-
-
Sakinliğin olmadığı bir zaman dilimindeyim. Hayatın sıcak dokunuşlarının ardına saklanan bir ruh gibiyim. Belkide bugün ki çabalarımın son eşiğindeyim. Kim bilir belki kendisini kaybetmekte olan birisiyle aynı kadere sahibim.
Saklı tuttuğum özlemim yarıda kalmış solmuş bir çiçek belliki. Acının mayhoşluğunu andıran bir meltem sahibi. Sınavımın sonuna gelmiş olma sevinci dolduruyor içimi. Ait olduğum yerlere yelken açıyorum izleyin beni.
Siren sesleri mırıldanıyor melodisini. Bağırışlar tıpkı bir davul sesi gibi. Korkunun ele geçirmesine izin vermiyor bedenimi. Belkide en cesaretli zamanlarımı izliyorum öyleki. Bırakıyorum elini. Yas tutma arkamdan ebedi. Güneş donar belki.
Mükafatımı kendim seçiyorum istediğim gibi. Belki en kolay yol ama en şehvetlisi. Mağzur görün hak ettiklerimi. Hakimin aldığı kararlar açıklanıyor, hepsini sarfınazar görüyorum. Biliyorum sonumu müebbet yiyorum.
Payidar olsun istiyorum kurtuluşumun. Eceli boynundan tutup pençeliyorum. Belli ecelin kendisi olmak istiyorum. Saflığın ortasına kara bir bulut gibi çöküyorum. Renklerin en asaletlisine bürünüyorum. Akın içine leke oluyorum.
Kırk yıl geçse neye yarar, beni anlayamadıktan sonra pişmanlığın ne faydası var? İnaçlı bir ruhun konuşması perdebîrun olsa kim takar? Uyanık olmak gözlerine perde düştükten sonra sana mı yarar?
Adaleti arıyorsan yanlış yerdesin evlat. Huzurun olmadığı toprakta çiçek olmaz. Kan dökülen yurtta barış sağlanmaz. Güneşin battığı yerden ışık çıkmaz.
Ben neyim ki? Topraktan var olan bir beden mi? Öylesine var olmuş biri mi? Nedir bu hayat? Kim kurdu bu düzeni? Tanrı gerçekte var mıdır ki? Çiçekler canlımıdır mesela? Hayvan mıyım ben yoksa? Var mıdır bana benzeyen çeşit çeşit varlık?
Sorular doldurur zihnimi. Belkide acı çektirmek sebepleri. Atmayan bir kalbin istekleri. Neye yarar damarların izleri.
Pahalı bir tablo gibi. Yırtılmış bir bilet sahibi. Yolunu kaybetmiş bir bedevi. Sürüsünü yitirmiş bir çoban köpeği.
Ne çağırıştırdı sana bunlar?
Ben gidiyorum. Cehennemin en köşelerine. Geçirdiğim soğuk güzlerin acısını çıkartmak istiyorum. İblislerin dansına ortak olmak en büyük hayalim. Bırakacağım kendimi boşluğa şimdi. Arkamdan bağıracak onca insan bırakacağım. Ama hiç birisi beni tanımıyor. Ne acı değil mi?
Adımımı attım. Bir adım daha atarsam bedenim boşluğa düşecek. Ve belkide bulunduğum binanın zeminine en sert biçimde çakılacak. Siren sesleri ölüm senfonim olacak. Evet istediğim tam olarak bu. Acizliğimi bir kenara bırakıp bu hayattan ebediyen kaybolmak.
Tek adım. Boşluktayım. Gözlerim kapalı. Kulağımı delip geçen uğultu. Boş zihnim. Uzun zaman sonra en güzel duygum. Ve ölümüm...
-
-
