Annemin beni bırakıp gitmesi yani KENDİ ÖZ KIZINI TERK ETMESİNİ SİNDİREMİYORUM?! BUNU BANA NASIL YAPAR??
Taşın ağırlığı her dakika artıyordu sanki.
Ağlarken uyuya kalmışım sabah olduğunda gözlerimi acıyla açıp kapatmaya çalıştım.
Anneme oluşan kinimi anlayamazsınız sinirim alevler içinde sinirden kendimi parçalamak istiyordum uyandığımda başım ağrıyordu ağlamak istiyordum ama gözümde tek bir damla yaş kalmamıştı tek hissettiğim nefret ve kin idi tek yapabildiğim anneme sövüp saydırmakatı beni o aptal adam için terk etmişti onu asla affetmiyecektim intikam dolu senaryolar kurdum ama büyük ihtimal orada ya açtıktan ölücektim yada orda kafayı yiyim kendi sonumu getiricektim.
Her nefes alışımda o iğrenç kadının yüzü gözlerimin önünden geçiyordu... Cidden çok sinir bozucuydu orada otura otura saat tahmini akşam 6'yı bulmuştu uykum gelmişti ağlamaktan kan fışkıran gözlerim kapanmayı reddediyordu ağlamak istedim çağresiz acınası bir ruhum sonuçta bir an sorguladım -ben nerde hata yaptım..- ölmek istedim gözlerimi kapatmaya çalıştıkça sanki çiviler batıyormuşçasına acıyordu göz kapaklarım..
Bunları düşünürken havanın yavaş yavaş karardığını fark ettim korkmaya başlamıştım tam bunları düşünürken önümdeki çalılıktan bir ses işittim tüylerim diken diken olmuştu ama bir anda stresim dindi çünkü çalıların arkasındaki yaban bir orman kedisiydi bana doğru geldi ve bana sürtünmeye başladı neşem yerine gelmişti dizlerimin üstüne yattı bende ona bakarken uyuya kalmıştım.
Sabah daha güneş doğmadan uyanmıştım uyandığımda kedi yoktu üzülmüştüm.
Hava hayla zifiri karanlıktı tek görüldüğüm şey siyahtı tek duyduğum şey kuşların benim için söylediği ölüm şarkılarıydı...
