Alev Alev ve Servet dizisinden A kargalar (BerBah) hayran kurgusu
İki kişilik İskender Kayabeyli ve Ferah Feza'nın hikayesi.
"Gözleri utanç vericiydi, her yerinde geziniyor, onu inceliyor, bir nesne gibi onu izliyordu. Ancak, onu izleme şekli, diğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İskender kısa bir duşun ardından annesiyle kahvaltı yapmak için koridorda yürürken aklı Ömer ve eski nişanlısıyla meşguldü. Ofisin önünden geçerken Ferah'ın işine dalmış olduğunu gördü, dikkati yalnızca önüne yayılan evraklara odaklanmıştı. Onu fark etmedi; kağıtları incelerken kaşları konsantrasyonla çatılmıştı.
İskender bir an durakladı, bakışları Ferah'ın profilinde kaldı. Konsantrasyon nedeniyle yüz hatlarının yumuşamasına, kendini işine kaptırırken dudaklarının yumuşak kıvrımına hayran olmadan edemedi. Davranışlarında bir kararlılık duygusu vardı, karakteri hakkında çok şey anlatan sessiz bir kararlılık.
Ve bu onu ona rağmen yapar
Onun işine dalmasını izlerken, içinde bir kırgınlık titreşti. Kararlılığı ve çalışkanlığı ona, başarılarını her zaman İskender'in yüzüne sergileyen ağabeyini hatırlattı. Çelebi, Ferah'ın amansız çabasını kendi başarılarıyla karşılaştırınca, içinde bir kıskançlık hissinden kendini alamadı.
İskender'in gözünde Ferah'ın adanmışlığı, kendi eksikliklerinin sürekli bir hatırlatıcısıydı, olmayı dilediği ama yetersiz kaldığını hissettiği her şeyin bir yansımasıydı.
Onun sarsılmaz odağı, kendi yön eksikliğini vurguladı, onu içeriden kemiren yetersizlik duygusunu güçlendirdi, kızgınlık oyalandı ve düşüncelerine gölge düşürdü. Bu duygudan kurtulmak için elinden geleni yapmasına rağmen, Ferah'ın kararlılığına ilişkin algısını lekeleyen acı hissini inkar edemedi.
Dün geceki olay aklında kalıyor ve intikam alma arzusunu körüklüyor.
Onu izlerken kararlı bir adımla İskender'in dudaklarının kenarlarında bir sırıtışla ofise girdi, Ferah işine odaklanmışken varlığını fark etmeden içeri girdi.
(İçinizdeki karanlık, yalnızca kemikler ve kırık dişlerden geriye hiçbir şey kalmayana kadar sizi tüketir.
Karanlık geldiğinde ağzına kadar dolar.
Karanlık geldiğinde içi boş cesetler bırakır, Rüzgârın savurduğu bir sürahi gibi vurur.
Karanlık beklenmedik bir şekilde gelmez, çünkü her gün şükrediyoruz, sadece ayak tırnaklarımızın ayını batırdık.
Tanrı'nın çok yakından katılımıyla, tatarcıklar gibi parmaklarının önünde dans ediyoruz.
Bir tanrının intikamını görmedik. Eli kanatlarımıza kapanınca bir nezaket avucunu mağara yapar ve biz büyük karanlıkta mantarlar gibi büyürüz..,)*
