Stabil Hayat

❤İTİRAF❤

Arda konuşmaya başladı, "ben aslında daha önce sana bunu söylemeyi düşünüyordum ama aramız açılır diye anlatamadım. şimdi şöyleki ben senden hoşlanıyorum. hemde bir süredir bunu sana nasıl söylerim diye düşündüm en uygun zaman olarak burayı seçtim zeynep benimle çıkarmısın" dedi ohaaaağğğğ!!! lan yerimde çakılmış bir şekilde ardaya bakıyorum "ne" dedim. yani şimdi bende ardaya karşı bir şeyler hissediyordum. ona yaklaşınca bir değişik oluyorum böyle içimde kelebekler falan uçuyo.  "zeynep kabul etmezsen anlarım sonuçta beni kardeşin gibi görüyor-" lafını kesip "evet"dedim. arda bana bakıp "anlamadım"bu hâline gülüp, "ardam kabul ediyorum seninle çıkarım " arda mutluluktan ne yapacağını şaşırdı ve bana öylece bakıyo bir yandan da gülüyo.

Bu hâline son verip kollarımı sıkıca boynuna doladım. ve sarıldım oda bu hareketime karşılık ellerini belime koydu ve bana sarıldı. saçlarımı öpüp kökümü içine çekti ve"oh be sonunda söyledim"dedi. bu hâline kıpırdayıp ondan ayrıldım ve elinden tutup bizim masaya götürdüm, bizimkiler çoktan oturmuş konuşuyorlardı. biz masaya geçer geçmez defne "ee arda söyledin mi "ben defneye baktım, ne yani odamı biliyordu "yoksa pot mu kırdım "dedi. korku dolu bir ifade ile, "yok yok defne pot falan kırmadın söyledim ve kabul etti "dedi ece ise "kanka aşk olsun sen ardayı seviyorsun ve bize demiyorsun öylemi ."dedi ve ellerini göğsünde baģladı "kanka valla bak arda söyleyene kadar bende ardaya aşık olduğumun farkında değildim. ama şöyleki ardanın bana güzelim, prensesim, bitanem. gibi şeyler söylemesi hoşuma gidiyordu." Dedim. Arda bana bakıp güldü "o zaman eve gidelim mi herkes yavaş yavaş dağılıyor"dedi. Esat "ben hikmet söyleyeyim gidelim olurmu "dedim. Herkes onaylarken bende kalkıp hikmet abiye bakındım bir masanın yanında görünce oraya doğru gittim ve hikmet abinin sözünü bitirmesini bekledim, sonra sözünü bitirip bana döndü. "Buyur kızım "dedi. "Hıkmet abi biz gidiyoruz haberin olsun " dedim. "Tamam kızım "dedi. "Aa sen Arasın kızı değil misin "dedi

(ARKADAŞLAR DAHA ÖNCE BABASININ ADINI SÖYLEDİM Mİ BİLMİYORUM AMA ADINI UNNUTUĞUM İÇİN ARAS OLSUN DEDİM )

"evet benim "dedim. Kibar bir gülümseme ile "bana selamlarımı iletirsin kızım onlar niye gelmedi hasta falanlar mı" bir anada gülümsemem soldu "yok onlar urfaya giderken öldüler "sonra hikmet abiye dönüp "ben gitsem iyi olur size iyi akşamlar " dedim. Kısanın birşey demesini izin vermeden ordan ayrıldım  çünkü orda biraz daha kalsam ağlardım bizimkiler beni çıkışta bekliyordu  gözlerim dolu olduğu için derin nefes aldım ve yukarı doğru baktım ben üzülmüş olabilirim ama onları üzmeye hakkım yok hem ardanın aklı kalırdı bende

Eve gidip yatağıma girip ağlamak istiyorum sadece dışarı çıktığımda yüzüme mutlu gibi olan bir gülümseme yerleştirdim  bizimkilerin yanına gitmeye başladım onların yanına geldiğimde " gidebiliriz "dedim ve arabaya bindim arda şoför koltuğuna geçip arabayı sürmeye başladı "sen iyimisin güzelim birşey mi oldu "dedi anlamıştı "yok ardam hiç bir şey olmadı "dedim ve gülümsedim "öyle olsun bakalım ama ben hala inanamıyorum sevgili olduğumuza "dedi "inan inan yakışıklı artık sen benimsin"dedim arda gülüp arabayı sürmeye devam etti sonunda eve geldiğimizde ardalara veda edip yukarı çıkıcaktımki ece ordan seslenip "zeynep arda ile ne konuştunuz anlatmayacak mısın "dedi. Defne ordan lafa atlayıp "evet, evet  "Ecem bugün çok yorgunum daha sonra lütfen " dedim. Yalan aģlayacaktım ağlamak için geceyi bekleyen insanlardan dım ben kimsenin yanında ağlayamazdım çünkü onlar beni güçsüz görürler ece ne olduğunu anlamış olacak ki kollarını ban sımsıkı doladı bende ona sarılınca defnede yanımıza geçip oda sarıldı belkide ihtiyacım olan buydu 2 dk sarıldıktan sonra defne "ama yeter biraz daha böyle kalırsak ağlarım ben "yüzümde buruk bir gülümseme oluştu ece ise defne ve beni öpüp "o zaman ben kaçtım size iyi geceler " dedi ve odasına doğru gitti defnede odasına gidince bende odama çekildim ilk önce banyoya girdim ve suyu açtım  ve düş başlığının altına girdim ve oturdum ben... bilmiyorum ne düşünmem gerktiğini ne yapmam gerktiğini herşey çok değişik bir hal aldı. sanki ailem hiç ölmemiş gibi hissediyorum ama aklım almıyo kimseyi ölü olarak düşünmek istemiyorum abim, annem,babam,ablam,kardeşim hiç birini geri gelmeleri için herşeyi yapardım canımı bile verirdim ama ama... yapamıyorum Allah kahretsin keşke o gün bende onlarla gitseydim keşke yada hiç onları göndermeseydim acaba şimdi onlar olur muydu nasıl olurduk babam yine herşeye kızıp en sonunda beni yanına çağırıp sarı-kırmızı ya annem o küçük olmama rağmen saçlarımı yaparmıydı yine sırf siyah giyiyorum diye kızar sonra başka  renk gitmediğim için yine siyah alımıydı bana abim o her maaşını aldığında bana hediye alırmıydı ablam çok sevdiğim kurabiyeleri yaparmıydı  kardeşim benim araba koleksiyonumu dağıtıp beni sinirlendirirmiydi ki  bir süre banyoda kalıp aģladıktan sonra odama gidip üstümü değiştirip uyudum