Merhaba ben Anka Günsur. Şu an ayaklarımın dibinde bi ceset var. Ve bu benim son görevim. Size bu noktaya nasıl geldiğimi anlatacağım. Ve merak etmeyin bu hikayenin sonunda yakalanmayacağım ya da ölmeyeceğim. O zaman hikayeye en başından başlayalım.
31 Aralık 1999
Günsur ailesi yılbaşını ailesinin yanında Eskişehirde geçirecekti. Her yıl olduğu gibi. Arka koltukta oturan ve henüz bir yaşına girmemiş kızları Anka ve yanında ise 10 yaşındaki oğulları Kayra ile seyahat ediyorlardı.
Her şey çok iyiydi hayatlarında. Varlıklı bi ailelerdi. Zeynep Günsur ve Ömer Günsur ortak bir şekilde tekstil şirketi yönetiyorlardı. Kimse ile bi dertleri olmayan herkes tarafından bilinen nazik, sevecen, yardımsever bi ailelerdi.
Eskişehir'e vardıklarında Zeynep Günsur'un annesi , babası ve ikiz kız kardeşi onu karşıladı. Ömer Günsur'un ailesi yoktu fakat eşinin ailesi ona öz evlatları gibi davranırdı.
Yeni yıla girmek üzereyken aile geleneği olan şampanyayı unutmuşlardı. Saat tam 00.00 da şampanya patlar ve mutlu bir şekilde yeni yıla girerlerdi. Ömer Günsur şampanya almak üzere çıkarken eşi de onunla gelmek istedi. Ardından annesi ve babası da Ömer Günsura eşlik etmek istediğini söyledi. Günsur bebekler ve teyzeleri evde kaldı.
Kayra yeni yıl hediyelerini açmak için teyzesinden izin istedi. E bu tatlılığa dayanamayan teyzesi ona izin verdi.
Kayra heyecanla hediyesini açtığında içinden çıkan silah setini görünce heyecanla bağırdı. Oyuncak bir tabanca bir bıçak kelepçe ve bir bomba. Kayra oyuncağı ile oynamaya başlamıştı. Kardeşini düşman yapıp sürekli ona silah sıkmaya başladı. Fakat Anka bebek silahın çıkardığı sese sürekli gülünce sinirlendi. Oyuncak bombayı Anka bebeğin kafasına attı.
O an her şeyi mahveden an olmuştu. Teyzesinin telefonu çaldı. Anka bebek ağlıyor Kayra ise onu susturmaya çalışıyordu.
Teyzesi aldığı telefonla bir hışım ayağa kalktı. Çocuklara montlarını giydirdi. Telefonda söylenilen hastaneye vardıklarında saat 23.49'du. Zeynep Günsur'un annesi ve babası ölmüştü.
Polisin söylediğine göre bu bi suikastti. Teyze olayın şoku ile ağlamayı bile unutmuşken Kayra neler olduğunu anlamış ve oktan ameliyatta olan anne ve babasını beklemeye başlamıştı. Anka bebekte sanki olacakları biliyormuş gibi ağlıyordu. Saat tam 00.00'ı gösterdiğinde ise ameliyat bitmişti.
Kayra ve Anka artık yanlız başına kalmıştı.
*****
Ne kadar trajik öyle değil mi? Aslında hikayeyi ben de bilmiyordum. Teyzem beni yetimhaneye vermiş. Abimi yanına almış. Ailem hakkında en ufak bilgi verilmemesini istemiş. Bana bunları önümdeki ceset anlattı. Ve hayır bu ceset abim ya da teyzem değil.
Ben Anka Günsur. 25 yaşındayım. Eski bir polis yeni bir kiralık katilim. Bana para ödeyen herkesin işini hallederim.
Yakalanmam.
Çünkü 3 yıl cinayet masasında çalıştım. Ne kanıt ne değil iyi bilirim.
Size son cinayetimden sesleniyorum.
Ben Anka Günsur.
Ve bu benim günahsız hayatımı cehenneme çevirme hikayem..
