Şarjım az sırf sizin için (sizin dediğim 1 kişi okuyor aq) bölüm yazıom kıymetimi bilin
*Zil çalar
Felix kafasında Dahyun ile nasıl yakınlaşacağını kuruyordu. Onu bu dalgınlıktan kurtaran Hyunjin oldu
"Niye dalıyorsun bu kadar? Onu düşünüyorsun değil mi?"
"Sence onunla nasıl yakınlaşabilirim?"
"Felix... Takma kafaya bu kadar"
Felix yine birşey demeden sırasına bakmaya başladı. Hyunjin ise içinden: "Lütfen bir sonraki teneffüs sınıf boş olsun diye dua ediyordu
*Okul çıkışı
Sınıf hiç boş kalmamıştı. Felix çoktaaan unutmuştu öpüşüceklerini. Hyunjin ile Felix eve beraber yürüyordu. Hyunjin bir süre sonra ıssız bir sokağa saptı
"Hyunjin biz normalde bu yoldan gitmiyoruz"
"Bugün bir değişiklik yapayım dedim"
"Neden?
"Öğrenirsin birazdan"
Bir süre sonra Hyunjin Felix'i kendisi ile duvar arasına aldı. Felix şaşırmış ve açılmış gözlerle Hyunjin'e bakıyordu
"Dünkü yazışmamızı unuttun sanırım?"
Felix öyle bakmayı kesmedi
"Bana daha ne kadar öyle bakacaksın?"
Felix Hyunjin'e öyke bakmayı sürdürdü. Hyunjin beklenmedik bir anda Felix'in dudaklarına yapıştı. Felix, bu olay gerçekleşmeden önce her ne kadar Hyunjin'e garip baksada bu durumdan rahatsız değildi. Hatta kendini Hyunjin'e bırakmıştı. Kendini o kadar salmıştı ki Hyunjin'in onun dudaklarını emmeye başlamasına bile tepki vermemişti. Hyunjin o an onu orda sikse Felix'in sikinde bile olmazdı. Hyunjin dudaklarını çektikten sonra Felix'i bakışı normalleşmişti. Hyunjin piç smile yapıyordu. Yürümeye başladılar. Felix eve gelince kendini hemen telefona verdi. Annesi ölmüştü. Babası da işteydi
~Dahyun'un hayat hikayesine giriş~ (Evet biraz fazla abarttım ama olayı öğrenince bana hak vereceksiniz (olayı hangi bölümde yazarım bilmiyorum))
Dahyun Bebekliğinden beri babasını tanımayan bir kızdı. Babasının hikayesini annesinden hiç duymamıştı Annesi onu sevmiyordu. Dahyun'u 4 yaşında yetimhaneye bırakmıştı ama her gün arayıp ona psikoloji bozacak türden şeyler diyordu. Dahyun annesinin yüzünü hayal meyal hatırlıyordu Ama bu yetimhane diğerlerine benzemiyordu. Eğer yanlış birşey yaparlarsa kötü cezalar vardı (aç bırakmak, 3 saat aralıksız ders çalışmak, neye alerjin varsa onunla aynı yerde kalmak v.b.) Dahyun kendine zarar verdiği için hep ceza alıyordu. Aç kalmaktan göğüs kafesi gözüküyordu. İçinde Maydanoz olan bir odada hep kaldığı için hapşırmaktan burnu hep kırmızıydı ve gözleri kan çanağı gibiydi. Üstelik karşı odadakiler bu yetmezmiş gibi Dahyun'un odasına hep Maydonoz koyuyordu Bu cezayı her gün aldığı için derste de hapşuruyordu
Chaeyoung ile olan problemlerine gelince (arkadaşı normalde Nayeon'du Chaeyoung yaptım):
Dahyun ile Chaeyoung ortaokuldan beri arkadaştı. Dahyun'un tek varlığı Chaeyoung olduğu için Chaeyoung'u kaybetmekten çok korkuyordu. Ama Dahyun artık Chaeyoung'a karşı garip hissediyordu. Bir yandan ona çok sinirliydi, bir yandan ona karşı çok vicdan azabı çekiyordu ama onu kaybetmemek için susuyordu
_______________________________Bitiş_________________________________
*Dahyun okuldan gelince
*Yurt odasında (4 kişi kalıyorlar)
Dh: Heyu gençlik ha ha Hapşuuuuğ
Ny (Nayeon): çok yaşa
Ry(Ryujin): Çok yaşa
Ng (Ningning ne alaka demeyin): Çok yaşa
Dh: Sizde görü- Happsşıu
Hepsi aynı anda: Çok yaşa
Dh: Sizde görün. Yine şu karşı odadaki gıcıklar Maydonoz koydu dimi? Bu sefer 2 kilo koymuşlar amk
Ny: Valla hepimiz okuldaydık. Görseydik engellerdik za-
Dh: Hapşuuğ. Yine nereye koydular Tanrı bilir (Maydonozları aramaya başlar)
Ry: Eeeee ilk günün nasıl geçti Dahyun?
Dh: Happpsşuuuğ
Ry: bu kadar mı
Dh: Happşuuuğ
Ry: Benim şubem C Nayeon'un ki İ Ningning B
Ny: Bana da öğretin şu hapşuruk dilini
Dh: Hapşuuuuğuğu
Ry: Kendin öğren diyo sanırım
Dh: Hepsini doğru cevapladı- Hapşşşuuuuuuğ
Ng: knk sen istersen çık biz Maydanozu bulalım
Dh: Hapşuuuğuğğ
Ry: Sen bilirsin
Dh: Hapşuuuuuuu (baba hapşuruğu gibi düşünün)
Ry: Dahyun Baba hapşuruğu yaptıysa bulmuştur
Dahyun baza'nın altındaki Maydonozları gösterdi ve baba hapşuruğunu tekrarladı
Ny: Sen ver onları bana ben atayım. Bozulmuş bide
Dh: Hapşuuuğuğuğuğ
563 Kelime hayrını görün
