Bir Mafyanın Bebeği(+18)

6.Bölüm

6.Bölüm ile hepinize merhabaa.
Yıldızı aydınlatmayı ve satır aralarına da yorum yapmayı unutmayınız. Her birinizin yorumlarına cevap veremesemde hepsini okuduğumu biliniz.
İyi okumalar dilerim.⭐️🌸

🌟

Her insanın yaşam için bir gayesi olurdu ancak on yedi yıllık yaşamımda, ilk on yaşımı saymazsak -çünkü on yaşımdan sonrasını daha çok hatırlıyor ve aklım, yaptığım hareketlerde mantık arıyordu- yedi yılda bir amacım olmamıştı.
Hayatı, bildiğin öylesine yaşamıştım. Bir amacım yoktu işte, öylesine...
Bazen okuldan kaçar, parklarda veya beni gülmekten karnımın ağrıttığı arkadaş ortamlarında geceye kadar oturur, bazense bu döngü tam tersi olurdu: sabaha kadar kitap okur, aylardır yapmayıp son güne bıraktığım proje ödevlerini yapmaya çalışırdım.

Ancak şimdi, en azından bir gayem olmalıydı. Onca çocuğun arasında özel seçilmiş gibi Altay Polat'ın beni evlat edinmesi bencede özeldi! Ki 200 veya daha fazla olan kız yurdunda, benim seçilmem de sadece bunu gösteriyordu.

Altay Polat, bana ailem olacağını söylediğinde bu garip hissettirmişti. Çünkü hiç ailesi olmayan bir insan, ailenin ne demek olduğunu bilmediği için bu kavramda da yapılanların iyi mi yoksa kötü mü olduğunu bilemezdi.
Filmler de, kitaplarda aile: yanlarında rahat hissettiğin, kendini güvende hissettiren veya bu gibi daha fazlasıyla bahsedilirdi.

Bunu elbette ki biliyordum ancak Altay ile aramızdaki ilişki o kadar garipti ki, onunla aile olma fikri bile yine de bana nasıl bir yaklaşımda olacağı konusunda düşündürtüyordu.

Ve saniyelerdir süren sessizlikte, az evvel söylediği sözler zihnimde dönüp duruyordu.

"Doğru söylemek gerekirse, çok yoğun bir iş hayatım var. Her istediğin zaman onlarla buluşamayabilirsin. Bazen, aniden şehir değiştirebiliriz."

Dondum. Dediğini başta algılayamadım ve saniyeler sonra anladığımda inanamadım.
Bana ailem olacağını söylediği ilk an ona güvenmiştim. Çünkü aile olacağım demek böylesine basit bir şey değildi. Ve bunu bana diyen adam, gerçekten bunu başarabileceğine inanıyordu. Bende inanmıştım.

Kendime sordum, bu dediğinden sonra hâlâ ona inanıyor musun?

Evet.

Çünkü bu yaptığı, beni onlardan ayırmıyordu. Bana, onlarla buluşamazsın gibi kısıtlayıcı sözler söylememişti, ki buna ben izin vermezdim zaten.
Ancak yine de dedikleri kafamın içinde yol boyunca döndü.

Eve girdik, odama çıkacağımı söyleyip üzerimi değiştirdim. Elimi yüzümü yıkadım, saçlarımı topladım. Ve bir daha evden çıkmayacağımı düşünerek beyaz şort pijamalarımı giydim.
Ve sadece dakikalar sonra yine zihnime düşen Altay'ın sözleri ile rahatsız oldum.

Aniden şehir değiştirebiliriz de ne demek! Bana sormadan, beni de nasıl götürebilir? Pekâla, bir bankanın başkanı olabilir ancak bu, iş görüşmelerinde beni de yanında götürebileceği anlamına gelmiyordu.

Pekala Alya, bir gün şehir değiştirdiğinde veya bir haftalık -belki de daha uzun bir süre- iş için seyehat ettiğinde kendi başına evde sıkılma, geceleri kocaman evde yalnız kalmaktan da korkma.
Kendi başına yemek ye, otur ve zaman geçirmeye çalış.
Bunları başarabilirsen, elbette kalabilirsin evde.