Jake?

Rozdział 1

Minęły dwa lata od pożaru podpalenia kopalni w Grimrock. Straciłam kontakt z przyjaciółmi z Duskwood. Jake nawet nie był od tego czasu online.
Czułam pustkę. Długo nie mogłam dojść do siebie. Nie mogłam przestać o nim myśleć. Oprócz tego, że straciłam kontakt z przyjaciółmi i Jake się do mnie nie odzywał, to jeszcze nie wiedziałam czy on i Richy żyją.
Dodatkowo dręczyła mnie prawda, którą odkryłam; Richy Rogers był mężczyzną bez twarzy, który porwał Hannah Donfort, siostrę Jake'a i przetrzymywał ją w kopalni, z której ją później wypuścił i ją podpalił. Jake też tam był.
Jake i ja byliśmy świetnym duetem. On: haker i brat Hannah, i ja, Oblivion: zwykła dziewczyna, która pomagała znaleźć zaginioną.
Wciąż pamiętam twarz Jessy Hawkins, kiedy odkryła, że jej najlepszy przyjaciel, Richy, był człowiekiem bez twarzy.
Wciąż pamiętam Phil'a Hawkins'a, brata Jessy, który został aresztowany za niewinność.
Wciąż pamiętam jak załamany był Thomas Miller, chłopak Hannah.
Wciąż pamiętam początkową wrogość Lily Donfort do mnie.
Wciąż pamiętam szalonego Dan'a Anderson'a i Cleo.
Wiedziałam, że już nigdy więcej ich nie usłyszę ani nie skontaktuję się z nimi. Próbowałam o nich zapomnieć, ale starania szły na marne.
Spojrzałam w wiadomości z Jake'iem. Jego ostatnia wiadomość jaką mi napisał to "Oblivion, Kocham cię". Położyłam się na łóżku i zamknęłam oczy. Wspomnienia zaczęły wracać. Z moich niebieskich oczu zaczęły płynąć łzy. Wtedy telefon mi zawibrował. Szybko odblokowałam telefon, żeby sprawdzić wiadomości.
To była moja dawna znajoma.

Lisa

[Cześć kochana

Tak sobie pomyślałam, czy nie odnowić kontaktu

I chcę się z tobą jutro spotkać i paroma moimi znajomymi ]

Szybko wystukałam odpowiedź.

Wybacz, ale jutro nie mogę
Może innym razem

[No okej

Jak coś to daj mi znać ]

Postanowiłam doprowadzić się do porządku. Wzięłam szybki prysznic, a po nim się położyłam. Zasnęłam dosyć szybko, co rzadko mi się zdarza.

*

Rano byłam strasznie zmęczona pomimo długiego snu. Obudziłam się o 11:43. Kiedy już się przebrałam, poszłam na śniadanie. 
Kiedy już miałam jeść dostałam wiadomość. Wzięłam telefon do ręki i go odblokowałam. Dostałam wiadomość z nieznanego numeru.

+48  327 017

Hej🙂

Hej🙂

Czy mogę ci podziękować? 🙂

Ale to dziwny sposób na podryw

To nie miało nim być 😅

Właśnie odebrałeś Adama

Czy nie?

Adama?

Jakiego Adama?🤔

Adam Dover

Hm, nic mi to nie mówi
Przykro mi

Och. Ok?

Dziwne

Tak właściwie to mam tu odebrać
Adama, bo zepsuł mu się samochód

Taaaak. Teraz tu jestem, ale nie ma po
nim śladu

Poczułam znajomy uścisk w żołądku, ale starałam się zachować spokój. Tylko szybko odpisałam.

Pomyliłeś mnie z kimś, prawda? 🙃

Nie, zdecydowanie nie

Po prostu zalogował się do sieci na
chwilę

Ale zamiast wyjaśnień wysłał mi
Twój numer

Serce zaczęło mi bić szybciej. Zamarłam. Poczułam deja vu. Tak samo było z Hannah, wysłała Thomas'owi mój numer.

Mój numer?

Przepraszam. Miałem na myśli twój kontakt🙂

Ach tak

Hm
No świetnie😩

Wiesz co myślę?
Że czeka na ciebie gdzieś niedaleko

Nagle ktoś do mnie zadzwonił. W słuchawce usłyszałam głos mężczyzny. Strasznie przerywało, ale dało się wychwycić kilka słów.

-Halo? Słyszysz mnie?  Mój zasięg jest tu bardzo zły. Gdzie jesteś? Muszę ci coś pilnie powiedzieć. Ja... Greenside. Słyszysz mnie?  ... mogę... Greenside. Przepraszam.

Połączenie się zakończyło. Byłam zdezorientowana. Spojrzałam na nowe wiadomości od Erica.

W takim razie znowu pojadę
Adam prędzej czy później się do mnie
odezwie
Przepraszam za przeszkadzanie🙂

Jesteś tu jeszcze?

?

Właśnie miałam bardzo dziwny telefon

Coś od Adama?

Więc nie przedstawił mi się