"ကေလာင္...ကေလာင္..ကေလာင္"
က်ယ္ေလာင္သည့္ ေခါင္းေလာင္းသံအဆုံး၌ ၊ ျပန္စစ္လက္စ အေျဖလႊာအား ပိက္လိုက္ကာ အခန္းေစာင့္
ဆရာမ လက္ထဲသို႔ အပ္လိုက္သည္။
ေသာ္တာ ေျငာင္းျငာေနသည့္ ခါးအား တစ္ခ်က္ဆန့္ကာ ေျပျခင္,ျခင္ ျဖစ္ေနသည့္ ပုဆိုးအစိမ္းအား ျဖန့္ဝတ္လွ်က္ အခန္းအျပင္သို႔ ခပ္သြက္သြက္ထြက္လာသည္။ေကာ္ရစ္တာ ရွိ စားပြဲခုံေပၚ၌ စုပုံထားသည့္ လြယ္အိပ္မ်ားထဲမွာ ေအာက္ဆုံးတြင္ပိေနသည့္ လြယ္အိပ္အျပာေရာင္အား သူစိတ္မရွည္စြာ ဆြဲထုက္လိုက္သည္။
"ေသာ္တာ..မင္းေျဖနိုင္လားကြ၊ငါေတာ့ ေအာင္မွက္ဖိုးေလာက္ပဲ ေရးခဲ့တယ္၊
ပထမႏွစ္ဝက္ဆိုတာ..အတန္းတင္ စာေမးပြဲမဟုက္ေတာ့..လက္ေျငာင္းမခံခ်င္တာလည္းပါတာေပါ့"
"မင္းရတဲ့ အပုဒ္က ေအာင္မွက္ဖိုးေလာက္ပဲ ပါတယ္လို႔ ေျပာရင္ ေႁမြကိုက္မွာဆိုးလို႔လား.."
ေသာ္တာ ၏ ျပန္ေခ်ပသံအား နားထဲသို႔ ပ်ားသကာရည္မ်ားေလာင္းထည့္သည့္အလား မ်က္ႏွာကို ၿပဳံးၿဖီးျပေနသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးမွာ..ေသာ္တာ ဤေက်ာင္းသို႔ ေရာက္စကတည္းကပင္ တစ္ဦးတည္းသာရွိသည့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။
စကားနည္း၍ ခပ္တည္တည္ေနတတ္သည့္ ေသာ္တာ့ အား ပက္က်ိ ကဲ့သို႔ တြယ္ကပ္ကာ သာလိကာ တစ္ေကာင္လို စကားတတြတ္တြတ္ေျပာတတ္သည့္ ျပည့္စုံ အား ေသာ္တာ ခင္မင္ေသာ္ျငား ေလလုံးထြားတတ္သည့္အက်င့္ကိုေတာ့ ဦးခ်ိဳးထားျခင္သည္။
"ဟီး..ေသာ္တာကလည္းကြာ..၊ေလက်ယ္ရတာ အက်င့္ပါေနလို႔ပါ..ဒါနဲ႕ ဒီသီတင္းကြၽတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အိမ္ျပန္မွာလား.."
"မျပန္ဘူး!..၉ တန္း ႏြေရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတာင္မျပန္တာ၊ အခုက ဘာျပန္လုက္ရမွာလဲး"
ေသာ္တာ ၏ အေနာက္မွ ပက္က်ိေလးမွာ..သူ႕ေရွ႕ကလူ ဘာေျပာေျပာ အၿပဳံးမပ်က္ ကပ္လွ်က္လိုက္ေနဆဲပင္..
"႐ြာမွာ..မင္းအေဖနဲ႕ အဖြားရွိတယ္ဆို၊သူတို႔ဆီ မျပန္ဘူးလား"
ျပည့္စုံ ေျပာမွသာ ႐ြာရွိ ဖြားခင္အား
ေသာ္တာ လြမ္းလာသည္။မေတြ႕ရသည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးပင္ရွိေတာ့မည္
။အေဖ ဟူသည့္ လူအေၾကာင္းေတာ့ ေသာ္တာမေတြးျခင္ပါ။ပညာတတ္ ျဖစ္ေစလိုသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ေသာ္တာအား ဤ အရပ္ေဒသသို႔ ပို႔ေဆာင္ထားျခင္းအတြက္ စိတ္ခုပါသည္။ထို႔အျပင္....
YOU ARE READING
မေတ္တာကုန် ကျယ်သ၍...
Fantasyမောင်မင်း ကို ပိုင်ဆိုင်ဖို့..တိုင်းပြည်တစ်ခုလုံး သေမင်းဆီ လာဘ်ထိုးမယ်..
