"Vienn! Oy, pansinin mo naman ako oh." Sabay sundot sa tagiliran ni Vienna, pero parang wala lang sa kanya.
"Sige na oh. Ayee. Kakausapin na ako nyan. Lalalala" please naman Vienn, kausapin mo na ako. Ayaw ko ng ganito. This cold treatment. Agh.
"You know what Gabrielle? I'm not mad because of those nonsense shit, but because of the fact that you can't come." As she closed heavily the book she's scanning. Okay, i got the point. Nagtatampo nga siya.
Sorry, Vienn. I need to do this pero isang masigabong pakulo ito sa birthday mo. Trust me.
"It's because of something very important, Vienn." Pagsisinungaling ko. Yep, I just lied. Not because I don't want to come but because of important stuff which is connected naman talaga sa bday ni Vienna.
"Very important huh? Important than me." Hindi ka talaga marunong mangunsensya, Vienn. You should work it out. Actually, importante talaga eto. Sa sobrang importante, sinadya talagang matapat sa kaarawan mo.
I remain in silent. Ayoko na kaseng madagdagan ang galit ng bff ko. Hate me for now Bes but I assure you, you thank me later.
"Ano pa nga bang magagawa ko? Tss." Naiinis na dugtong niya. Hayy.
"Thanks, Vienn." I hugged her tightly.
"Ehem. Okay okay, Gabbi! Aray. Papatayin mo ba ako?! I can't breath! Arayy!" Pagpupumiglas niya sa yakap ko. I really love this girl. Alam kong hindi niya ako matitiis.
"Sorry,Vienn! Promise, babawi ako. Okay?" I smiled widely. I can work this thing peacefully now. Atleast naman ngayon, hindi na ako nakukunsensya sa mga excuses ko. It help a lot para maging matagumpay ang mga plano ko. "But for now, kailangan ko munang umalis. Kuya texted me. He needs me daw asap." Kunyaring binabasa ko yung text kuno ni Kuya.
"E diba nasa Singapore si Kuya Josh?" Pagtatakang tanong ni Vienn. Patay! Oo nga pala. Naku, Gabbi! Lulusot kana nga lang sablay pa. Think for an alternative now.
"Ah. Eh. May roaming.. Tama! May roaming si Kuya kaya natetext niya ako. Sige, Vienn! Hehe. Alis na ako." Hindi ko na hinintay ang approaval niya. Kailangan ko na talagang makaalis sa cafe na to. I have few hours left...
----
Nang medyo malayo na ako sa cafe kung saan kami nag-usap ni Vienna, in-on ko yung phone ko. Minsan kase kapag ayaw ko ng may nagtetext o tumatawag sa akin, pinapatay ko yung phone ko. Hindi ko alam pero hindi talaga ako nahilig.
12 unred messages. 2 neto galing kay Bryan, boyfriend ni Vienn. Yung iba, wala na akong paki.
"Gabb, nakausap ko na ung manager nung venue. Okay na. Yung lightings and musics ays na."
"Okay, Bry. Ako nang bahala dun sa iba."
Sent.
Time to work, Gabbi. As I put my phone on my bag and started the engine of my car. This is going to be fun, Bestfriend.
Vienna's POV
It's my birthday today and I don't feel like it's special. It feels like just another lazy day. Oh! Sorry, God. Thanks for another wonderful year though. It's my birthday so I should be thankful.
Sa pagdilat ko palang sa umaga, cellphone ko na agad ang chinecheck ko. Well, to see what time is it. At kung sino yung mga nakaalala.
"Happy Birthday, Vienn :)"
"Hbd, Vienna! Saan ang pakain?"
"Hbd Vienn! More bdays to come!"
Nakakatuwa namang isipin na marami rin palang nakakaalala sa kung anong meron ngayon. Natatawa ako sa mga msgs nila puro saan ang handa? Anong oras ang party? Chibugan na gurl! Hahaha. Mga palamunin!
