🤚Chapter 51
ဝမ်ယွီက အန်းနဉ်နှင့်အဖွားကို သူမတို့နေထိုင်ရာ အိမ်ရာဝင်းသို့ ပြန်ပို့ပေးခဲ့သည်။
အန်းနဉ်က သူမအဖွား ကားနောက်ခန်းတွင် ထိုင်နိုင်ရန်ကူညီပေးကာ ဝမ်ယွီမမြင်မီ သူမကြိုပြီးပြင်ဆင်ထားသည့် စာအိတ်ထဲသို့ ပိုက်ဆံထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ဝမ်ယွီက ကားကိုရပ်ကာ အဖွားကို ကားအပြင်ထွက်နိုင်ရန် ကူညီပေးနေချိန်၌ စာအိတ်ကို သူမထိုင်သည့် ခုံပေါ်တင်ထားခဲ့လိုက်သည်။
ဝမ်ယွီ သူမအိမ်သို့ရောက်လာသည့် နောက်ဆုံးတခေါက်မှာ အဖွားကို ဆေးရုံပို့ရန် အလျင်လိုနေချိန်ဖြစ်သည်။ အရေးပေါ်အခြေအနေဖြစ်၍ အိမ်ထဲကို သေချာကြည့်ရန် အချိန်မရခဲ့ချေ။ ယခုအကြိမ်တွင် သူက အဖွား၏ အိတ်ကိုသယ်ကာ အပေါ်ထပ်သို့လိုက်လာခဲ့သည်။ အဖွားက သူ့ကိုမြင်လျှင်မြင်ချင်း ဧည့်သည်ဟု အထင်မှားသွားပုံရသည်။
“နဉ်နဉ် ဧည့်သည်အတွက် လက်ဖက်ရည်လေးလုပ်ပါဦးကွယ်...”
အန်းနဉ်က ကူကယ်ရာမဲ့ဖြစ်သွားကာ ဝမ်ယွီအား မြန်မြန်ပြန်ရန် အချက်ပေးလိုက်သည်။
ဝမ်ယွီ့က ပြန်မည့် ရည်ရွယ်ချက်ရှိပုံ မရပေ။
“ ရိုးရိုးရေဆို အဆင်ပြေပါတယ်...”
သူတို့တွင် လက်ဖက်ရွက်ပြင်ထားလောက်မည်ဟု မထင်ခဲ့ချေ။
ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ဆိုဖာပေါ်သို့ အမှတ်တမဲ့ ထိုင်လိုက်သည်။
အန်းနဉ်က သူ့ကို တားလိုက်သော်လည်း အလွန်နောက်ကျသွားပြီဖြစ်သည်။ ဝမ်ယွီက ဆိုဖာထဲ နစ်သွားကာ သူ့ကြည့်ရသည်မှာ အနည်းငယ် ကြောင်သွားပုံပင်။
အန်းနဉ်က သူ့ကို ဆွဲထူလိုက်သည်။
“ဟိုနားမှာထိုင် ဒီဖက်က အိကျနေတာ...”
ဆိုဖာက တစ်ခါထိုင်လိုက်သည်နှင့် အထဲကို မြုပ်သွားမည်ဖြစ်သည်။
ဝမ်ယွီ:”ကောင်းပါပြီ...”
သူက အန်းနဉ်အိမ်တွင် ရေသောက်ရင်း အဖွားနှင့် စကားအကြာကြီးပြောနေခဲ့သည်။ အဖွားက လက်ရှိနှင့် လုံးလုံးမသက်ဆိုင်သည့် အတိတ်က အကြောင်းအရာများကိုသာ ပြောနေခဲ့သည်။