DEFNE'NİN GÜNLÜĞÜ

Bölüm 1: TAŞINMA

Sevgili Günlük,
Bugün o kadar ilginç şeyler oldu ki bir bilsen...Ben odamda oturup ders çalışırken annem ve babam bana seslendiler.Ben de hemen aşağı indim.
Heyecan ve merakla anne ve babama ne olduğunu beni neden acil buraya çağırdıklarını sordum.İkisi de önce bana verecekleri cevap karşısında sakin olmamı ve önce dinleyip anlayıp sonra itiraz etmemi söylediler.Ben hiçbir şey anlamamıştım.Annem ve babam bir ağızdan:
-Bu evden taşınıyoruz Defne,dediler.
İşte o an ben şok oldum.Neden taşınıyorduk ki diye sorgulamaya başladım.Anne ve babama da hiçbir şey söylemeden koşarak merdivenleri hızlıca çıktım ve odama geldim.Bu odayı birdaha asla göremeyeceğimi düşündüm...

O konuşmanın üzerinden tam bir gün geçti.Ben salonda oturuyordum.Annemin ablamla salonun bir köşesinde fısır fısır konuşmasını duydum.Annem ablama şöyle diyordu:
-Yarın taşınmamız lazım bu evden kızım.Ama Defne bir türlü ikna olmuyor.Onu da ikna etmeliyiz,diyordu.
Sonra ikisi de benim yanıma geldi.Bana da aynı şeyi söylediler.Ben şaşırmıştım.Bu konuşmayı benden gizlediklerini sanmıştım.Her neyse...
Konuşmada öyle bir şey dediler ki ben tüm itirazlarımı unuttum ve gitmeyi kabul etmeye başladım.O söz neydi biliyor musun?Bana 2 yıl önce yine taşınma yüzünden ayrıldığım en yakın arkadaşım Eda'nın da bizim taşınacağımız yere taşınmasıydı..!

Bir gün daha geçti.Tüm taşınma hazırlıkları başladı.Çünkü ben taşınmayı kabul etmiştim.Evimiz o kadar büyüktü ki tüm eşyaları kolilere yerleştirmek zor oluyordu.Tüm gün eşyalar hazırlanırken ben bir aşağı bir yukarı evin içinde mekik dokudum.Hava kararmaya başlamıştı.Aslında tüm hazırlıklar da bitmişti.Eşyalarımızı da nakliyeye vermiştik.Bir tek biz kalmıştık.Otomobile binip yeni evimize gidecektik.Fakat o gece çok yorulmuştuk.Yarın gitmeyi planladık.

Sabah olmuştu.Ben ilk günün aksine büyük bir heyecan ve gitme isteğiyle uyanmıştım...Annemler ve ablam da kalkmıştı.Bu evdeki son günümüz olmasının şerefine özenle hazırlanmıştı kahvaltı.Uzun bir kahvaltının ardından daha fazla gecikmemek için yola çıkmak istedik.Kendi eşya bavullarımızı nakliyeye vermemiştik.Onlar az olduğu için kendi arabamızda taşıyacaktık.Bavullarımız elimizde evimizin kapısını açtık ve arabaya doğru yürüdük.
...