(Unicode)
Wonyoungတံခါးဖွင့် ဖွင့်ချင်းမြင်လိုက်ရသောသူတစ်ဦးဝမ်းသာအားရကာပြုံးပန်းဝေပြီး
"Yujinနင်ပြောတော့ပြန်မလာဖြစ်ဖူးဆို၊ကုမ္ပဏီမှာအလုပ်ရှုပ်နေတယ်ဆို"
Yujinတစ်ယောက်တော့ဘာတစ်လုံးတစ်လေမှမဟပဲအိမ်ထဲဝင်သွားသည်။Wonyoungတော့မျက်ရည်ဝဲတက်လေသည်။သို့သော်ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ကာYujinနောက်လိုက်ပြီး
"Yujin,နင်ဗိုက်ဆာနေလားငါ၊ကြက်သားဖက်ထုတ်နှင့်ခေါက်ဆွဲသုပ်ဝယ်လာတယ်လေဟ။ဗိုက်ဆာရင်....."
Yujinတစ်ယောက်ခြေလမ်းများကိုရပ်တန့်ပြီးWonyoungရှိရာဘက်ကိုလှည့်ရာ
"ငါအပြင်မှာစားလာတယ်။"
"နည်းနည်းလောက်ပဲမြည်းရုံပဲမြည်းလေ။ငါတကူးတက၊ဝယ်လာရတာဟ"
"တော်ပြီ၊"
"နင်၊ငါပေါ်ဘာလို့တစ်ဖြည်းဖြည်းရက်စက်လာရတာလည်း။Yujin"
"ဟာနားညီးတယ်ဟ။ငါပင်ပန်းလာတာမမြင်ဖူးလား။နင်အသံကိုဒီထက်ပိုမကြားချင်ဖူးသာလိကာကျနေတာပဲ"
ဒေါသထွက်သံနှင့်ပြောပြီးနောက်အခန်းထဲကိုဝင်သွားလေသည်။Wonyoungကတော့ပိုနာကျင်ရလေသည်။သူမတစ်ယောက်စိတ်ကိုထိန်းကာမငိုအောင်လုပ်နေသည်။ဟိုရင်ကသူမကိုဂရုစိုက်တဲ့Yujin, Wonyoungတစ်ခုခုဖြစ်တာနှင့်ကြက်တူရွေးထက်ဆိုးအောင်တီတီတာပြောပြီးဂရုစိုက်တဲ့Yujinဘယ်များပျောက်သွားသလဲမသိအခုကတော့အေးစက်တဲ့YujinကိုသာWonyoungတွေ့မြင်နေရသည်။ထိုအဖြစ်ရက်ကိုကြည့်နေတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူJiwooကတော့ Wonyoung ဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်လေသည်။
ခဏကြာWonyoungနှင့်Jiwooသာညစာလက်စုံစားနေပေမဲ့ Yujinကတော့အခန်းကနေမထွက်လာပေ။Wonyoungသူကြိုက်တဲ့ထမင်းလိပ်၊တော့ပုကီကိုစားနေပေမဲ့ခံတွင်းမတွေ့ပေမဲ့သည်းခံစားရှာလေသည်။Jiwooကတော့ Wonyoung ဝယ်လာပေးတဲ့ဂင်ချီဟင်းရည်အစပ်နှင့်ထမင်းသုပ်ကိုမြိန်ရှိက်စွာစားလေသည်။Wonyoungကသူမသူငယ်ချင်းစားနေပုံကြည့်ပြီးသူမသူငယ်ချင်းကိုသူဝယ်ကျွေးဖူးတာပထမဆုံးဖြစ်သလို၊ရှင်သန်ရမဲ့တစ်နှစ်ကျော်ကာလအတွင်း၊သူမသူငယ်ချင်းနှင့်ချစ်သူYujinနှင့်တူတူအချိန်ကုန်ဆုံးချင်ပေမဲ့။Yujinပြောင်းလဲမှုကြောင့်သူမရှင်သန်ရမဲ့နေရက်အတွက်မျှော်လင့်ချက်မဲ့လေသည်။
YOU ARE READING
THAT LADY
Fanfiction"1st Girl love fanfiction" Start-26:05:2024. End-00:00:2024. *Read as just fanfiction not think real* (Unicode) "ငါလေ၊ဒီဘဝမှာငါချစ်တဲ့သူနှင့်၊မင်္ဂလာပွဲကျင်းပပြီး၊လက်ထပ် လက်စွပ် စွတ်ဖူးချင်တယ်။" "Jiwoo ငါသူငယ်ချင်းလေး။ငါလေကောင်းကင်ဘုံမသွားရခင်လေ၊ငါန...
