GÜLCE

1.

Selaamm

Yeni bir kurguyla buradayım.

Aslında bu kurguyu yaz ayında yazmıştım. Yayınlamak şimdiye nasipmiş.

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.

Bölüm müziği~ Semicenk - Tek Başıma

İyi okumalar

'^'

...

*

Hayat ne demekti ki?

Tam anlamıyla hayat da olmak ne demekti?

Nefes almak...

Ayak uydurmak değil miydi? Birilerin yaptıklarını devam ettirmek ve ona alışmak.

Alışmak.

Benimde yaptığım buydu yıllardır.

İçinde bulunduğum durumu bastırmak ve insanlar her napıyorsa onlara bakmaktı.
.

Hayatımda her zaman kavga ve haksızlıklarla boğuşmuştum ve bu benim için yabancı bir şey değildi.

Ve şuan hayatımda onca yaşadıklarıma rağmen yıllar sonra gelip 'biz senin aileniz' deme hakları varmıydı?

Varsa bile neden şimdi?

Yetimhanenin bir odasında karşımda oturan bir çift vardı ve en saçma olanı onların benim öz annem ve öz babam olmasıydı.

Yarı heyecanlı yarı hüzünlü bakıyordu Işıl hanım. Kendi anneme hanım dememi yanlış bulmuyorsunuzdur umarım.

Benim onlara ifadesiz bakmam uzun sürmedi. Çünkü sorulacak hesabım vardı.

Belkide hakkım yoktu, kim bilir..

"Ne-Neden şimdi?" Sesim neredeyse hiç çıkmamıştı. Sorduğum şey karşısında bana dolu gözlerle bakıyorlardı.

Çünkü.

Benim öldüğümü sanıyorlardı.

Ben doğduğumda benim öldüğümü gösterip beni ailemden ayırmışlardı.

Onlar için geçerli bir sebepti ama benim için değil. Çünkü ben zaten yaşayan ölüydüm ki.

Alıştım.

Gözyaşları döküldü gözlerimden ama umursamamaya çalıştım.
Onlarında acısı vardı, biliyorum.Ama benimde yıllardır çektiklerim ve hâlende çektiklerimi nasıl dindireceklerdi?

"Bize şans vermeni istiyoruz kızım." Dedi kısık çıkan sesiyle Işıl hanım. " Bunların hepsini sana anlatacağız. İnan bize kızım." Sesini titretmemeye çalışsada nafileydi. Her hâlükarda hakim olamamıştı.

"Bizimle yaşamanı ve sevgimize inanmanı istiyoruz kızım." Bana kızım demek istedikleri buradan anlaşılıyordu. Sanki yıllardır onlarla birlikteymişim gibi kızım diyebiliyorlardı.

Ama onlarla nasıl yaşayacaktım ki?

Alışmak mı?

Onlara alışırsam, ya tekrardan ayrılmak zorunda kalırsam.

Korkum dinmiyordu ama hayatta korkudan ibaret değildi. Elbet yola bir şekilde devam edilecekti. Benim ise doğru kararlar alıp hayatıma başlamam gerekiyordu.

Çünkü önceki tamamen benim için kâbustu. Hayat denilemeyecek kadar...

"Biz seni hep sevdik kızım. Sevmektende asla vazgeçmedik, vazgeçmeyeceğiz." Serhat beyin sesi daha net çıkmıştı ama onunda gözleri dolmuştu.

Gitmek istemiyorum desem yetimhane müdürümüz beni göndermek için elinden geleni yapardı çünkü bir boğaz eksilmiş olacaktı onun için.

Işıl hanım ve Serhat bey ile yaşamak daha mantıklı gelmişti. Zaten reddetme şansımda yoktu. Sonuçta geç de öğrensem ailemlerdi.

Aksini iddia edemezdim.

Yetimhanedeki birkaç eşyamı alıp yanlarına gittim. Zaten pek de bir şeyimin olduğu söylenemezdi.

Işıl hanımla göz göze gelmemle bana heyecanla bakması içimde bir yerlerde kıpırdanma yaratmıştı. Ama hemen pas vermedim, veremedim.

"Gidelim mi?" Dedi aynı tonla Serhat bey

"Evimize."

O , ait olduğum yere.

Gülümseyerek bakıyorlardı. Son kez yetimhaneye bakmak istemiyordum. Bu yüzden Işıl hanım ve Serhat beyle arabalarına yöneldim. Daha birkaç saat önce tanıştığım ailemle eve gidiyordum.

İnanılır gibi değildi.

Bir süre arabadaydık.

"Sana bunu nasıl söyleyebilirim bilmiyorum kızım." Işıl hanım bir süre araba kullanan Serhat beye baktı. Derin bir iç çekerek," Biz evde biraz kalabalığız." Dedi ama ben anlamamıştım.

"Kaç kişisinizki?" Çekingen bir tavırla sormuştum.

Cevap vermek ve vermemek arasında kalmıştı. Bunu, saçının kıvrımını parmağının arasında dolayıp durmasından anlamıştım.

Sık sık bende yapardım.

"Deden ve anneannen var." Bu gayet normal geldi. Ama daha asıl bombayı söylemedim.

"Birde 3 tane abin var." Dediğinde ağzım beş karış açık kalmıştı. 

3 tane abim mi?!

Kalbim hızla atmaya başlamıştı. Çünkü yetimhanede her erkek gördüğümde kaçan ben için bu fazlaydı. Erkeklerden hoşlanmazdım.

Ama buna nasıl alışacaktım. Bilmiyorum..

Evlerine vardığımızda varlıklı bir ailem olduğunu fark ettim. Ev kocamandı.

Çekingen tavırlarımla evin içerisine girmemle bir olaya tanık olmam bir olmuştu.

"Anne!"

**

?

Bölüm sonuuu

Bölümler için birşey söyleyemeyeceğim çünkü ders yoğunluğuna bağlı olarak yeni bölüm gelecek. Seversiniz inşallah.

(:

Yıldıza basarsanız sevinirim.