Amerika beni çok değiştirmişti kızımı doğurduktan sonra Amerika da tedavi görmeye başladım yaklaşık 1 yıl sürdü bu zamanlar yanımda hep esra abla oldu ve kerem abi onlara minnettarım.Onlar olmasaydı belki şuan hayatta bile olmazdım.. Kızımı onlar büyütüler dünyalar güzeli bir çocuğa sahibim ama onun yüzüne nasıl bakacağımı hiç bilmiyorum. Üniversiteye geçince Ali'de yurt dışında okumaya karar verdi onunla beraber aynı üniversiteyi okuyup bitirdik okuma yıllarımda ali çok yardımcı oldu hep beni destekledi ama içimde hep kızımın hasreti vardı..Onu çok özluyordum ama ondan uzak olmam daha iyiydi.
Kızımın 9. Yaşında türkiye de olmaya karar verdim. Beni hayatı boyunca hiç görmemiş kızımın karşısına nasıl çıkacağımı hiç bilmiyorum beni görünce ne tepki vereceğini de bilmiyorum onu neden bıraktığımı nasıl söylerim o daha çok küçük masum günahsız yavrumun hayatını o küçücük yaşında bozmaya hakkım yok ama kararlıyım ne olursa olsun yanına gidip ona sımsıkı sarılıcam. Geçmişi mi ona anlatamam ama geçmişimi mahveden insanlardan çok kötü intikamı mı alacam çocukluğumu yaşatmayan ailem de dahil.
Türkiye'den günahsız bir çocuk olarak çıktım şimdi ise Türkiye'ye kendi ayakları üzerinde durabilen bir savcı olarak gidiyorum...
Kızım benim geleceğimi biliyordu ali'ye onu parka getirmesini istedim. Arabadan iner inmez gözüm onu aradı bi baktım ki ali onu salıncak da salıyordu öyle bi masumdu ki çok güzel gülüyordu onu görünce sırtımda ki bütün yüklerim yok olmuş gibiydi ali beni fark edip kızıma burda olduğu mu gösterdi. Saçları çok uzundu asla kesmesini istememiştim güneş gibi sarıydı gözleri deniz gibi maviydi beni görünce benden kaçar diye düşündüm ama öyle olmadı ağlayarak "Anne.. " diyip bana koştu ben ona koşamadım ayaklarım kilitlenmiş gibiydi yanıma yaklaşınca çöküp ona sımsıkı sarıldım.. Boğazım düğüm düğüm oldu dayanamayıp ağladım ve o an yemin ettim bir daha kızımı bırakmayacağım diye..
