Sevgili Günlük,
Bugün yeni evimize,yeni okuluma,daha doğrusu yeni hayatımıza doğru gidiyorduk otomobilimizle...Etrafıma iyice bakmıştım yolda giderken.Çünkü bir daha buraları göremeyecektim.Uzun bir yolun sonunda babam hayallerimi süsleyen havuzlu ve iki katlı bir villanın önünde durduğunda ben:
-Neden durduk baba? Haydi yolumuza devam edelim,demiştim.Tâ ki annem babam ve ablam arabadan inip ,yanıma gelip:
-Yeni evimiz burası Defne,diyene kadar...
Böyle bir ev ancak hayallerimde vardı.Bu evin bizim olduğunu düşündükçe neden daha önce taşınmaya itiraz ettiğimi düşünmüştüm.Rüya gibiydi...Eşyalarımızı ve bavullarımızı yeni evimizin kapısına doğru getirmiştik.Babam kapıyı açtığında ben :
-Voovvvv!demiştim.Hemen içeriye girdik.Bu ev çok kocamandı.Ne kadar oda vardı böyle.Ev, ev değil otel gibiydi.Sabah kalkıp kahvaltı yapmaya inmek için annemden iki saat önce yola çıkmalıydım.Müthiş kocaman(!) bir salonu ve upuzun geniş bir mutfağı vardı.Mobilyaların renleri cıvıl cıvıldı.Koltuklar çiçek desenliydi.Salon inanılmaz aydınlıktı..!Bu evde yaşayacağıma hâla inanamamıştım.
İçeri girip kapıları kapadık.Babam ablam ve bana yeni odalarımızın yerini göstermişti.Odama çıkıp eşyalarımı yerleştirmiştim.Akşam yemeğimizi yeyip,bahçeye çıkmıştık.Hava serindi.Ben geniş salıncakta sallanıyordum.Ablam annemlerle beraber geniş çardakta oturup çay içiyordu.O kadar sevmiştim ki salıncağı uykum geldiği halde gidip yatmak istememiştim.Gerçi odam da yeniydi.Orda da uyumak istiyordum.Derken ben uykuya dalmışım.Babam beni odama yatırmış.Sabah kalktığımda yeni okuluma gideceğimi de biliyordum.Neyse ki sabah olmuştu.Annem beni kaldırıyordu.Bizim evde herkesin erkenden bir işi olduğu için herkes erken kalkıyordu.Ben okul formalarımı giyinmiş,saçımı taramış,ayakkabılarımı giymiş,kahvaltımı yapmış hazır ve nazır bekliyordum.Fakat çok heyecanlıydım.Acaba okulum,öğretmenlerim,arkadaşlarım nasıl olacaktı?Ama korkmuyordum.Çünkü kimseyi tanımasam bile en yakın arkadaşım Eda'yla aynı sınıftaydık.Babam annemle beni okula bıraktıktan sonra işe gitti.Annem benimle beraber yeni okulumun kapısına kadar yürümüştü.Kaydımı önceden yaptırdığımız için direk sınıfıma girecektim.Beni iyice heyecan basmıştı.Merdivenleri annemle beraber çıktık.Sınıfımın kapısına gelmiştik.Kapıyı tıklatıp içeri girdik.Ögretmen bizim yanımıza geldi.Annemle birkac birşey konuştuktan sonra bena dönerek:
-Seni yerine alalım Defne geç otur,demişti.
Ama benim gözüm Eda'yı arıyordu...
★★★Sonunda bulmuştum.Eda orta sıranın ikinci sırasında oturuyordu.Beni görünce o da heyecanlanmış.Sonra annem öğretmene ve bana veda edip eve,ya da alışveriş merkezine doğru [=)] yol almıştı.Ben ise yeni okulumun ilk gününde Eda'yla çok eğlenmiş,iyi vakit geçirmiştim.Öğretmenimi ve yeni okul arkadaşlarımı da yavaş yavaş tanımış sevmeye başlamıştım...
★★★
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEFNE'NİN GÜNLÜĞÜ
Non-FictionBu kitabımda sizlere Defne adlı bir kızın hergün başından geçenleri anlatacağım.Defne'miz hergün yaşadıklarını tuttuğu ve çok sevdiği ona can bildiği annesinden hediye olan günlüğüne kaydediyor.İşte ben de bu günlüğü sizler için canlandırıp kitap ha...