SINDHAGANAWI 🍃

Chapter 04🍂

"චූටි...! මං මේ ඔයාට කියන්නේ... මං කියන දේවල් ඇහෙනවද? අනේ මන්දා ලොකු... මෙයාව මෙහෙ තනියම දාලා ගිහිල්ලා මොන විකාරයක් නටයිද මන්දා. මටනං දැන් මේ ළමයාව මෙහෙ දාලා යන්නත් බයයි වගේ. " මෙච්චර වෙලාම ඇහුන අම්මාගෙ රැවිලි ගෙරවිලි එරවිලි සේරම ඒ වචන ටිකෙන් ඉවරවුනේ මගෙ කනට සැනසීමක් ලැබෙද්දී උනත් ම්හුම් මොකද අෆ්ෆා මාව තනියම දාලා යන්න ඔච්චර බය. ඇයි වදේ මං මේ ටවුන් එක අනිත් පැත්ත පෙරලයි වගේනෙ එයා කතා කරන්නෙ. නාකයො.

"බය වෙන්න එපා අම්මේ... චූටි තනියම නෙමේනෙ ඉන්නෙ අපේ සුදු මල්ලිත් ඉන්නවා සදෙස් මල්ලිත් ඉන්නවා අනික තව ළමයි තුන්දෙනෙකුත් ඉන්නවනෙ."

"ඒකනෙ අම්මේ පොඩීත් ඉන්නවානෙ.. ඉස්සරහට කැම්පස් එකෙනුත් යාලුවෝ හොයා ගනීනෙ. ඇරත් මං හිතන්නෙ නෑ චූටි එච්චරම මෝඩ ඇති කියලා."
කාර් එක ඩ්‍රයිව් කරන ගමන් හිටපු ලොකු අයියා වෙදමහත්තයාගෙ ගෙවල් වලට යන අතුරු පාරට හරවන ගමන් කියද්දී ලොකු අයියා කියපු එකට චූටි අයියත් එකග වෙන ගමන් මගෙ පැත්තට කතා කරද්දිනං මට ඒ දෙන්නා ගැන සහෝදර පෙම දෝරෙ ගැලුවා. අමනේ දෙන්න හිතයි උම්මියා ගොඩාආආආරියක්. මේ වගේ සහෝදරයො ලැබෙන්න මං කොච්චර පිං කරලා ඇද්ද. අනම්මේ ආදරෙයි අහස තරම් ඈ.

ඒත් පොඩ්ඩක් ඉන්න පොඩ්ඩක් ඉන්න ඈ ඒයිලා මොකක්ද අනේ පොඩි අයියා අර අවසානෙට කිව්වේ. ඈ අනේ එච්චරම මෝඩ නෑ හෑඈඈ රදීශ් උබර් නොකියා කිව්වෙ මම ටිකක් හරි මෝඩයි කියලා නේත ඈ. උබර්ට මං හොද වැඩී රදීශ් උබර්ට මං හොද වැඩී. උබර් ආයෙ මටෝන්නෑ. සික්කේ මේ වගේ පොඩි අයියෙක් ලබන්න මොකක්ද දෙයියනේ මං කරපු පව. කේවට්ට රදීශ් ආ නෑ නිකෘෂ්ට අනාචාර ස්වරූප ඇති අවලක්ෂණ වූ අඥන බමුණු රදීශ්වට්ටයා. උබර්ට අද ඉදන් මේ චූටි නෑ හරිතේ මේ චූටි ආයෙ උබර්ට නෑ. මහ නාකයො අෆ්ෆා මුන්.

" ඈ ලොකූ මෙච්චර දුර චූටිට පයින් යන්න වෙනවද කිලෝමීටර් තුනකට කිට්ටුයිනෙ ළමයො. මගෙ ළමයා පාන්කඩයක් වෙලා ඉදී මේවා ඉවර වෙලා ගෙදර එද්දී." දත කට පූට්ටු කරගෙන රදීශ්වට්ටයාට බනින්න කට අරින්න හැදුවා විතරයි මෙච්චර වෙලා මට ඔරවලා ගොරවලා මේ හිකනල් රදීශ්වට්ටයාගෙන් එක එක කුණුකතාත් අස්සෝපු අපේ අම්මා දැන් අහපු පස්නයනං මටත් තිබ්බ දැවෙන පස්නයක් අනේ. ඒ කිලෝමීටර් තුන සතියට දවස් තුනක් උදේ හවස ගියා ආවෝත් අම්මා කිව්වා වගේ මාව පාන්කඩයක් වෙයි තමා අනේ. ම්හුම් බාන්න ඉතිව් මොනා උනත් මගෙ මන්දෝදරී හරීඊඊඊයට මං ගැන වදවෙනවානේ.