prologue

642 60 12
                                    

eight months ago

bakışlarını önündeki yoldan ayırmamak için ekstra bir özen gösteren baladın, nihayet kırmızı ışığa denk geldiğinde ciğerlerine kesik ama bir o kadar da derin bir nefes çekti ve kafasını sağındaki koltukta oturan güneş'e çevirdi.

kısa bir süre boyunca bakışlarını onun düşünceli gözüken yüzünde gezdirdi ve ardından "birbirimize artık iyi gelmediğimiz aşikâr." diyerek aralarındaki sessizliğe bir son verdi.

zehra, baladın'ın sesini duymasıyla gözlerini dakikalardır izlemekte olduğu kaldırımdan ayırdı ve solundaki kadına çevirdi.

yüzüne yerleştirdiği alaycı gülümsemesiyle hande'ye baktı ve dudaklarını araladıktan sonra konuştu. "biz birbirimize hiçbir zaman iyi gelmedik ki, hande." sesindeki alaycılığa engel olamamıştı.

hande ona diyecek bir şey bulamayacağını fark ettiğinde kafasını belli belirsiz sallamaktan başka hiçbir şey yapamamıştı. ancak sonrasında zehra tekrar konuşmuştu. "sen bunca zaman boyunca sadece kendini kandırdın, biz hiçbir zaman mutlu olmadık."

anlaşılan, birbirlerinin hayatlarından çıkma vakitleri gelmişti.

☯︎

hande baladın
26
🇹🇷

hande baladın26 🇹🇷

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


🔗

zehra güneş
24
🇹🇷

hanzeh yazmayı özledim diye

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


hanzeh yazmayı özledim diye

aklına ben gelicem | hanzehHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin