One-Shots (TokyoRevengers)

°İzana°

Öhöm öncelikle bugün İzana'nın doğum günü bende ona özel bişey yapmak istedim. Düşündüm düşündüm aklıma İzana ve Hana'nın yaşamından bir kesit olsun dedim.

Açıkcası Tokyo Revengers'ta kendi evrenimi oluşturuyorum ve evrnin son noktası Go Back to Past (değişebilir) kitabı olcak. Tamamen mükemmel gelecekte geçen çok güzel bir seri. Herkesin mutlu olduğu ya da olmak için çalıştığı bir seri. Bu kitap o kitabı anlamanız için ideal bence.

Bu bahsettiklerimden de anlaşılacağı üzere bu kitap mükemmel gelecekte geçen ve benim shiplerimin hayatlarından kesitlerin olacağı bir kitap. Bazen angst olabilir, bazen kelebekler uçuşturabilir tamamen duruma bağlı.

Çok konuştum hepimizin o çok sevdiği ve özlediği çiftimiz İZANA VE HANA'NIN YAŞAMININ BİR PARÇASINA GEÇELİM!

____________________★___________________

-Hana'dan

Gözlerimi açtığımda beni uyandırmaya çalışan oğlumu görmüştüm ilk olarak. Oturduğum sandalyede kıpırdanarak ikizlere baktım mışıl mışıl uyuyorlardı.

Muso'ya geri dikkatimi verdiğimde gözlerindeki korkuyu fark ettim. Onu kucağıma oturtarak güven verici bir şekilde gülümsedim.

"Bir sorun mu var bebeğim?"

Muso:"Anne..."

Ağlayacak gibi bir ses tonu ile konuşması ve hemen bana sarılmasıyla gerilmeye başladım. Ne oldu? Ben ikizlerle ilgilenirken başına bişey mi geldi?

Muso:"Ben camı kırdım ama yanlışlıkla... babama söyleme."

Şaşkınlıkla Muso'ya bakıyordum. Bu çocuk camı nasıl kırmış? Hemde 5 yaşında olmasına rağmen.

"Neden babana söylememi istemiyorsun?"

Muso başını eğmişti. İçimi kötü bir his kaplamıştı. Oğlum babasından mı korkuyor?

Muso:"Baba kızar çünkü."

"Baba kızmaz ki. Baba seni çok seviyor. Hem hiç sana kızdı mı bu güne kadar?"

Muso başını geri kaldırdığında gözlerinin dolu olduğunu gördüm. İç çekerek gözyaşlarını silmeye başladığımda Muso da konuşmaya devam ediyordu.

Muso:"Ama Mikey'e kızdı..."

Tekrar güven verici bir ses tonu ile komuşmaya başlamadan önce Muso'nun saçlarıyla oynadım. Benim gibi siyah saçları vardı fakat babası gibi de mor gözleri vardı.

"Baba sana kızmaz ama. Merak etme. Hangi cam kırıldı ve nasıl?"

Muso gerginleşince tedirgin olmaya başladım. En fazla ne olabilirki demek isterdim ama aileye bakarsak bu pek mümkün değildi.

Muso:"Mutfaktaki cam, bahçeye bakan. Sinirlendim! Araba çalışmadı. Bende piyuv diye fırlattım. Cama geldi ve kırıldı."

Şaşkınlıkla Muso'ya bakıyordum. Oyuncak arabayla? Oyuncak arabayla bu çocuk nasıl kırdı camı?

"Bir dahakine böyle yapma bebeğim tamam mı?"

Muso başını sallarken onu yere indirdim ve bende oturduğum sandalyeden kalktım.

"Ben cama bakacağım sende kardeşlerinin yanında dur eğer uyanırlarsa haber ver."

Başını sallayarak kardeşlerinin yanına giden oğluma baktım. Kardeşlerini kıskanmak yerine hep çok severdi. Büyüdüğünde iyi bir abi olacağından hiç şüphem yoktu.

Mutfağa girdiğimde şaşkınlıkla karşımdaki tuzla buz olmuş cama bakıyordum.

Telefonumu elime alıp şaşkınlığı üzerimden atamadan hemen kocamı aramıştım.