WonWoo ဆီကထွက်လာပီးအိမ်လည်းမပြန်ချင်သေးလို့ Hoshi တို့ဆိုင်ကိုထွက်လာလိုက်သည် Hoshi နဲ့ Myungho ကသူငယ်ချင်းကနေချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြပီးအခုတော့နှစ်ယောက်အတူတူ တရုတ်အစားအသောက်သီးသန့်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားလေသည် မနက်ပိုင်းဖြစ်လို့သူတို့ဆိုင်မှာလည်းလူမရှုပ်သေး Jeonghan အတွက်ကတော့ WonWoo အိမ်ပြီးရင်ဒီနေရာလေးကလည်းသူ့စိတ်ကိုသက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေတဲ့နေရာလေး
"ဟော Jeonghan ညကဘယ်လိုလဲအိမ်ပြန်နိုင်ရဲ့လား"
"မပြန်ဘူး"
"WonWoo ဆီမှာပဲလိုက်အိပ်တာပေါ့"
"အင်း"
"WonWoo ကမင်းဒဏ်ကိုတော်တော်ခံနိုင်တယ်နော် မင်းတို့ရိုးရောရိုးရဲ့လား"
စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်သူ့ရှေ့မှာချပေးရင်း Myungho ကဝင်ပြောသည်
"မရိုးရအောင်ဘာကိစ္စ သူနဲ့ငါတွေ့တိုင်းစကားတောင်ဆယ်ခွန်းပြည့်အောင်မပြောဖူးသေးဘူး"
"အေး အဲ့ဒါကြောင့်ပြောတာလေငါတို့လောက်ရင်းနှီးတဲ့သူမလို့မင်းကိုသည်းခံပေးတာဆိုတစ်မျိုးလေ အခုကမင်းတို့အဲ့လောက်မရင်းနှီးဘဲသူဘာလို့မင်းကိုအဲ့လောက်သည်းခံပေးနေတာလဲ"
"သူစိတ်ဝင်စားရင်လည်းဝင်စားမှာပေါ့ ငါ့သူငယ်ချင်းကဒီလောက်လှလှလေးဟာကို"
Hoshi က Jeonghan ဆံပင်တွေသပ်ပေးရင်းပြုံးစိစိနဲ့ပြောလေသည်
"ဟေ့ကောင် ဘာကိစ္စစိတ်ဝင်စားရမှာလဲပေါက်ကရတွေမပြောနဲ့နော်မင်း ငါဆွဲထိုးမှာ"
"Myungho တွေ့လားဆွဲထိုးမှာတဲ့"
သူ့ဘေးကနေချက်ချင်း Myungho ဘေးနားသွားထိုင်ပီးအမြင်ကပ်စရာကောင်းအောင်လုပ်ပြနေတဲ့ Kwon Hoshi ရယ်ပါ
"ထိုးရင်ခံလိုက်လေ Yoon Jeonghan လက်ဆသိရဲ့သားနဲ့မင်းသူမကြိုက်တာကိုသွားသွားစနေတာကို"
"ဟွန့် မင်းအခုဘာလဲအိမ်ပြန်မှာလား"
"မပြန်ဘူးခေါင်းကိုက်လို့ခဏနားအုံးမယ်"
"အရင်ဆို WonWoo ဆီမှာနှစ်ညလောက်အိပ်ပီးမှပြန်လာနေကျလူကဒီနေ့မှဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
