Trudno rzec czy jest coś gorsze od pierwszej miłości.
Teraz jesteśmy sobie jak obcy, a niegdyś byliśmy wszystkim dla siebie.
Byłaś moją bezpieczną ostoją, a ja twym światłem oświetlającym drogę.
Nieraz me serce tęsknie wzdycha, lecz wie, że to tylko wspomnienia.
Z czasem zapominam widoku Twej twarzy, dźwięku Twego głosu. Zapominam Ciebie.
Ciekaw czy Ty jeszcze mnie pamiętasz, czy już jestem dla ciebie wyblakłym wspomnieniem?
°°°°°°°°°°°°
Wiersz napisany już jakiś czas temu, gdy udało mi się pozbierać myśli o rozstaniu.
Chylam kapelusza...
Saszka :>
CZYTASZ
Rose of poet
Random•zbiór jakiś moich złotych myśli, jakiś wierszyków i to co dusza zapragnie napisać hah. Pisze bo nudy heh
