfta bana gülen öğrencileri susturmaya çalışıyordu ve ardından oda Barkın'ın arkasından müdürün odasına gitti.

Gözlerim yanmaya başlamıştı.Birine sinirlenince ağlamak istiyordum.çantamı alarak sınıftan çıktım.
"Miraaaay bekle ya takma Barkın'ı."diye bağıran Başak'a döndüm ve "sus Başak git sınıfına beni boşver."dedim ve okuldan çıktım.

Sahile geldiğimde biraz rahatlamış gibi hissettim.İzmir sahili burası boru mu?.
Güneş herzaman ki gibi gökyüzünde parlıyordu.İzmir çok sıcak biryer olduğu için şaşmamak lazımdı.Artık eve gitsem mi diye düşünürken anneme ne yalanı atsam diyede düşündüm.Anneme yalan atmak coğrafya sınavından geçmekle eşdeğer olduğu için işim zordu.Kalkıp eve doğru yürürken bir yandanda müdür odasında katliam çıkması için dua ediyordum.O Barkın'a gününü gösterirdim ben nasıl olsa..

Desteklerinizi bekliyorum lütfen

Multimedia:Barkın