Yelpazem Nerde Olm - Minsung

Veren Verene

HELLOOOO

Geldik 2. Bölüme viyy
Umarım beğeniyorsunuzdur. Oy ve yorum atmayı unutmayın. Sizi seviyorum

İyi okumalar~

°°°°°♧°°°°°

Merhaba ben Minho, Lee Minho. Şuan düşmanımın altında yaklaşık 1.30 dakikadır onun yüzünü izliyorum. Bir anda şimdilik hayatımda yaptığım en büyük hatayı yaptım.

>***<

Olaydan sonra okul çıkışına kadar mal gibi gezmiştim. Ama cidden mal gibi. Biri bana soru soruyor kendim bile bilmediğim bir dilde cevap veriyordum.

*ŞAAAK*

"DONDURMA SAHİLLERİNDEKİ DENİZANALARI AŞKINA OHA KONUŞUYOM LAN"

Changbin sağ olsun bana bir tokat geçirmiş işte o zaman ayıldım.

"İnsan ne biliyim Aaa der ya da ses falan der dondurma sahillerindeki denizanaları aşkına ne ya" demişti anıra anıra gülerken Felix

"Kanka işte bak özel güç işte. Farkımız tarzımız" son cümlemi söylerken göz kırpmıştım.

Hyunjin de sınıfa girdiğinde hoca arkasından gelmişti. Klasik selam verme seremonisinden sonra bizi sınava çalışmak(?) için serbest bırakmıştı. Bugün Pazartesi ama son dakika iptal olan sınav sayesinde sınav yoktu bugün.

Bizimkilerle vedalaştık ve yarın kütüphaneye gideceğiz diye anlaştık.

Okul çıkışı eve doğru yürüyordum ki tam karşımda çocukluk arkadaşım olan Karina çıktı. Koşa koşa sarıldım kız şok olmuştu ama hemen karşılık verdi.

"YAAAA Jisung-iie nerdesin sen bayadır görüşemiyoruz"

"Ben numaramı değiştirdim ya malum telefonumu birileri denize attı da" Yaptığım imayı anlaması beni mutlu etmişti ve eve beraber yürümeye karar verdik.

Yolda çocukluk anılarımızın geçtiği parka uğradık ve yakındaki bakkal amcadan çekirdek kola alıp biraz dedikodu yaptık.

Dışarıdan biri görse kesin sevgilisi derdi ama Karina küçüklüğünden beri Winter'ı seviyordu. Ve ayrıca neredeyse bebekliğimizden beri yan yana olduğumuz için 5 ay görüşmemiş olsak bile eskiden olduğu gibi rahat olabilmiştik.

Park tam ilkokulun karşısındaydı o yüzdne okul çıkışı burası çok kalabalıktı. Annemi bile görmezdim bile yani.

"Çok kalabalık ya annemi görmem ben burada başkasının elini tutarım " gülmeye başladığımda karina da anırmaya başlamıştı çünkü küçükken her seferinde başka bir kadına anne deyip onların elini tutuyorduk.

"Ne güzel zamanlardı ya"

"Dimi ya ben velet tombul jisungu özledim"

"He tombul olim da herkes yine zorbalasın, tövbe ya PQMWİQMWŞS"

"HA velet lafına bir şey demedin" karina bu lafından sonra olucakları bildiği için benden kaçmaya başlamıştı.

"YA KARİNA KOŞMA GEL BURAYA" yabaşladığında onu yakalamıştım. Gülerken bi yandan saçını çekiyordum.

"Ya bıraksana salak"